مارکر خونی که به شناسایی کووید-19 طولانی مدت کمک میکند!
دانشمندان ۲۰ پروتئین مارکر خونی شناسایی کردند که ممکن است مارکری برای کووید-۱۹ طولانی باشند.
خلاصه مطالبی که در این مقاله می خوانیم:
- محققین ارتباط بین سطوح پروتئین خونی و بروز کووید طولانی مدت را مورد آزمایش قرار دادند.
- آنها دریافتند که سطوح برخی پروتئین های خونی شش هفته بعد از ابتلا به SARS-CoV-2 ممکن است خطر کووید-19 طولانی را پیش بینی کند.
- آنها اظهار کردند که برای تایید نتایج تحقیقات آنها نیاز به مطالعاتی با مقیاس بزرگتر است.
تحقیقی جدیدی در مورد کووید-19 طولانی مدت:
بر طبق اظهارات سازمان بهداشت جهانی (WHO)، کووید طولانی مدت توسط علائمی مشخص می شود که حدود سه ماه بعد از ابتلا به SARS-CoV-2 رخ می دهند و ناشی از هیج بیماری شناخته شده دیگری نیستند.
گوتزل می گوید: «من فکر می کنم که اکثر دانشمندانی که این موضوع را در نظر می گیرند ممکن است بگویند بعید است که ذرات ویروس در این مرحله عفونی باقی بماند. اما این پروتئین های ویروسی که در اطراف سلول هستند هنوز می توانند عوارضی ایجاد کنند. او نسبت به توسعه داروهای مولکولی کوچکی خوش بین است که می توانند وارد سلول های عفونی شوند و پروتئین های ویروسی خاص را از بین ببرند.
یک مطالعه نشان می دهند که کووید طولانی مدت بیشتر در میان بیمارانی شایع است که در بیمارستان بستری شده اند. اما 36% از بیماری که در بیمارستان بستری نمی شوند بدون عفونت شدید بالینی می توانند دچار کووید-19 شوند.
مطالعه ای دیگر پیشنهاد می کند که بیش از 30 درصد از بار سلامتی SARS-CoV-2 ممکن است ناشی از کووید طولانی و عدم توانایی از مهار پیشرفت کووید-19 باشد.
درک مدت زمان پیشرفت کووید می تواند به محققین و پزشکان کمک کند تا خطر پیشرفت شرایط را کاهش دهند. در نهایت بتوانند درمانی موثر ارائه دهند.
اخیرا محققین یافته های خود را منتشر کردند. این یافته ها نمونه های خون کارکنان کادر درمان که به کووید مبتلا شده بودند را با نمونه های خون کارکنانی مقایسه کردند که به این بیماری مبتلا نشدند.
آنها دریافتند که سطوح پروتئین خون در شش هفته پس از ابتلا به SASR-CoV-2 می تواند بروز کووید طولانی را پیش بینی کند.
دکتر وندی هیوود، سرپرست این تحقیق، می گوید: این تغییرات در خون که ما اندکی بعد از عفونت مشاهده می کنیم نشان دهنده این است که چطور سیستم ایمنی فرد عفونت را مدیریت می کند. همچنین ممکن است نشان دهنده یک استعداد برای ایجاد و پیشرفت علائم مقاوم باشد.
20 پروتئین که با کووید طولانی گره خورده اند:
برای انجام این مطالعه محققین از 54 نفر از کارکنان کادر درمان به عنوان نمونه استفاده کردند. همه این افراد تست PCR یا آنتی بادی آنها ابتلا به کووید-19 را تایید کرده بود. همچنین 102 نفر از کارکنانی که به کووید مبتلا نشده بودند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند.
همه شرکت کنندگان در شروع پاندمی کووید -19 در مارس 2020 استخدام شدند و همگی در گروه کووید-19 غیرشدید طبقه بندی شدند.
شرکت کنندگان تا 16 هفته تحت ارزیابی هفتگی بودند. این ارزیابی از طریق پر کردن پرسشنامه و جمع آوری نمونه خون صورت گرفت. سپس آنها 6 و 12 هفته پس از شروع مطالعه پرسشنامه تکمیل کردند.
پس از آنالیز داده ها، محققان دریافتند افرادی که SARS-CoV-2 مثبت بودند، سطوح 12 پروتئین در خون آنها بیشتر از کسانی بود که آزمایش منفی داشتند.
این 12 پروتئین درگیر در استرس اکسیداتیو، برنامه ریزی مجدد متابولیک و چسبندگی سلولی (که تعامل سلولی را تسهیل میکند) بودند.
آنها همچنین دریافتند که هر چه سطوح پروتئین بیشتر افزایش یابد، ارتباط آنها با شدت علائم بیشتر می باشد.
محققین همچنین بیان کردند که سطوح غیرطبیعی این 20 پروتئین بروز کووید طولانی را پیش بینی می کند. برخی از این پروتئین ها اثرات ضدانعقادی و برخی اثرات ضدالتهابی هستند.
محققان به این نتیجه رسیدند که SARS-CoV-2 غیرشدید پروتئین های خون را مختل می کند و سطح پروتئین خون ممکن است بتواند خطر کووید طولانی مدت را پیش بینی کند.
سطوح پروتئین و التهاب
هنگامی که از دکتر هاوکینسون در مورد ارتباط سطوح پروتئین و کووید طولانی مدت سوال شد، او گفت: «هنوز بسیار نامشخص است که چه چیزی بر سطوح پروتئین تاثیر می گذارد. ما معتقدیم که یکی از تئوری های اصلی کووید طولانی مدت مربوط به وضعیت التهاب / التهاب پایدار است.
دکتر جیمی یوهانس می گوید: « هنوز در مورد کووید طولانی مدت چیزهای زیادی است که ما نمی دانیم. اما این احتمال وجود دارد که برخی از علائم و نشانه ها ممکن است با لخته های خونی کوچک یا اختلال در تنظیم التهاب مرتبط باشد».
محدودیت های این مطالعه:
دکتر هیوود می گوید از جمله محدودیت های این مطالعه تعداد کم و محدود نمونه ها است. محدودیت دیگر این مطالعه این است که تمام موارد شرکت کننده در مطالعه در اوایل پاندمی به بیماری مبتلا شده بودند.
وی می گوید: «این مطالعه با نمونه های یک مرکز انجام شد. برای تایید این اطلاعات باید مطالعات بیشتری از مراکز دیگری انجام شود. همچنین این نمونه ها در طی اولین موج جمع آوری شدند. یعنی زمانی که واکسن در دسترس نبود. این به ما بینشی در مورد این مسئله داد که کووید طولانی تا چه مدت می تواند در افراد پیشرفت کند و باقی بماند. اما اکنون چون اکثر مردم واکسینه شدند یا به عفونت کووید مبتلا شدند، ما باید ببینیم که آیا این تغییرات هنوز رخ می دهند».
دکتر پیتر رابینسون می گوید: «این یک مطالعه جالب است. اما تعداد مقالات مشابه بسیار اندک است. بنابراین اعتبارسنجی مستقل مناسبی برای آن وجود ندارد. همچنین نتایج مربوط به سطوح این پروتئین ها با سایر عفونت های مشابه مقایسه نشده است که مشخص شود کدام پروتئین ها اختصاصی کووید 19 هستند».
او همچنین می افزاید: «یکی از مشکلات در این زمینه این است که تعداد زیادی مطالعه های نسبتا کوچک وجود دارد که دقت آماری کافی ندارند تا نتیجه آنها قطعی تلقی شود. همچنین به این سوال که واقعا از نظر پاتوفیزیولوژیک چه اتفاقی می افتد پاسخ نمی دهند.
این برای درمان طولانی مدت کووید چه معنایی دارد:
دکتر هیوود می گوید که هنوز برای صحبت در مورد استفاده فوری و سریع از این نتایج اندکی زود است.
ما تا زمانی که نتوانیم یک نشانگر زیستی را به عنوان یک نتیجه اندازه گیری کنیم، نمی توانیم چیزی را بهتر کنیم و شرایط تغییر دهیم. تغییرات آزمایشگاهی نشانگرهای زیستی به عنوان شاخص پاسخ به درمان قابل اعتمادتر از این هستند که صرفا به گزارشات بیمار در مورد احساسش و میزان پاسخ به درمانش متکی باشیم.
دکتر یوهانس می گوید: اگر چه بعید است این اطلاعات فورا بر مدیریت کووید طولانی مدت تاثیر بگذارد. اما اگر در یک مطالعه بزرگتر تکرار و تایید شود ممکن است منجر به آزمایشی شود که می تواند پیش بینی کنند که چه کسی در معرض ابتلا به کووید طولانی است.
دکتر هاوکینسون اضافه می کند که ممکن است به پزشکان کمک کند که برای درمان کووید بهتر است داروهای ضدویروسی تجویز کنند یا داروهای ضدالتهابی.
برای مثال هر چند در حال حاضر ما اطلاعات قابل توجهی برای پشتیبانی از این حقیقت داریم که خطر بستری شدن برای افراد جوان که واکسن زدند با مصرف Paxlovid کاهش نمی یابد، شاید استفاده از این دارو در اوایل ابتلا به بیماری یا در افراد جوان که واکسن زدند باعث کاهش خطر این علائم پایدار شود.
شاید استفاده از Paxlovid در اوایل ابتلا به بیماری یا حتی برای بیماران جوانی که واکسن زدند خطر ابتلا به علائم پایدار را کاهش دهد. حتی اگر ما اطلاعات قابل توجهی برای پشتیبانی از این حقیقت داشته باشیم که افراد جوان، یا بیمارانی که واکسن زدند.
