خودداری از ذوب و انجماد مجدد
ارزیابی وضعیت استخوان از راه‌های مختلف مانند بررسی تراکم استخوان، تصاویر رادیولوژی و نیز مارکرهای بیوشیمیایی استخوان امکانپذیر است که مارکرهای بیوشیمیایی زودتر از سایر روش‌های فوق، تغییرات را نشان داده و بیانگر وضعیت اسکلتی سیستمی می‌باشند. یکی از این مارکرهای بیوشیمیایی اوستئوکلسین می باشد. استئوکلسین 15%پروتئین غیرکلاژنی در ماتریکس‌استخوان را تشکیل‌داده و به عنوان شاخص فعالیت استئوبلاست در نظر گرفته می‌شود. استئوکلسین دارای سه بخش گاماکربوکسیگلوتامیک اسید(Gla) وابسته به ویتامین K است که مسوول قابلیت اتصال به کلسیم این پروتئین می‌باشد. مقدار کمی‌از استئوکلسین وارد سیرکولاسیون می‌شود که با تشکیل استخوان ارتباط دارد. استئوکلسین در سیرکولاسیون عمرنیمه‌ی کوتاهی داشته و به سرعت توسط کلیه تصفیه می‌گردد بنابراین در نارسایی کلیه افزایش استئوکلسین مشاهده می‌گردد. این پروتئین در سرم به‌سرعت تخریب شده و لذا در سرم، انواع سالم و قطعات آن به‌طور همزمان دیده‌می‌شوند. برای سنجش استئوکلسین روش‌های ایمونواسی طراحی گردیده است. تیتر اوستئوکلسین به turnover استخوان در اختلالات متعدد متابولیسم استخوان از جمله استئوپوروز، پاژت، هیپرپاراتیروئیدیسم اولی و ثانویه مرتبط می باشد.