یائسگی و افتادگی رحم

تغییرات در عملکرد کف لگن زنان اغلب با یائسگی همراه است. ضعیف شدن ساختارهای حمایت کننده لگن می تواند منجر به افتادگی اندام لگنی شود که در آن یک یا چند اندام (مثانه، رحم، مجرای ادرار، واژن، روده کوچک یا راست روده) ناحیه لگن از جای خود خارج می شوند.

 افتادگی لگن یک بیماری شایع است که حدود 30 درصد از زنان را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث مشکلاتی مانند بی اختیاری ادرار و مشکل در رابطه جنسی می شود. افتادگی به دلیل کاهش قدرت عضلانی و سطوح پایین استروژن رخ می دهد.

پرولاپس یا افتادگی چه زمانی اتفاق می افتد؟

افتادگی زمانی اتفاق می افتد که بافت هایی که از اندام های لگن حمایت می کنند(مانند: مثانه، رحم یا واژن) کشیده و آسیب ببینند. هنگامی که این اتفاق می افتد، اندامی که آنها حمایت می کنند ممکن است پایین بیاید و به دیواره واژن فشار بیاورد. این باعث ایجاد برآمدگی در واژن می شود که گاهی اوقات از دهانه واژن بیرون می زند.

تغییرات در عملکرد کف لگن زنان اغلب با یائسگی همراه است. ضعیف شدن ساختارهای حمایت کننده لگن می تواند منجر به افتادگی اندام لگنی شود که در آن یک یا چند اندام (مثانه، رحم، مجرای ادرار، واژن، روده کوچک یا رکتوم) ناحیه لگن از جای خود خارج می شوند.

در حالی که دلایل زیادی برای افتادگی اندام لگن وجود دارد (بالا بردن وزنه، زایمان واژینال، هیسترکتومی)، کمبود استروژن در دوران یائسگی ساختارهای حمایتی و بافتی را که اندام های لگن را در جای خود نگه می دارند نازک می کند و باعث افتادگی آنها می شود.

علل افتادگی اندام لگن در یائسگی:

در مطالعات متعدد، یائسگی با ایجاد پرولاپس همراه بوده است. کمبود استروژن باعث نازک شدن واژن می شود و تصور می شود که قدرت بافت همبند حمایت کننده از آن را کاهش می دهد.

پرولاپس اولیه می تواند به دلیل استرس ناشی از زایمان طبیعی باشد که بعد از یائسگی با آتروفی بیشتر بافت آشکار می شود.

علاوه بر این، نازک شدن و کمبود رطوبت واژن مرتبط با یائسگی نیز می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد جنسی شود. بافت واژن شکننده و کمتر انعطاف‌پذیر می‌شود و کشش ناشی از مقاربت می‌تواند گاهی بسیار تحریک‌کننده یا حتی دردناک باشد.

علائم:

علائم مرتبط با افتادگی اندام لگن می تواند از درد جزئی و مشکل در ادرار کردن تا ناراحتی عاطفی متغیر باشد. بر خلاف سایر علائم یائسگی، مانند گرگرفتگی، علائم افتادگی اندام لگن می تواند با افزایش سن افزایش یابد.

علائم مربوط به انواع مختلف افتادگی اندام لگن عبارتند از:

• درد یا احساس فشار در لگن یا واژن
• احساس اینکه چیزی از واژن شما خارج می شود یا مشاهده بافت بیرون زده از واژن (که ممکن است خونریزی کند یا حساس شود)
• مشکل در ادرار کردن یا احساس تخلیه نشدن مثانه (تخلیه ناقص)؛ مشکل در حرکت روده
• درد پایین کمر
• بی اختیاری ادرار (نشت ادرار هنگام عطسه، سرفه یا فعالیت بدنی)
• عفونت مثانه مکرر
• مقاربت جنسی دردناک (دیسپارونی)

 درمان یائسگی و افتادگی رحم:

از آنجایی که کمبود استروژن علت اصلی افتادگی اندام لگن یائسگی است، درمان در زنان یائسه شامل هورمون درمانی (HT) است. که می توانند به بازگرداندن واژن به شرایط قبل از یائسگی و تقویت ساختارهای واژن حمایت کننده از کف لگن کمک کنند. متداول ترین درمان HT جایگزینی استروژن واژینال با دوز کم با استفاده از کرم ها، قرص ها یا حلقه های واژینال است.

گزینه های درمانی شرایط پیشرفته افتادگی کف لگن:

برای شرایط پیشرفته افتادگی کف لگن، پزشک ممکن است پساری (pessary) تجویز کند. پساری وسیله ای است که وقتی در واژن قرار می گیرد، اندام های مختلف را در جای خود نگه می دارد. به طور معمول، بیمار کسی است که پساری را برای جلوگیری از عفونت تمیز می کند. با این حال برخی از پساری ها باید توسط متخصصان پزشکی برای تمیز کردن خارج شوند.

در موارد شدید، تکنیک های جراحی برای بازسازی حمایت از اندام پرولاپس شده ضروری است. معمولاً به صورت ترانس واژینال انجام می شود، جراح دیواره های واژن، مثانه، مجرای ادرار یا سایر اندام های در حال افتادگی را در موقعیت مناسب خود محکم می کند.

در حالی که استفاده از mesh برای افتادگی اندام لگنی (معروف به transvaginal mesh) در سال ‌های اخیر توسط جامعه پزشکی و مصرف‌کنندگانی که عوارض جانبی طولانی ‌مدت را تجربه می‌کنند مورد بررسی دقیق قرار گرفته است، استفاده از آن برای بی ‌اختیاری ادرار ایمن است و معمولاً انجام می ‌شود.

افتادگی اندام ها در چه سنی اتفاق می افتد؟

تقریباً نیمی از زنان بین 50 تا 79 سال دارای درجاتی از افتادگی دهانه رحم یا واژن یا شکل دیگری از افتادگی اندام لگن هستند. عواملی که خطر افتادگی رحم را افزایش می دهند عبارتند از: زایمان، افزایش سن، چاقی، یبوست مزمن و انجام هیسترکتومی.

آیا می توان از افتادگی اندام ها طی یائسگی جلوگیری کرد؟

هیچ تضمینی برای جلوگیری از افتادگی لگن وجود ندارد، اما می ‌توانید با انجام اقداماتی برای تغییر مواردی که باعث ایجاد مشکل می‌ شوند، خطر ابتلا به آن را به میزان قابل توجهی کاهش دهید.

 برخی از راه های اصلی برای جلوگیری از افتادگی لگن عبارتنداز:

• عضلات کف لگن خود را تقویت کنید.

مانند سایر ماهیچه های بدن، عضلات کف لگن با ورزش منظم قوت و قدرت پیدا می کنند. شما می توانید این عضلات را با تمرینات کگل تقویت کنید، که به جلوگیری از افتادگی کمک می کند و همچنین ممکن است علائم را در صورت داشتن پرولاپس خفیف کاهش دهد.

• با کمک پزشک متخصص درمان جایگزینی هورمونی را در نظر بگیرید.

زنان به طور طبیعی با افزایش سن قدرت و حجم عضلانی خود را از دست می دهند، اما این مشکل پس از یائسگی زمانی که سطح استروژن کاهش می یابد، تسریع می یابد. در واقع، کمبود استروژن ممکن است یکی از دلایل اصلی افتادگی لگن باشد.

هنگامی که استروژن را جایگزین می کنید و سطح آن را به حالت طبیعی باز می گردانید، می توانید به حفظ قدرت عضلات کف لگن کمک کنید. درمان جایگزین هورمونی همچنین سلامت بافت ‌های واژن و مجرای ادرار را بازیابی می‌کند، که مشکلات یائسگی مانند آتروفی واژن، مقاربت دردناک و بی‌اختیاری ادرار را کاهش می‌دهد.

• در صورت نیاز وزن کم کنید.

اضافه وزن و چاقی به شدت با افتادگی لگن مرتبط هستند. حمل وزن اضافی به این مشکل کمک می کند، زیرا فشار داخل شکم شما را افزایش می دهد. با گذشت زمان، فشار ثابت باعث ضعیف شدن عضلات و بافت های کف لگن می شود. با افزایش وزن، احتمال افتادگی لگن نیز افزایش می یابد.

• سیگار نکشید.

سرفه یک فرد سیگاری مزمن فشار زیادی بر عضلات کف لگن شما وارد می کند، بنابراین اقدامات لازم برای از بین بردن سرفه مداوم راه مهمی برای جلوگیری از افتادگی لگن است.

• وسایل را به درستی بلند کنید.

بلند کردن مکرر اجسام سنگین باعث ضعیف شدن عضلات کف لگن می شود. اگر عضلات لگن شما در حال حاضر ضعیف هستند، بلند کردن ناگهانی یک وسیله سنگین ممکن است به افتادگی کمک کند. هنگامی که اجسام سنگین را بلند می کنید، عضلات زیر شکم خود را بکشید و عضلات کف لگن خود را سفت کنید.

مطالب مشابه:

افتادگی مثانه (سیستوسل)

علائم و درمان افتادگی رحم

علائم پولیپ دهانه رحم

پرولاپس پس از بارداری

هیسترکتومی کامل شکمی

منابع: coloradowomenshealth, lasvegasgynsurgery