زگیل تناسلی چیست؟

زگیل تناسلی یکی از انواع رایج عفونت‌های مقاربتی است . تقریبا تمام افراد فعال جنسی حداقل به یکی از انواع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مبتلا می‌شوند.آزمایشات جهت بررسی ویروس HPV کدام است؟

این ویروس عامل ایجاد زگیل تناسلی است.

زگیل‌های تناسلی، بافت‌های مرطوب اطراف ناحیه تناسلی را تحت تاثیر قرار داده و اغلب می‌توانند مانند برآمدگی‌های کوچک و گوشتی به نظر رسیده و  یا ظاهری شبیه گل کلم داشته باشند. در بسیاری از موارد، زگیل‌ها به قدری کوچک هستند که قابل مشاهده نمی‌باشند.

برخی سویه‌های HPV تناسلی باعث ایجاد زگیل شده، درحالیکه دیگر سویه‌ها می‌توانند عامل ایجاد سرطان باشند. واکسن‌ها می‌توانند به محافظت در برابر سویه‌های خاصی از HPV تناسلی کمک کنند.

علائم زگیل تناسلی چیست؟

در خانم‌ها، زگیل تناسلی می‌تواند روی دیواره‌های واژن، ناحیه بین اندام تناسلی خارجی و مقعد، کانال مقعد و دهانه رحم رشد کند. در مردان، ممکن است در نوک یا ساقه آلت تناسلی، کیسه بیضه یا مقعد ایجاد شوند.

زگیل‌های تناسلی همچنین می‌توانند در دهان یا حلق فردی که رابطه دهانی  با فردی آلوده داشته است، نیز رشد کنند.

علائم و نشانه‌های زگیل تناسلی شامل موراد زیر است:

• برآمدگی‌های کوچک، گوشتی، قهوه‌ای یا صورتی در ناحیه تناسلی
• وجود شکلی شبیه گل کلم که در اثر نزدیکی چند زگیل به هم ایجاد می‌شود
• خارش یا احساس ناراحتی در ناحیه تناسلی
• خون‌ریزی در حین مقاربت

ظاهر زگیل‌های تناسلی می‌توان بسیار کوچک و صاف بوده، به حدی که دیده نشوند. با این حال، به ندرت، زگیل تناسلی می‌تواند به خوشه‌های بزرگ در فردی با نقص سیستم ایمنی تکثیر شود.

علت ایجاد زگیل تناسلی چیست؟

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) باعث ایجاد زگیل می‌شود. بیش از 40 گونه از HPV وجود دارد که بر ناحیه تناسلی تأثیر می‌گذارد. زگیل‌های تناسلی تقریبا همیشه از طریق تماس جنسی منتقل می‌شوند. برای سرایت عفونت به شریک جنسی خود، لازم حتما نیست زگیل‌های فرد قابل مشاهده باشند، چون ممکن است فرد فقط ناقل باشد.

(آزمایشگاه پاتوبیولوژی و ژنتیک آرمین)

فاکتور‌های خطر 

اغلب افرادی که از نطر جنسی فعال هستند در زمانی به HPV آلوده می‌شوند. فاکتور‌هایی که می‌تواند خطر آلودگی به این ویروس را افزایش دهد شامل موارد زیر است:

• رابطه جنسی محافظت نشده با شرکای جنسی متعدد
• داشتن عفونت مقاربتی دیگر
• رابطه جنسی با فردی که گذشته جنسی وی را نمی‌دانید
• شروع فعالیت جنسی از سن کم
• داشتن سیستم ایمنی ضعیف، مانند زمانیکه فرد آلوده به HIV است، یا زمانیکه از دارو‌های خاصی استفاده می‌کند، یا زمانیکه پیوند عضو انجام داده است.

عوارض عفونت HPV چیست؟

عوارض عفونت HPV می‌تواند شامل موراد زیر باشد:

• سرطان. سرطان دهانه رحم ارتباط نزدیکی با عفونت HPV تناسلی دارد. انواع خاصی از HPV نیز با سرطان‌های مقعد، آلت تناسلی و دهان و حلق مرتبط هستند.

عفونت HPV همیشه منجر به سرطان نمی‌شود، اما برای خانم‌‍‌ها مهم ا ست که تست پاپ اسمیر منظم، خصوصا کسانی که به HPV‌های پرخطر آلوده شدند، را انجام دهند.(اطلاعات بیشتر راجب سرطان دهانه رحم و نقش ویروس HPV لطفا کلیک فرمائید.)

• مشکلاتی در طی دوران بارداری. به ندرت در طی بارداری، زگیل‌ها بزرگ‌تر شده و ادرار کردن را دشوار می‌کنند. زگیل‌های دیواره واژن می‌توانند از کشش بافت واژن در هنگام زایمان جلوگیری کنند.

زگیل‌های بزرگ داخل واژن ممکن است در هنگام زایمان دچار خون‌ریزی شوند. به ندرت، نوزادی که از مادری مبتلا به زگیل تناسلی متولد می‌شود، در ناحیه گلو دچار زگیل می شود. ممکن است کودک برای جلوگیری از مسدود شدن راه هوایی نیاز به جراحی داشته باشد.

 آیا می‌توان از عفونت HPV پیش‌گیری کرد؟

محدود کردن تعداد شرکای جنسی و همچنین واکسینه بودن در برابر این ویروس، از ابتلا به عفونت HPV جلوگیری می‌کند. استفاده از کاندوم در هر رابطه جنسی راه خوبی است، اما لزوما به این معنی نیست که فرد را کاملا در برابر این ویروس محافظت می‌کند.

 واکسیناسیون HPV

لازم به ذکر است واکسیناسیون واکسن HPV در آزمایشگاه آرمین انجام نمیگیرد.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) واکسیناسیون معمول HPV را برای دختران و پسران 11 و 12 ساله توصیه می‌کند، اگرچه می‌توان آن را از سن 9 سالگی نیز تزریق کرد.

برای دختران و پسران ایده آل است که واکسن را قبل از ایجاد تماس جنسی دریافت کنند.

نوجوانان و جوانانی که تزریق واکسن HPV را در سنین 15 تا 26 سالگی شروع می‌کنند، باید سه دوز از واکسن را دریافت کنند.

CDC اکنون واکسیناسیون HPV را برای تمام افرادی که تا 26 سالگی که به طور کامل واکسینه نشده‌اند، توصیه می‌کند.

CDC اکنون توصیه می‌کند که همه کودکان 11 و 12 ساله دو دوز واکسن HPV را با فاصله حداقل 6 ماه دریافت کنند، به جای برنامه سه دوز توصیه شده قبلی.

کودکان 9 و 10 ساله و نوجوانان 13 و 14 ساله نیز می‌توانند واکسیناسیون را بر اساس برنامه به روز شده در دو دوز دریافت کنند.

آزمایش‌های HPV چیست؟

برای تشخیص ویروس HPV (Human Papillomavirus) روش‌های مختلفی مانند پاپ اسمیر و روش‌های مولکولی وجود دارد. روش‌های مولکولی دقت، حساسیت و سرعت بالاتری دارند.

می‌توان با استفاده از آن به‌طور قطعی ناقل بودن یا نبودن فرد را مشخص کرد.

• تست پاپ اسمیر: در آزمایش پاپ اسمیر پزشک توسط اسپکلم دهانه دستگاه تناسلی را باز کرده و با اسپاچولا نمونه‌ها را از رحم و گردن رحم بر می‌دارد. نمونه‌ها برای تشخیص سلول‌های غیرطبیعی به آزمایشگاه فرستاده شده و زیر میکروسکوپ مشاهده می‌شود.
• آزمایش‌های مولکولی: روش‌های مولکولی دقت، حساسیت و سرعت بالاتری دارند و می‌توان با استفاده از آن‌ها تقریبا به‌طور قطعی ناقل بودن یا نبودن فرد را مشخص کرد.

آزمایش‌های مولکولی برای تشخیص HPV

1. آزمایش Aptima

روش Aptima در سال 2011 از سوی FDA جهت غربالگری سرطان دهانه رحم تائید شد و به بررسی 14 نوع پرخطر HPV می پردازد. این روش یک نوع روش شناسایی ایزوترمال است که mRNA های E6 و E7 ویروس را با روش لامینوسنس شناسایی می کند و اختصاصیت آن نیز تا حد بسیار زیادی بیشتر از سایر روش‌ های شناسایی HPV بر اساس شناسایی DNA است.

حساسیت این روش برای موارد CIN2 100درصد و اختصاصیت آن 90.2 درصد می‌باشد و از آنجاکه در روش‌های غربالگری HPV (Aptima، Qiascreen، Cobas) اختصاصیت از حساسیت مهم‌تر است، روش Aptima نسبت به دیگر روش‌ها کارامد‌تر می‌باشد.

همچنین، تمام مراحل این روش دستگاهی است، در نتیجه میزان آلودگی تا حد زیادی کاهش می‌یابد.

(برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ی آزمایش HPV به روش Aptima لطفا کلیک فرمائید)

2. آزمایش PCR genotyping

در این روش، از مجموعه پرایمر‌هایی که هدف آن‌ها ژن L1 در DNA ویروس است، برای تکثیر ژنوم ویروس و در نهایت شناسایی HPV‌های پرخطر و کم‌خطر استفاده می‌شود.

این روش به دلیل تکنیک کاربردی آن از حساسیت خیلی زیاد اما اختصاصیت فوق العاده پائین برخوردار است که سبب تشخیص منفی کاذب در بسیاری از نمونه‌ها می‌گردد.

3. Qiascreen

تست HPV PCR با روش Qiascreen جهت تشخیص کیفی انواع HPV پرخطر می‌باشد.

در تست Qiascreen ناحیه محافظت شده ژن E7 از DNA ویروس بررسی می‌شود و به این دلیل که مرحله بیان ژن هنوز در آن صورت نگرفته است، نسبت به روش بر پایه mRNA (روش Aptima) اختصاصیت پائین‌تری دارد.

4. Cobas

این روش نیز در سال 2009 برای بررسی انواع پرخطر HPV تایید شد، اما تفاوت آن با روش Aptima این است که در این روش، DNAی ژن L1 مورد بررسی قرار می‌گیرد.

با توجه به اینکه احتمال حذف شدن ناحیه L1 هنگام ورود DNA ویروس به ژنوم انسان بالا می‌باشد، روش Cobas سبب منفی کاذب در 5 تا 10 درصد موارد می‌شود.

حساسیت روش Cobas برای موارد CIN2 90 درصد و اختصاصیت آن 70.5  درصد می‌باشد که در مقایسه با روش aptima دارای اختصاصیت کمتری است.

 

منبع :

Myoclinic

تاریخ بروزرسانی:

00/11/27

مقالات بیشتر:

سطوح MCH در آزمایش خون

مشاوره ژنتیک

ویروس کرونا چیست ؟

هپاتیت c