HPV Aptima mRNA Assay Test

HPV Aptima

HPV Aptima :روش Aptima قابلیت ردیابی بیان E6/E7 (عامل اصلی ویروس در ایجاد تغییرات اولیه سلولی منتهی به بدخیمی) را دارد.

آزمایشگاه پاتوبیولوژی و ژنتیک آرمین

در فرآیند انجام تست HPV عمده‌ترین مشکل چیست؟

مهم‌ترین ویژگی یک تست HPV مناسب، اختصاصیت آن است که می‌تواند بیمارانی را که نیاز به پیگیری‌های تهاجمی ندارند را شناسایی کند.

طراحی تست‌های شناسایی HPV بسیار مشکل است چرا که:

1) حداقل 14 نوع HPV پرخطر و همچنین تعداد زیادی HPV کم خطر وجود دارند.

2) ژنوتایپ‌های هر نمونه ممکن است متفاوت باشند و افراد به صورت میکس ژنوتایپ باشند.

3) نقطه پایانی درمان سرطان در نظر گرفته می‌شود نه حضور HPV به تنهایی.(سرطان دهانه رحم و نقش ویروس HPV)

امروزه روش‌های متعددی برای شناسایی HPV ابداع شده‌اند که هر کدام از این روش‌ها مزایا و معایبی دارند.
روش‌هایی که دارای تاییدیه FDA هستند به شرح زیر می‌باشند:

برای مشاهده مقاله کلیک فرمائید

1) APTIMA-TMA/DKA: روش Aptima در سال 2011 از سوی FDA جهت غربالگری سرطان دهانه رحم تائید شده و به بررسی 14 نوع پرخطر HPV می پردازد. این روش یک نوع روش شناسایی ایزوترمال است که mRNA های E6 و E7 ویروس را با روش لامینوسنس شناسایی می­کند که اختصاصیت را نیز تا حد بسیار زیادی نسبت به سایر روش‌های شناسایی HPV که بر اساس شناسایی DNA بنا شده‌اند افزایش داده است.

تمام مراحل این روش دستگاهی است، در نتیجه میزان آلودگی تا حد زیادی کاهش می یابد.

2)Cervista-Invader: این تکنیک یک روش ایزوترمال است که به صورت مستقیم و با استفاده از پروب‌های مختص توالی ویروس‌های HPV پرخطر است.

و با بهره‌گیری از سیستم شناسایی فلورسنتی حضور ویروس HPV را مشخص می­کند.

3) HC2-Hybrid Capture : در این تکنیک DNA ویروس HPV با میکسی از پروب‌های مختص HPV تیمار شده است

و پس از اتصال هیبریدها به آنتی بادی‌های موجود، شناسایی DNA ویروس HPV توسط تکنیک لامینوسنس صورت می‌پذیرد.

4) Roche-multiplex PCR : در روش DNA Roche ویروس HPV توسط پرایمرهای اختصاصی مورد تکثیر قرار گرفته و توسط تکنیک فلورسنت شناسایی می­شوند.

برای بیماری زایی ویروس HPV نیاز است که ویروس HPV به صورت خطی درآمده و وارد ژنوم میزبان شود.

برای ورود به میزبان ویروس HPV از منطقه E1 و E2 باز می­گردد و به صورت خطی درآمده و سپس به ژنوم میزبان وارد می شود.

در این حین ممکن است قسمتی از ژنوم ویروس حذف گردد (مناطق L1، L2، E2، E4 و E5 ممکن است در حین ورود دچار حذف شوند)،

اما برای عملکرد آنکوژنیک ویروس HPV حضور ژنهای E6 و E7 امری ضروریست.

مکانیسم افزایش بیان ژن‌های E6 و E7 به چه صورت است؟

همانطور که در تصویر ابتدای صفحه مشخص شده است، سلول میزبان توسط ویروس HPV آلوده شده است.

در شروع عفونت ژنوم ویروس HPV به صورت اپی زومال می‌باشد و تنها ژن‌هایی را که برای بقای ویروس نیاز می‌باشند را بیان می‌کند.

در برخی موارد که عفونت ویروس HPV پرخطر به صورت مزمن تبدیل می‌شود، پتانسیل ورود به ژنوم میزبان بوجود خواهد آمد.

این ورود ممکن است به نحوی باشد که برخی از ژن‌های میزبان دچار اختلال شده و احتمال بوجود آمدن سرطان سرویکس پدید آید.

آنکوپروتئین‌های E6 و E7 سلول‌های آلوده شده را به صورت بدخیم تبدیل می‌کنند.

 E6 به صورت اختصاصی ژن p53 را از کار می ­اندازد که این ژن نقش بسیار مهمی در سیستم ترمیمی DNA دارد.

پروتئین رتینوبلاستوما که از جمله ژن­های تنظیم کننده چرخه سلولی می‌باشد و نقش سرکوب کننده توموری را ایفا می‌کند نیز توسط پروتئین E7 دچار اختلال می­گردد.

این اختلالات سبب نامیرا شدن سلول‌های بدخیم شده و تقسیم سلول‌ها از کنترل خارج شده و در نهایت تومور شکل می­گیرد.(چگونه از ابتلا شدن به ویروس HPV جلوگیری کنیم؟)

پیامدهای ورود به میزبان و خطر ابتلا به سرطان و شناسایی ویروس HPV با کمک منطقه L1 از ژنوم HPV:

همانطور که در شکل زیر مشاهده می­کنید، ژنوم ویروس HPV ممکن است به حالات مختلفی وارد ژنوم میزبان شود:

1) در حالتی که کل ژنوم ویروس HPV به ژنوم میزبان وارد شده شناسایی ویروس HPV بدون هیچگونه جواب منفی کاذب قابل انجام است.

2) در حالتی که قسمتی از ژنوم ویروس HPV که حاوی ژن‌های E6 وE7 است حذف شود، این ویروس  قابل شناسایی شدن است

اما ریسک ابتلا به سرطان در این موارد وجود نخواهد داشت.( از نظر بالینی مثبت کاذب برای پیشرفت سرطان محسوب می شود)

3) در حالتی که ناحیه L1 از ژنوم ویروس حذف شود ولی ژن‌های E6 و E7 وارد ژنوم میزبان شوند، ریسک ابتلا به سرطان وجود خواهد داشت.

اما شناسایی این ویروس بر اساس شناسایی قسمتی از L1 امکان پذیر نخواهد بود. ( از نظر بالینی منفی کاذب برای پیشرفت سرطان محسوب می‌شوند)

مطالعات نشان داده‌اند که تکنیک‌هایی که به شناسایی منطقه L1 از ویروس HPV بنا شده‌اند، ممکن است در 5 الی 10 درصد موارد دارای جواب منفی کاذب برای پیشروی سرطان سرویکس شوند

که این امر به علت حذف منطقه L1 از ژنوم وارد شده HPV به ژنوم میزبان می‌باشد.

بنابراین تعیین استراتژی مناسب به منظور شناسایی HPV پرخطر امری بسیار مهم و اجتناب ناپذیر است.
قابل ذکر است که تنها پروتئین‌های E6 و E7 برای پیشروی بیماری مورد نیاز هستند و سایر مناطق از ژنوم HPV ممکن است در حین ورود به ژنوم میزبان دچار حذف شوند.

روش Roche تنها منطقه L1 از ژنوم HPV را شناسایی می‌کند و قادر به شناسایی ویروس‌های وارد شده به ژنوم میزبان که منطقه L1 در آن ها دچار حذف شده است نمی‌باشند

بنابراین ممکن است در مواردی جواب منفی کاذب از لحاظ بالینی مشاهده شود. سیستم HC2 از پروب‌های بسیار بزرگ استفاده می‌کند

و ممکن است با ژنوتایپ‌های کم خطر نیز واکنش نشان دهد.

همچنین در این روش به علت عدم استفاده از کنترل داخلی (Internal Control) ممکن است جواب منفی کاذب نیز مشاهده گردد.

تنها سیستمی که بر اساس شناسایی mRNA ژنهای E6 و E7 ویروس HPV بنا شده است سیستم APTIMA می باشد.

روش Aptima نسبت به روش هایی که بر پایه DNA بنا شده‌اند، دارای مزایای بسیار مهمی می‌باشد که پیش آگهی سرطان را به طور دقیق تری اعلام می‌کند.

 مزایا روش Aptima :

1) شناسایی mRNA آنکوژنیک ویروس HPV (E6 و E7)

2) دارای پروب‌های اختصاصی جهت شناسایی mRNA ویروس می‌باشد که اختصاصیت روش را تا حد بسیار زیادی نسبت به سیستم‌هایی همانند روش Roche و hc2 افزایش داده است.

برای آشنایی بیشتر میتوانید به لینکهای زیر مراجعه فرمایید:

https://www.aparat.com/v/03jIR

https://www.aparat.com/v/6OiQX

مطالب مشابه :

سویه جدید ایدز