از فریز و آب کردن نمونه خودداری شود
LDL و HDL دو نوع لیپوپروتئین هستند. آنها ترکیبی از چربی (لیپید) و پروتئین هستند. لیپیدها باید به پروتئین ها متصل شوند تا بتوانند در خون حرکت کنند.
LDL و HDL اهداف مختلفی دارند:
LDL مخفف لیپوپروتئین های با چگالی کم است. گاهی اوقات به آن کلسترول بد می گویند زیرا سطح بالای LDL منجر به تجمع کلسترول در شریان ها می شود.
HDL مخفف لیپوپروتئین های با چگالی بالا ست. گاهی اوقات به آن کلسترول خوب می گویند زیرا کلسترول را از سایر قسمت های بدن به کبد برمی گرداند. سپس کبد کلسترول را از بدن خارج می کند.
سطح بالای LDL به معنای این است که کلسترول LDL بیش از حد در خون است. این LDL اضافی همراه با سایر مواد تشکل پلاک می دهد. پلاک در شریان ها ایجاد می شود و به آن آترواسکلروز می گویند.
بیماری عروق کرونر زمانی اتفاق می افتد که تجمع پلاک در شریان های قلب باشد. باعث سخت شدن و باریک شدن شریان ها می شود که جریان خون به قلب را کند یا مسدود می کند. از آنجایی که خون اکسیژن را به قلب می رساند، این بدان معنا ست که قلب ممکن است نتواند اکسیژن کافی دریافت کند. این می تواند باعث آنژین شود، یا اگر جریان خون به طور کامل مسدود شود، حمله قلبی رخ خواهد داد.