CD13 یک متالوپروتئاز گذرنده از غشا است که به طور گسترده در تمام سلول های دودمان میلوئیدی، سلول های اندوتلیال فعال، پیش ساز خون ساز و سلول های بنیادی بیان می شود. مطالعات نشان دادند که CD13 در واسکولوژنز، تهاجم سلول های تومور، التهاب نقش دارد. همچنین می تواند به عنوان گیرنده ای برای سویه ای از کروناویروس انسانی باشد.
مشاهدات جدید نشان می دهد که مستقل از فعالیت پپتیداز آن، CD13 یک تنظیم کننده حیاتی است که ماشین مولکولی سلول را مونتاژ می کند و فرایندهای سلولی متنوعی را امکانپذیر می کند. از جمله: چسبندگی سلول به سلول، مهاجرت، سازماندهی غشا، اندوسیتوز گیرنده با واسطه دینامین و بازیافت پروتئین های سطح سلول. به طور کلی، CD13 بسیاری از فعالیت هایی را که برای استئوکلاستوژنز و همجوشی سلول-سلول حیاتی ست را تنظیم می کند.
نام های دیگر آن عبارتند از آمینوپپتداز N یا APN.