CD14 یک پروتئین انسانی است که بیشتر توسط ماکروفاژها به عنوان بخشی از سیستم ایمنی ذاتی ساخته می شود. با اتصال به لیپوپلی ساکارید (LPS) (یک الگوی مولکولی مرتبط با پاتوژن (PAMP)) به شناسایی باکتری ها در بدن کمک می کند.
CD14 به دو شکل وجود دارد، یکی توسط دم گلیکوزیل فسفاتیدیل لینوزیتول (GPI) به غشا متصل می شود (mCD14)، و دیگری به شکل محلول (sCD14) است. mCD14 بعد از جدا شدن از غشا به فرم sCD14 تبدیل می شود. همچنین ممکن است فرم sCD14 مستقیما از وزیکول های داخل سلولی ترشح شوند.
ساختار کریستالی اشعه X بدست آمده از CD14 انسانی یک ساختار مونومر خمیده سلونوئیدی نشان می دهد که حاوی یک پاکت هیدروفوب در انتهای N است.
CD14 به عنوان یک گیرنده مشترک (به همراه گیرنده Toll مانند TLR4 و MD-2) برای تشخیص لیپوپلی ساکارید باکتریایی (LPS) عمل می کند. CD14 فقط در حضور LBP (پروتئین اتصال دهنده به لیپوپلی ساکارید) به LPS متصل شود. اگرچه LPS لیگاند اصلی است، CD14 الگوهای مولکولی مرتبط با پاتوژن مانند اسیدلیپوتیکوئیک را نیز تشخیص می دهد.
این پروتئین عمدتا توسط ماکروفاژها و به میزان کمتر توسط نوتروفیل ها بیان می شود. همچنین توسط سلول های دندریتی نیز بیان می شود. فرم محلول گیرنده (CD14) توسط کبد و مونوسیت ها ترشح می شود و در غلظت های پایین کافی است تا به سلول هایی که CD14 را بیان نمی کنند، توانایی پاسخ دهی به LPS اعطا کند. mCD14 و sCD14 نیز روی انتروسیت ها وجود دارند. sCD14 همچنین در شیر انسان وجود دارد، که رشد میکروبی را در روده نوزاد تنظیم می کند.