خودداری از ذوب و انجماد مجدد
HAV یکی از شایعترین بیماری های عفونی در جهان سوم می باشد. این بیماری از طریق مدفوعی – دهانی (خوردن آب و غذای آلوده) و یا تماس نزدیک انتقال می یابد. دوره کمون آن حدود 4 هفته است. افراد مبتلا به این بیماری، ویروس را در مدفوع خود دفع می کنند و در طی دوره نسبتا کوتاه ویرمی، خون آنان نیز آلوده کننده است. بیماری ناشی از هپاتیت A عموماً بصورت حاد بروز کرده و خود محدود شونده است. اگر فرد مبتلا در سنین کودکی باشد علائم بصورت تحت بالینی و بعضا غیر قابل شناسایی است ولی هرچه سن فرد مبتلا بیشتر باشد علائم شدید تر و واضح تر می باشند.
علائم و نشانه های بیماری حالت غیر اختصاصی دارند و در اکثر موارد عفونت نیز بدون یرقان و معمولا خفیف هستند. علائم بالینی عمده شامل زردی و هپاتومگالی می باشند که به ترتیب در 70 و 80 درصد مبتلایان علامتدار دیده می شوند. علائم با شیوع کمتر شامل درد مفاصل، راش های جلدی، اسپلنومگالی و بزرگی غدد لنفاوی ناحیه گردن می باشند. شروع بیماری در عفونت HAV اغلب ناگهانی است (در مدت 24 ساعت) و اکثر بیماران مبتلا به HAV به طور کامل بهبود می یابند.
هپاتیت A هیچگاه باعث فرم مزمن بیماری کبدی نخواهد شد و فقط بصورت حاد و گذرا دیده می شود. گاهی موارد عود عفونت های HAV، یک تا چهار هفته پس از بهبود عفونت اولیه رخ می دهد.
راههای انتقال هپاتیت A
• تماس با فردی که مبتلا به هپاتیت A می باشد
• استفاده از مواد غذایی آلوده به هپاتیت A
• نوشیدن آب آلوده به ویروس هپاتیت A درکشورهایی که آب تصفیه نشده و از لحاظ بهداشتی در سطح پایینی قرار دارند.
• عدم رعایت بهداشت فردی مثل نشستن دست ها
روش های تشخیص هپاتیت A
برای تشخیص درست و دقیق بهترین راه استفاده از آزمایش خون می باشد.
در این آزمایش برای شناسایی ویروس با اندازه گیری دو آنتی بادی مشخص می شود:
آنتی بادی ایمونوگلوبولین M:
یا (HAV IgM Ab) این آنتی بادی توسط سیستم ایمنی بدن در برابر ویروس هپاتیت A تولید شده که زمان تولید آن مواقعی است که هنوز فرد علائمی مشاهده نکرده و در مراحل اولیه بیماری ایجاد می شود. این نوع آنتی بادی فاز حاد بیماری را نشان میدهد. در کمتر از 6 ماه از بین می رود. آنتی بادی ایمونوگلوبولین G یا (HAV IgG Ab) یکی از واکنش های بدن در برابر ویروس هپاتیت A تولید این آنتی بادی می باشد که در برابر این ویروس با مقاوم کردن بدن از آن محافظت می کند. این آنتی بادی به مدت طولانی در بدن باقی مانده و از ابتلا دوباره فرد به هپاتیت A جلوگیری می‌کند.
نتایج آزمایش هپاتیت A
• در صورتی که هردو آزمایش مربوط به آنتی بادی ایمونوگلوبین M و G منفی باشد شخص مبتلا به هپاتیت A نمی باشد و سابقه عفونت قبلی را ندارد و در صورت مواجهه با ویروس مبتلا می‌شود.
• اگر در آزمایش ایمونوگلوبین M مثبت باشد ابتلا به هپاتیت A در روزهای اخیر صورت گرفته و فرد مبتلا به هپاتیت A می باشد.
• در صورتی که ایمونوگلوبین M منفی و ایمونوگلوبین G مثبت باشد شخص از طریق مواجهه با ویروس در زمان گذشته (عفونت در گذشته و یا دریافت واکسن) قبلا آلوده شده و از این به بعد برای همیشه به این بیماری مبتلا نمی شود. افرادی مبتلا به ایدز و افراد با ایمنی تضعیف یافته بیشتر در معرض ابتلا به هپاتیت A هستند. در این افراد دوره ابتلا به بیماری و بروز علایم و بهبودی کامل طولانی تر است.