خودداری از ذوب و انجماد مجدد
پاروویروس B19 ارگانیسم عامل بیماری پنجم (fifth disease) است. تمایز بین عفونت جدید با پاروویروس B19 و ظهور عفونتی که مدتی پیش رخ داده است برای بیماران باردار اهمیت زیادی دارد، زیرا عفونت داخل رحمی می تواند باعث کم خونی شدید جنین شود.
تقریبا ده روز پس از عفونت آنتی بادی های IgM تولید می شوند. آنتی بادی های IgG اندکی پس از تشکیل IgM یا حتی به طور همزمان ظاهر می شوند. در مرحله حاد عفونت، آنتی بادی های IgG و IgM به اپی توپ های خطی کل پروتئین ساختاری یا اپی توپ های ساختاری کپسید ویروس متصل می شوند. در بسیاری از موارد، آنتی بادی های IgG که ترجیحا علیه اپی توپ های کنفورماسیونی هدایت می شوند، پس از کاهش پاسخ اولیه IgM و IgG باقی می مانند و معمولا تا آخر عمر باقی می مانند.
آنتی پاروویروس B19 IgG یک تست آزمایشگاهی مبتنی بر الایزا برای تعیین کمی آنتی بادی های IgG علیه پاروویروس B19 در سرم یا پلاسمای انسانی است. آنتی پاروویروس (ORG 912G) B19 IgG به طور خاص آنتی بادی های IgG را در برابر پروتئین کسپید ویروس VP2 شناسایی می کند.
ساختار سوم صحیح آنتی ژن برای تشخیص آنتی بادی های IgG از عفونت های گذشته مورد نیاز است. الایزا ضد پاروویروس B19 IgG از VP2 نوترکیب به عنوان آنتی ژن استفاده می کند که به شکل ذرات ویروس مانند به میکروتیتر متصل می شود. اینها ساختارهای سه بعدی مربوطه را در ترکیب صحیح ارائه می دهند. این منجر به تشخیص بسیار حساس IgG در مرحله حاد عفونت و همچنین در مواردی می شود که قبلا رخ داده است.