سرم سريع جدا شود و در ويال های پلاستيکی در فريزر نگهداری شود.
مصرف سوکسی نيل کولين و سم مار ممکن است آزمایش را مثبت کند.
آنتی بیادی های گیرنده استیل کولین (ACHR) اتوآنتی بادی هایی هستند که توسط سیستم ایمنی تولید می شوند و به اشتباه پروتئین هایی به نام گیرنده های استیل کولین را که بر روی فیبرهای عضلانی اسکلتی قرار دارند، هدف قرار می دهند. این آزمایش آنتی بادی های ACHR را در خون شناسایی و اندازه گیری می کند.
گیرنده های استیل کولین به عنوان «ایستگاه های اتصال» برای استیل کولین (یک ماده شیمیایی (انتقال دهنده عصبی) که پیام های بین سلول های عصبی منتقل می کند) عمل می کنند. حرکت عضلانی زمانی شروع می شود که یک تکانه از عصب به انتهای عصب فرستاده می شود، جایی که باعث تحریک آزاد شدن استیل کولین می شود.
استیل کولین در یک شکاف میکروسکوپی بین انتهای عصب و فیبر عضلانی در «اتصال عصبی عضلانی» حرکت می کند. هنگامی که به فیبر عضلانی می رسد، به یکی از بسیاری از گیرنده های استیل کولین متصل می شود و آن را فعال می کند و انقباض عضلانی را آغاز می کند.
آنتی بادی های ACHR ارتباط بین اعصاب و ماهیچه های اسکلتی را مختل می کنند، انقباض عضلانی را مهار می کنند و با جلوگیری از فعال شدن گیرنده های استیل کولین باعث خستگی سریع عضلات می شوند.
آنها این کار با به سه روش عمده انجام می دهند:
- هنگامی که آنها به گیرنده متصل می شوند، آنتی بادی ها ممکن است یک واکنش التهابی را آغاز کنند که آنها را از بین می برد.
- آنتی بادی ها ممکن است روی گیرنده ها بنشینند و از اتصال استیل کولین جلوگیری کنند.
- آنتی بادی ها ممکن است گیرنده ها را به هم متصل کنند و باعث شوند که به داخل سلول عضلانی کشیده شده و از اتصال عصبی عضلانی خارج شوند.
نتیجه نهایی این تداخل ایجاد میاستنی گراویس (MG)، یک اختلال خودایمنی مزمن است که با حضور این آنتی بادی ها و اثرات آنها بر کنترل عضلات مرتبط است.