خودداری از ذوب و انجماد مجدد
آنتی بادی های سلول های جداری معده با گاستریت خودایمنی و کم خونی پرشینوز همراه است. سلول های جداری معده فاکتور داخلی ترشح می کنند که برای جذب ویتامین B1 ضروری است و برای اریتروپوئیزیس ضروری است. از بین رفتن سلول های جداری منجر به ناتوانی در جذب ویتامین B12 و در نتیجه کم خونی می شود.
آنتی بادی ها علیه آنتی ژن های سلول جداری معده برای تشخیص گاستریت خودایمنی مزمن قابل استفاده هستند. معمولا قبل از تشخیص کم خونی پرشینیوز باید آتروفی معده شدید رخ داده باشد. آنتی بادی های سلول جداری معده (در حضور یا عدم وجود کم خونی) اغلب با سایر بیماری های خودایمنی مانند تیروئیدیت خودایمنی، دیابت وابسته به انسولین یا بیماری آدیسون مرتبط هستند. آنتی بادی های فاکتور داخلی نیز در همین بیماری ها قابل تشخیص است.
آنتی بادی های ضد GPC دارای درجه بالایی از حساسیت (بیش از 90 درصد) هستند اما اختصاصیت ضعیفی دارند. عمدتا به این دلیل که اتوآنتی بادی ها می توانند علائم را تا سال ها قبل از آن نشان دهند. در بیماران مشکوک به PA، درخواست آنتی بادی های ضد GPC باید با آنتی بادی های فاکتور داخلی ترکیب شود.
Anti-GPC اغلب در طول غربالگری اتوآنتی بادی در بیمار با علائم غیراختصاصی مانند TATT شناسایی می شود. حدود 5 درصد از افراد سالم دارای سطوح پایینی از این آنتی بادی های اتوآنتی بادی هستند که در زنان مسن تر به 10 درصد می رسد. آنها در بستگان بیماران مبتلا به بیماری خودایمنی تیروئید یا گاستریت شایع تر هستند.