خودداری از ذوب و انجماد مجدد
این آزمایش خون آنتی بادی های آنتی فسفولیپیدی را بررسی می کند. اینها ممکن است در افراد مبتلا به لخته شدن خون غیرطبیعی یا بیماری های خود ایمنی یافت شوند.
سیستم ایمنی بدن معمولا در پاسخ به عفونت یا مهاجمان خارجی مانند باکتری، آنتی بادی ایجاد می کند. آنتی بادی های آنتی فسفولیپید معمولا زمانی ساخته می شوند که سیستم ایمنی بدن شما بخشی از بدن شما را با یک ماده مضر اشتباه بگیرد. در این مورد، به نظر می رسد آنتی بادی ها به فسفولپیدها واکنش نشان می دهند. فسفولیپیدها بخشی طبیعی از رگ های خونی شما هستند.
افرادی که لخته های خون غیرطبیعی، سقط های مکرر، یا بیماری های خودایمنی مانند لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE)، و مولتیپل اسکلروزیس دارند، اغلب دارای آنتی بادی های ضدفسفولیپید هستند. افراد مبتلا به سرطان نیز ممکن است این آنتی بادی ها را داشته باشند. هنگامی که سرطان درمان می شود، آنتی بادی ها اغلب محو می شوند.
دو نوع رایج آنتی بادی های آنتی فسفولیپید، آنتی بادی های ضد انعقاد لوپوس و آنتی بادی های ضد کاردیولیپین هستند. آزمایش ضد انعقاد لوپوس اغلب از آزمایشی مانند زمان زهر افعی راسل (RVVT) یا زمان لخته شدن کائولین استفاده می کند.
RVVT مدت زمانی را اندازه گیری می کند که نوعی زهر افعی باعث ایجاد لخته خون می شود. زمان لخته شدن کائولن برای تشخیص اختلالات لخته شدن و یافتن ضد انعقاد لوپوس استفاده می شود. اندازه گیری آنتی بادی های ضدکاردیولیپین با جستجوی آنتی بادی علیه مولکول کاردیولیپین انجام می شود.