خودداری از ذوب و انجماد مجدد
SMA همراه با ANA و LKM-1 آنتی بادی جهت تشخیص هپاتیت اتو ایمیون و تمایز بین دو نوع اصلی هپاتیت اتوایمیون ، نوع 1 و 2 بکار میرود. نوع یک تیتر بالای SMA یا اکتین آنتی بادیها و یا ANA در خون وجود دارد اما در نوع 2 ، تیتر LKM-1 افزایش می یابد. این تستها معمولا در فردی با علائم خستگی، یرقان و نتایج غیر طبیعی تستهای روتین کبدی مثل AST و بیلی روبین توسط پزشک درخواست می شوند.این تستها برای بررسی بیماریهای کبدی و تمایز بین انواع مختلف آسیب کبدی مانند عفونتهای ویروسی، داروها، الکل، سموم، بیماریهای ژنتیکی، متابولیک و اختلالات اتوایمیون بکار می روند. افزایش سطح SMA یا اکتین آنتی بادی معمولا ناشی از هپاتیت اتوایمیون است. افزایش جزئی SMA می تواند در بیش از 50 درصد مبتلایان به PBC(سیروز صفراوی اولیه) وجود داشته باشد. SMA آنتی بادی ممکن است در برخی موارد مانند مونونوکلئوز عفونی ، هپاتیت C و برخی سرطانها نیز یافت شود اگر SMA منفی باشد ، علائم احتمالا ناشی از علل غیر از هپاتیت اتوایمیون است. با این حال بیشتر بیماران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون که SMA در آنها منفی است تست ANA ، LKM-1 یا سایر اتو آنتی بادیها مثبت می باشد. تیتر SMA ممکن است در بچه ها و افراد مبتلا به نقص ایمنی پایین تر باشد. سطح آن در طول بیماری متغیر است و نمی تواند به شدت بیماری یا پیش آگهی بیمار مرتبط باشد. وقتی SMA و ANA هر دو مثبت هستند و پزشک به هپاتیت اتوایمیون مشکوک است ، بیوپسی کبد جهت بررسی آسیب در بافت کبد انجام می شود.