خودداری از ذوب و انجماد مجدد
کالپروتکتین پروتئینی هترودیمر بوده و توانایی اتصال به کلسیم و روی را دارد. این پروتئین در سیتوزول نوتروفیل ها و در غشاء مونوسیت ها وجود دارد. به دنبال فعال شدن نوتروفیل ها یا اتصال مونوسیت ها به اندوتلیال، کالپروتکتین آزاد شده و میزان آن در سرم و مایعات بدن افزایش می یابد. همچنین کالپروتکتین متعاقب تخریب و یا مرگ سلولی آزاد می گردد.
Calprotectin تستی جدید برای تشخیص بیماری های التهابی روده و تفریق آن از بیماری سندرم روده تحریک پذیر می باشد. این تست تقریبا جایگزینی برای تست های تهاجمی مانند Colonoscopy می باشد. شایع ترین بیماری هایی که باعث افزایش Calprotectin می شود عبارتند از :
بیماری کرون ( Crohn disease ) کولیت اولستراتیو (Ulcerative Colitis) کانسر روده افزایش کالپروتکتین نشان می دهد که احتمالا در دستگاه گوارش التهاب وجود دارد ولی محل و علت آن را نشان نمی دهد. افزایش کالپروتکتین در IBD دیده می شود ولی در مواردی مانند عفونت های باکتریایی، برخی عفونت های انگلی و سرطان کولورکتال هم دیده می شود و اندوسکوپی برای پیگیری و تشخیص علت التهاب و علائم انجام می شود.
مقادیر کم کالپروتکتین نشان می دهد که علائم احتمالا ناشی از بیماری های غیر التهابی روده مانند سندروم روده تحریک پذیر(IBS) و عفونت های ویروسی گوارش می باشد.
* توجه شود*
در سندروم روده تحریک پذیر(IBS) میزان کالپروتکتین نرمال است.
کاربرد سنجش کالپروتکتین در مدفوع برای موارد زیر می باشد:
افتراق بیماری های ارگانیک روده ای از بیماری های عملکرد روده ای (مانند IBD ) و در نتیجه پرهیز از استفاده تست های تهاجمی مثل کولونوسکوپی ارزیابی اثربخشی درمان در IBD تشخیص عود مجدد بیماری یا شعله ور شدن Flare بیماری IBD