گیرنده فاکتور رشد ماست / سلول بنیادی (SCFR)، که با نام پروتوآنکوژن c-Kit یا کیت تیروزین – پروتئین کیناز یا CD117 معروف است، یک گیرنده پروتئین تیروزین کیناز است که در انسان توسط ژن KIT کدگذاری می شود. ایزوفرم های مختلفی از این پروتئین وجود دارد. KIT برای اولین بار توسط بیوشیمیدان آلمانی Axel Ullrich در سال 1987 به عنوان همولوگ سلولی انکوژن v-Kit ویروسی سارکوم گربه توصیف شد.
مولکول های CD نشانگرهایی روی سطح سلول هستند که توسط مجموعه خاصی از آنتی بادی ها شناسایی می شوند و برای شناسایی نوع سلول، مرحله تمایز و فعالیت یک سلول استفاده می شوند. CD117 یک نشانگر سطح سلولی مهم است که برای شناسایی انواع خاصی از پیش سازهای خونساز (خون) در مغز استخوان استفاده می شود. به طور خاص، سلول های بنیادی خونساز (HSC)، پیش سازهای پرتوان (MPP) و پیش سازهای میلوئیدی مشترک (CMP) و لنفوئیدی رایج (CLP) سطوح بالایی از CD117 را بیان می کنند. CD117 همچنین اولین پیش سازهای تیموسیتی را در تیموس شناسایی می کند.
به طور خاص، اجداد اولیه دودمان سلولی T و تیموسیت های DN2 سطوح بالایی از c-Kit را بیان می کنند. همچنین نشانگری برای سلول های بنیادی پروستات موش است. علاوه بر این، ماست سل ها، ملانوسیت ها در پوست و سلول های بینابینی cajal در دستگاه گوارش CD117 را بیان می کنند. در انسان، از بیان c-Kit در سلول های لنفوئید ذاتی کمکی (ILCs) برای علامت گذاری ILC3 استفاده می شود چون این سلول ها فاقد بیان CRTH2 (CD292) هستند.
CD117 یک گیرنده سیتوکین است که بر روی سطح سلول های بنیادی خونساز و همچنین سایر انواع سلول بیان می شود. اشکال تغییر یافته این گیرنده ممکن است با برخی از انواع سرطان مرتبط باشد.
CD117 یک گیرنده تیروزین کیناز نوع III است که به فاکتور سلول های بنیادی (ماده ای که باعث رشد انواع خاصی از سلول ها می شود) متصل می شود. هنگامی که این گیرنده به فاکتور سلول بنیادی متصل می شود، دایمری تشکیل می دهد که فعالیت ذاتی تیروزین کیناز آن را فعال می کند. این به نوبه خود مولکول های انتقال سیگنال را فسفریله و فعال می کند. سیگنال دهی از طریق CD117 در بقای سلولی، تکثیر و تمایز نقش دارد.