آنتی ژنی است که در سطح سلول های B یافت می شود اما بر روی سلول های T وجود ندارد.
این پروتئین لیگاند طبیعی شناخته شده ندارد و عملکرد آن فعال کردن پاسخ ایمنی بهینه سلول B، به ویژه در برابر آنتی ژن های مستقل از T است. گمان می رود که به عنوان یک کانال کلسیم در غشای سلولی عمل می کند. CD20 در زمینه تعاملات ریزمحیطی توسط سیگنالینگ کموکاین CXCR4/SDF1 القا می شود و عملکرد مولکولی CD20 با تمایل سیگنال دهی گیرنده سلول B در این زمینه مرتبط است.
CD20 در تمام مراحل رشد سلول B به جز مرحله اول و آخر بیان می شود. بر روی لنفوم های سلول B، لوسمی سلول های مویی، لوسمی لنفوسیتی مزمن سلول B و سلول های بنیادی سرطان ملانوما یافت می شود.
از آنجایی که CD20 روی سلول های اکثر نئوپلاسم های سلول B وجود دارد و در نئوپلاسم های سلول T مشابه ظاهر نمی شود، می توان از آن در تشخیص بیماری هایی مانند لنفوم های سلول B و لوسمی ها استفاده کرد.