خودداری از ذوب و انجماد مجدد
اپشتین بار ویروس ﻳکی اﺯ ﻭﻳﺮﻭﺳﻬﺎی شایع ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﺰای اﻧﺴﺎﻧی اﺯ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺮﭘﺲ ﻫﺎ ﻣﻴباﺷﺪ. EBV ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﻣﻮﻧﻮﻧﻜﻠئوﺯ ﻋﻔﻮنی اﺳت ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﺐ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﻓﺎﺭﻧﮋﻳﺖ و ﺁﺩﻧﻮﭘﺎتی ﻏﺪﺩ ﻟﻨﻔﺎﻭی و ﮔﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻥ ﻃﺤﺎﻝ و ﻛﺒﺪ و ﺑﻨﺪﺭﺕ ﺑﺎ ﺑﺜﻮﺭاﺕ ﭘﻮﺳتی ﻫﻤﺮاﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻫﻨﮕاﻣﻴﻜﻪ ﺑﺮای اﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭاﻥ ﺑﭽگی اﻳﻦ ﻋﻔﻮﻧﺖ اﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻼﻣﺖ اﺳﺖ. ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎی ﺻﻨﻌتی اﻏﻠﺐ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎﻥ و ﺟﻮاﻧﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻛﻪ اﻏﻠﺐ ﺑﺎ ﻋﻼﻳﻢ ﺑﺎﺭﺯ ﻫﻤﺮاﻩ اﺳﺖ. ﻫﺪﻑ اﺻلی ﺗﺸﺨﻴﺺ EBV ﺩﺭ اﺷﺨﺎصی ﺑﺎ اﻳﻤنی ﺳﺎﻟﻢ ﺗﻤﺎﻳﺰ ﺑﻴﻦ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺣﺎﺩ و ﻣﺰﻣﻦ اﺳﺖ. ﺭﻭﺷﻬﺎی ﺳﺮﻭﻟﻮﮊﻳکی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮنی ﺩﺭ اﻳﻦ ﺭاﺳﺘﺎ ﺑﻜﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻳﻤنی ﺩﺭ اﺷﺨﺎﺹ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺮﻳﻊ ﻋﻮﺩ ﻣﺠﺪﺩ ﻭﻳﺮﻭﺱ ﺭا ﺳﺮﻛﻮﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ. اﻣﺎ ﺩﺭ اﻓﺮاﺩی ﺑﺎ اﻳﻤنی ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺷﺪﻩ (ﺑﺮای ﻣﺜﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎﻳﻴﻜﻪ ﺗﺤﺖ ﺩﺭﻣﺎﻧﻬﺎی تضعیف کننده ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻳﻤنی ﺑﻌﺪ اﺯ ﻋﻤﻞ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻳﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭی اﻳﺪز ﻫﺴﺘﻨﺪ) ﻋﻔﻮﻧﺖ EBV ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻛﻨﺘﺮلی ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ و ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎی ﻟﻨﻔﻮﭘﺮﻭﻟﻴﻔﺮاﺗﻴﻮ ﺷﺪﻳﺪی ﮔﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮاﺭﺩی ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻴﺰاﻥ ﻭﻳﺮﻭﺱ ﺑﺮای ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺴﻴﺎﺭ اﻫﻤﻴﺖ ﺩاﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ اﻳﻨﺼﻮﺭﺕ PCR ﺑﻜﺎﺭ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﻣﻮﻧﻮﻧﻜﻠئوﺯ ﻋﻔﻮنی ﺑﺎﻳﺪ اﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎی اﻧﻜﻠﻮﺯﻳﻮﻥ ﺳﻴﺘﻮﻣﮕﺎﻝ و ﺗﻮﻛﺴﻮﭘﻼﺳﻤﺎ و ﺩﺭ ﻣﻮاﺭﺩی اﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭی اﻳﺪﺯ و ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎ ﺗﻤﺎﻳﺰ ﺩاﺩﻩ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺩاﺭی، EBV ﺑﺎﻋﺚ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺟﻔﺖ و ﺁﺳﻴﺐ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ، ﭼﺸﻢ و ﻛﺒﺪ ﺟﻨﻴﻦ می گرﺩﺩ. ﺩﺭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﺮاﻩ ﺷﺪﻥ ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎی ﻛﻠﻴﻮی ﺑﺎ ﻋﻼﻳمی ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﺎﭼﻮﺭی ﻣﻴﻜﺮﻭﺳﻜﻮپی ﺗﺎ اﺯ ﻛﺎﺭ اﻓﺘﺎﺩگی ﺣﺎﺩ ﻛﻠﻴﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ اﻭﻝ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﺁﻧتی ﺑﺎﺩﻳﻬﺎی IgM و IgG ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧتی ﮊﻥ ﻛﭙﺴﻴﺪ ﻭﻳﺮﻭﺱ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.