پلاسما به سرعت جدا شود
فیبرینوژن، پروتئینی است که توسط کبد ساخته می شود. نام دیگر آن فاکتور یک (factor I) انعقادی است و نقش مهمی در لخته شدن خون دارد. کمبود ارثی یا اکتسابی فیبرینوژن باعث اختلال در لخته شدن خون و افزایش خطر خونریزی می شود. در برخی شرایط نیز افزایش فیبرینوژن برای بدن مشکل ساز می شود.کمبود وراثتی فیبرینوژن نادر است. شایعترین علت کمبود فیبرینوژن، فعال شدن بی رویه مسیر انعقادی است که در بیماران مبتلا به تروما، شوک، واکنش های ازدیاد حساسیت یا عفونت منتشر روی می دهد و در نهایت منجر به انعقاد منتشر داخل عروقی (disseminated intravascular coagulation [DIC]) و فیبرینولیز می شود. سایر علل کمبود فیبرینوژن عبارتند از بیماری پیشرفته ی کبدی، درمان با داروهای فیبرینولیتیک. در حدود 20% مادران بارداری که جفت آنها جدا می شود دچار اختلال انعقادی به شکل کاهش فیبرینوژن هستند. اختلالات عملکرد فیبرینوژن یا دیس فیبرینوژنمی معمولاً بدون علامت هستند. فیبرینوژن یک عامل واکنشگر فاز حاد (acute phase reactant) است و در التهاب افزایش می یابد. علل دیگر افزایش فیبرینوژن عبارتند از سندرم نفروتیک، بارداری، و درمان با استروژن. افزایش طولانی مدت فیبرینوژن به عنوان یک ریسک فاکتور بیماری قلبی عروقی مطرح شده است.