خودداری از ذوب و انجماد مجدد
علت درخواست تست
• تشخیص عفونت های هرپسی حاد اولیه
• کمک به تشخیص عامل عفونتهای اولیه دستگاه تناسلی
• ارزیابی زنان حامله از جهت آنتی بادی های هرپس سیمپلکس
• تعیین مقادیر مثبت سرمی در دریافت‌کنندگان پیوند عضو
• بررسی بیماران مبتلا به ضعف سیستم ایمنی و بیماران دچار ضایعات برجسته در مخاط دهان یا ناحیه تناسلی؛ که علائمی مشابه عفونتهای هرپسی دارند.
• ارزیابی بیماران دارای تب با علت نامعلوم بویژه در افراد دچار ضعف سیستم ایمنی.عفونت ویروسی شایعی است که از طریق تماس با ترشحات مخاطی آلوده منتقل می شود.
HSV-1 معمولاً در سیستم تنفسی، چشم یا دهان (زخم های سرد) یافت می شود.
HSV-2 (هرپس ژنیتال) نیز معمولاً در سیستم ادراری- تناسلی دیده می شود.
مدل شایع آلودگی با ویروس هرپس سیمپلکس بصورت یک الگوی شامل:
یک عفونت اولیه، دوره نهفتگی و باز فعال شدن بیماری است. هرپس نوزادی غالبا توسط HSV-2 ایجاد می‌شود. تعیین مقادیر منفی سرمی زنان حامله ای که همسران آنان مثبت می‌باشند، در نزدیکی زمان زایمان توصیه می‌شود. نوزادانی که از مادران سرم منفی به دنیا می‌آیند و مبتلا به عفونت اولیه HSV-2 ژنیتال شده اند، نسبت به نوزادانی که از مادران سرم مثبت با عفونت مکرر اولیه هرپس ناحیه تناسلی (ژنتیال) به دنیا می‌آیند، در خطر بیشتری هستند.
این خطر به خصوص در عفونت اولیه مادر در اواخر حاملگی بیشتر است. سرولوژی هرپس در تعیین اینکه زایمان در مادر با ضایعات محتمل هرپسی به صورت سزارین انجام شود یا نه، کمک کننده نمیباشد. همچنین سرولوژی هرپس در تشخیص نوزادان بسیار ضعیف مشکوک به هرپس مادرزادی هم کمک کننده نیست. در این مورد کشت ویروس و PCR ترجیح داده می‌شود ولی درمان نباید تا آماده شده جواب آزمایش به تاخیر افتد.
بطور کلی با ارزش‌ترین کاربرد روش‌های سروتایپینگ تعیین آنتی بادی اختصاصی HSV-2 در زنان حامله برای پیش بینی خطر انتقال به نوزاد خواهد بود. همچنین نتایج سرولوژیکی شناسایی آنتی بادی های HSV-1 و HSV-2 محل عفونت را مشخص نمی کند. انجام PCR بر روی نمونه‌های CSF جهت تشخیص انسفالیت هرپسی به تست سرولوژی ترجیح داده می‌شود.
میزان مرگ و میر نوزادان به علت عفونت ویروسی هرپس بالا می باشد. در صورت وجود HSV در مادر باردار؛ ممکن است لازم باشد که نوزاد با سزارین بدنیا آید. تست هرپس سیمپلکس برای شناسایی عفونت حاد هرپس یا آنتی بادی های هرپس كه نشانه ای از مواجهه قبلی با هرپس هستند، انجام مي شود. یکی از رایج ترین عفونت های ویروسی، هرپس سیمپلکس ویروس (HSV) است كه در دو نوع اصلی، HSV- 1 و HSV- 2 وجود دارد.
تست آنتی بادی HSV می تواند هر دو نوع ویروسی (HSV- 1 و HSV- 2) را شناسایی كند و آزمايش هايی در دسترس هستند که می توانند آنتی بادی های IgM اولیه و همچنین آنتی بادی های IgG باقی مانده برای همیشه را، در افرادی كه در معرض اين ويروس قرار گرفته اند، شناسايی كنند. تست HSV برای شناسایی وجود ویروس تبخال در افراد دارای زخم های تناسلی، آنسفالیت و در نوزادان مشکوک به داشتن هرپس نوزادان استفاده مي شود.
تولید آنتی بادی HSV IgG، پس از تولید آنتی بادی HSV IgM آغاز می شود. غلظت ها برای چند هفته افزایش می یابند، افت می كنند و سپس در خون ثابت می شوند. هنگامی که کسی يكبار با HSV آلوده می شود، به تولید مقادير کم HSV IgG ادامه مي دهد. آنتی بادی HSV – 1 IgG یا HSV – 2 نشان دهنده عفونت قبلی است.
افزایش قابل توجه در آنتی بادی های HSV IgG، كه با مقایسه نمونه های حاد و نقاهت اندازه گیری شده، عفونت فعال یا اخیر را نشان می دهد. نتایج منفی آنتی بادی HSV به اين معنی است که بعید است فرد در معرض HSV قرار گرفته باشد یا که بدن، برای شروع تولید آنتی بادی HSV وقت نداشته است.