از فریز کردن و آب کردن مکرر خود داری شود.
آنتی بادی ها یا ایمونوگلوبولین ها توسط سلول های پلاسما به عنوان یک پاسخ ایمنی هومورال به آنتی ژن ها تشکیل می شوند. اولین آنتی بادی هایی که پس از تحریک آنتی ژن تشکیل می شوند از کلاس IgM هستند و بعدا آنتی بادی های IgG و IgA قرار می گیرند. IgD به طور معمول در سرم به مقدار کمی وجود دارد.
افزایش غلظت ایمونوگلوبولین سرم به دلیل تکثیر پلی کلونال یا اولیگوکلونال ایموگلوبولین در بیماری های کبدی (هپاتیت مزمن، سیروز کبدی)، عفونت های حاد و مزمن، بیماری های خودایمنی و همچنین در خون بند ناف نوزادان مبتلا به عفونت های داخل رحمی و پری ناتال رخ می دهد. افزایش غلظت ایمونوگلوبولین سرم در گاموپاتی های مونوکلونال مانند مولتیپل میلوما، ماکروگلوبولینمی والدنستروم، آمیلوئیدوز اولیه و گاموپاتی مونوکلونال با اهمیت نامشخص دیده می شود.
کاهش غلظت ایمونوگلوبولین سرم در شرایط نقص ایمنی اولیه و همچنین در نارسایی های ایمنی ثانویه از جمله گاموپاتی های مونوکلونال پیشرفته، لوسمی لنفاوی و تومورهای بدخیم پیشرفته رخ می دهد.
تغییرات در غلظت IgD به عنوان نشانگر تغییرات در اندازه کلون سلول های پلاسما IgD مونوکلونال استفاده می شود.
این تست اطلاعاتی در مورد وضعیت ایمنی هومورال بدن ارائه می دهد و برای شناسایی گاموپاتی مونوکلونال IgD مفید است.
بهتر است بیمار برای نمونه برداری ناشتا باشد ولی الزامی نیست. نمونه مورد استفاده سرم می باشد.