خودداری از ذوب و انجماد مجدد
اوریون بیماری حاد و مسری ویروسی است که با تورم یک طرفه و دو طرفه و غیر چرکی غدد بزاقی مشخص می گردد. از عوارض عمده اوریون، اورکیت ( تورم غده بیضه)، مننژیت، پانکراتیت و پلی آرتریت را می توان نام برد. انتقال بیماری از طریق قطرات عفونی یا تماس مستقیم با بزاق افراد آلوده می باشد. دوره کمون بیماری ۱۸- ۱۶ روز است. ابتلا به اوریون، فرد را برای تمام عمر ایمن می کند. واکسیناسیون برای افرادی که دچار عفونت نشده اند توصیه می شود. ویروس اوریون در سه ماه اول بارداری می تواند منجر به ناهنجاری های مادرزادی گردد.
کاربردهای بالینی:
1. تشخیص آزمایشگاهی عفونت ویروس اوریون.
2. تعیین میزان پاسخ ایمنی افرادی که واکسینه شده اند.
3. ثبت و مستند کردن ابتلا به عفونت ویروس اوریون در گذشته در افرادی که سابقه ایمن سازی ( واکسیناسیون) به این ویروس را نداشته اند.
تفسیر:
IgG مثبت همراه با IgM مثبت، نشان دهنده عفونت اخیر به ویروس اوریون می باشد. این نتیجه به تنهایی جهت تشخیص عفونت اوریون کافی نمی باشد و باید در چارچوب تظاهرات بالینی تفسیر گردد.
IgG مثبت همراه با IgM منفی نشان دهنده واکسیناسیون و یا عفونت پیشین به ویروس اوریون می باشد. این افراد نسبت به عفونت مجدد مصونیت دارند.
IgG منفی به همراه IgM منفی نشان دهنده در معرض قرار نگرفتن فرد به ویروس اوریون و عدم ایمنی می باشد. با این وجود یک نتیجه منفی ابتلا به عفونت اوریون و یا پاسخ به واکسیناسیون را رد نمی کند. زیرا ممکن است نمونه گیری قبل از ظهور آنتی بادی در خون گرفته شده باشد.