نمونه گيري با لوله سرد و سرنگ
میوگلوبین پروتئین کوچکی است که در عضلات قلب و اسکلت یافت می شود و اکسیژن را به هم متصل می کند. اکسیژن را درون سلولهای عضلانی به دام می اندازد و به سلول ها امکان تولید انرژی مورد نیاز برای انقباض عضلات را می دهد. وقتی عضله قلب یا اسکلت آسیب می بیند، میوگلوبین در خون آزاد می شود. سطح بالای میوگلوبین را می توان در عرض چند ساعت پس از آسیب اندازه گیری کرد.
میوگلوبین توسط کلیه از خون فیلتر شده و در ادرار آزاد می شود. مقادیر زیادی میوگلوبین برای کلیه ها سمی است. اگر مقدار قابل توجهی از میوگلوبین در جریان خون ترشح شود، که می تواند پس از ضربه شدید یا صدمات عضلانی اتفاق بیفتد، میوگلوبین اضافی ممکن است به کلیه ها آسیب برساند و در نهایت منجر به نارسایی کلیه شود. اندازه گیری میوگلوبین در ادرار به تشخیص این بیماری کمک می کند.آزمایش خون میوگلوبین سطح پروتئین میوگلوبین خون را اندازه گیری می کند که با آزمایش ادرار نیز قابل اندازه گیری است.