Partial Prothrombin Time Test

پروسه انعقاد نیازمند طی شدن چندین مرحله و همچنین عملکرد مناسب چندین فاکتور انعقادی و دیگر مواد است. تست زمان نسبی ترومبوپلاستین PTT و یا زمان نسبی ترومبوپلاستین فعال APTT جهت ارزیابی عملکرد مناسب پروسه انعقاد سنجیده می شود. این تست جهت بررسی اختلالات خونریزی مربوط به نقص فاکتورهای انعقادی مسیر داخلی انجام می شود. فاکتورهای XI، IX، X، VIII، I، II، V و XII فاکتورهای مسیر داخلی هستند. طبیعی بودن APTT نشان دهنده عملکرد مناسب فاکتورهای انعقادی است، هرچند که ممکن است یک نقص منفرد خفیف در یکی از فاکتورها وجود داشته باشد. این نقص خفیف تا زمانیکه به 30 تا 40% حد طبیعی نرسد خود را در APTT نشان نمی دهد. از PTT همچنین برای مانیتور کردن درمان با هپارین استفاده می گردد. هپارین پروترومبین را غیر فعال کرده و از تشکیل ترومبوپلاستین جلوگیری می کند. بنابراین در شرایطی که جلوگیری از تشکیل لخته حیاتی است هپارین به صورت تزریق مداوم وریدی داده می شود. این مسئله که پاسخ به درمان هپارین مناسب باشد از اهمیت خاصی برخوردار است. درمان باید در حدی باشد که از تشکیل لخته جلوگیری کند و منجر به خونریزی خودبخود نیز نشود. حفظ این تعادل براساس PTT صورت می گیرد. PTT شامل اندازه گیری زمان لازم برای تشکیل لخته در یک نمونه پلاسمایی است. چنانچه برای استاندارد کردن و یا سرعت بخشیدن به تست موارد شیمیایی دیگری نیز به نمونه اضافه شود به این تست زمان نسبی ترومبوپلاستین فعال APTT گفته می شود. این تست برای ارزیابی نقص های مادرزادی مربوط به فاکتورهای انعقادی مانند آنچه که در هموفیلی ها دیده می شود، ارزیابی پاسخ به درمان هپارین یا مشتقات کومارین، شناسایی افرادی که مستعد خونریزی حین جراحی زایمان دندانپزشکی و یا تست های تشخیص تهاجمی هستند، شناسایی عوامل احتمالی خونریزی های غیرطبیعی مانند هماتوم، خونریزی لثه، خونریزی بینی و….، مانیتور کردن تغییرات انعقادی در مواردی نظیر بیماری های کبدی، نقص پروتئینی و یا سو جذب چربی می باشد.