HPV پرخطر و کم خطر

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) شایع ترین ویروس مقاربتی است. بیش از 100 شکل مختلف HPV از کم خطر تا پرخطر وجود دارد. واکسن های مختلفی برای محافظت در برابر انواع خاصی از این موارد در دسترس هستند. این ویروس می تواند از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی منتقل شود. یک فرد ممکن است متوجه نشود که به عفونت مبتلا شده است، زیرا بیش از 90 درصد عفونت‌های جدید HPV خود به خود از بین می‌روند. برخی از انواع HPV پایدار هستند و اگر تشخیص داده نشوند یا درمان نشوند ممکن است باعث سرطان دهانه رحم شوند. سرطان دهانه رحم شایع ترین نوع سرطان است که توسط برخی از گونه های پرخطر HPV ایجاد می شود.

انواع مختلف HPV:

HPV خانواده ای از بیش از 200 ژنوتیپ ویروسی است. ژنوتیپ های ویروسی HPV که از طریق رابطه جنسی منتقل می شوند به دو دسته کم خطر و پرخطر طبقه بندی می شوند. عفونت های کم خطر HPV به ندرت باعث بیماری می شوند. از سوی دیگر، تعداد بسیار کمی از ژنوتیپ‌های کم خطر HPV می‌توانند باعث ایجاد زگیل در ناحیه تناسلی، مقعد، دهان یا گلو شوند. انواع پرخطر HPV با انواع سرطان ها مرتبط است.

14 نوع HPV پرخطر شامل HPV ،18،16، 31، 33، 35، 39، 45، 51، 52، 56، 58، 59، 66 ،68 وجود دارد. اکثر سرطان های دهانه رحم مربوط به HPV، توسط دو مورد از این ویروس ها، HPV16 و HPV18 ایجاد می شوند.

بر اساس اینکه آیا آنها خطر ابتلا به سرطان را در فرد افزایش می دهند، انواع HPV اغلب به عنوان “غیر انکوژن” (باعث ایجاد زگیل) یا “آنکوژن” (باعث سرطان) شناخته می شوند.

انواع HPV پرخطر:

اگر سیستم ایمنی عفونت را از بین نبرد، HPV پرخطر می تواند باعث ایجاد چندین نوع سرطان شود.

تحقیقات نشان می دهد که انواع HPV 16 و HPV 18 باعث 70 درصد موارد سرطان دهانه رحم و ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم می شود.

شایع‌ترین نوع پرخطر، HPV-16 است، که باعث 50 درصد سرطان‌های دهانه رحم در سراسر جهان می‌شود. این سویه‌ سلول‌های دهانه رحم را غیرطبیعی می‌کنند و همچنین عامل چندین نوع سرطان دیگر از جمله: سرطان واژن، سرطان فرج، سرطان آلت تناسلی، سرطان مقعد و سرطان اوروفارنکس (گلو) هستند.

انواع کم خطر HPV:

انواع کم خطر یا غیر انکوژنی ویروس به ندرت باعث ضایعات پیش سرطانی می شوند، اگرچه ممکن است همچنان باعث تغییرات سلولی شوند. اگر برخی از انواع کم خطر HPV در بدن باقی بماند، می تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی شود. زگیل‌ها توده های خوش خیمی هستند که می توانند در اطراف اندام تناسلی، کشاله ران و مقعد ایجاد شوند.

شایع ترین انواع HPV کم خطر HPV 6 و HPV 11 هستند. این دو نوع باعث بیش از 90 درصد زگیل های تناسلی می شوند که معمولاً به سرطان تبدیل نمی شوند.

برخی دیگر از انواع کم خطر نیز می توانند باعث رشد زگیل در دهان و گلو شوند. این بیماری پاپیلوماتوز تنفسی عود کننده نامیده می شود و در کودکان بیشتر از بزرگسالان مشاهده می شود. “پاپیلوما” نام دیگری برای “زگیل” است. این نوع پاپیلوما اغلب خوش خیم هستند، اما می توانند باعث انسداد شدید راه هوایی و عوارضی شوند.

تفاوت بین HPV پرخطر و کم خطر:

عفونت با نوع پرخطر HPV معمولاً هیچ علائمی ندارد. اما، این نوع HPV می‌تواند منجر به تغییرات سلولی شود که طی سال‌ها ممکن است به سرطان تبدیل شود. عفونت با نوع کم خطر HPV می تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی شود. زگیل تناسلی ممکن است در عرض چند هفته یا چند ماه پس از تماس با فرد مبتلا به HPV ظاهر شود.

علائم:

سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه، ممکن است علائمی ایجاد نکند. اگر علائم ظاهر شوند، اغلب شامل موارد زیر می‌باشد:

• خونریزی غیر طبیعی واژینال
• ترشحات غیر طبیعی از واژن، با بوی قوی یا حاوی خون
• درد هنگام رابطه جنسی
• درد لگن

HPV پرخطر همچنین می‌تواند سلول‌های نواحی دیگر را نیز تحت تأثیر قرار دهد و ممکن است به سرطان تبدیل شود.

سایر سرطان های مرتبط با HPV عبارتند از:

• مقعدی
• آلت تناسلی
• واژینال
• فرج

تشخیص:

در حال حاضر غربالگری سرطان دهانه رحم شامل تست پاپ اسمیر و آزمایش HPV می باشد.

تست پاپ اسمیر شامل بررسی سلول ها از نظر تغییرات پیش سرطانی است. آزمایش HPV به دنبال DNA ویروس است. پزشک تنها در صورتی ممکن است این آزمایش را تجویز کند که فرد به احتمال زیاد عفونت پرخطر داشته باشد.

نتایج منفی هر دو آزمایش نشان‌دهنده خطر بسیار پایین ایجاد ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم در چند سال آینده است.

درمان:

در حال حاضر هیچ درمانی برای عفونت HPV وجود ندارد. اما درمان ها می توانند مشکلات سلامتی ناشی ازاین عفونت را برطرف کنند.

اگرچه 20 تا 30 درصد زگیل ها به مرور زمان خود به خود از بین می روند، درمان می تواند به مدیریت شیوع و کاهش هر گونه ناراحتی کمک کند. درمان ممکن است شامل: استفاده از کرم یا ژل تجویزی روی ناحیه مورد نظر یا برداشتن زگیل باشد.

جراحی برای حذف سلول های پیش سرطانی ناشی از HPV پرخطر و جلوگیری از سرطانی شدن سلول های دیگر ضروری است. پزشک می‌تواند این سلول‌ها را از دهانه رحم با روشی به نام برداشتن حلقه الکتروسرجری یا با کرایوتراپی دهانه رحم خارج کند.

درمان سرطان مرتبط با HPV مانند درمان سایر سرطان‌های دیگر شامل: شیمی درمانی، پرتو درمانی، عمل جراحی، ایمونوتراپی و درمان هدفمند می باشد.

مطالب مشابه:

تست NST در بارداری

راه های انتقال HPV

سوالات رایج HPV زگیل تناسلی

آزمایش HPV

مقالات تخصصی HPV

منابع: webmd ، lifecell ، medicalnewstoday ، jostrust ، cancer