پیچ خوردگی تخمدان
اگر تخمدان در اطراف رباط هایی که آن را در جای خود نگه می دارند پیچ بخورد، به آن پیچ خوردگی تخمدان می گویند. این چرخش می تواند جریان خون به تخمدان و لوله فالوپ را قطع کند. پیچ خوردگی تخمدان می تواند باعث درد شدید و سایر علائم شود. زیرا تخمدان خون کافی دریافت نمی کند. اگر این وضعیت برای مدت طولانی بدون درمان ادامه یابد، می تواند منجر به نکروز تخمدان (مرگ بافت)، از بین رفتن تخمدان و در موارد نادر ناباروری شود. پیچ خوردگی تخمدان معمولا فقط یک تخمدان را تحت تاثیر قرار می دهد. پزشکان ممکن است این وضعیت را پیچ خوردگی آدنکس نیز بنامند.
تخمدان چیست؟
تخمدان ها دو اندام کوچک تولید مثل زنانه هستند که در دو طرف لگن قرار دارند. اندازه و شکل آنها تقریبا به اندازه یک بادام است. تخمدان ها حاوی تخمک هایی هستند که هر ماه یکبار پس از بلوغ آزاد می شوند. این فرایند تخمک گذاری نام دارد. فرد در دوران بلوغ شروع به تخمک گذاری می کند. این بخشی از چرخه قاعدگی است که بارداری را ممکن می سازد. تخمدان ها همچنین هورمون هایی تولید می کنند که طیفی از فرایندهای بدن را تسهیل می کنند.
علائم و نشانه های پیچ خوردگی تخمدان:
- حالت تهوع
- درد شدید لگن
- استفراغ
- تب
- خونریزی غیرطبیعی
با این حال، تشخیص پیج خوردگی تخمدان می تواند چالش برانگیز باشد زیرا علائم مشابه سایر شرایط است. از جمله:
- سنگ کلیه
- آپاندیسیت
- عفونت مجاری ادراری
- گاستروانتریت
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر شخصی هر یک از علائم پیچ خوردگی تخمدان را دارد، باید به پزشک مراجعه کند.
برای تشخیص این مشکل پزشک ممکن است تست های زیر را تجویز کند:
- سونوگرافی ترانس واژینال
- سونوگرافی شکمی
- سایر تست های تصویربرداری، مانند CT اسکن، یا MRI
- تست شمارش کامل خون (CBC)، که تعداد گلبول های سفید خون را اندازه گیری می کند.
با این حال، پزشک نمی تواند بدون انجام جراحی و مشاهده تخمدان، به طور کامل پیچ خوردگی تخمدان را تایید کند.
علت پیچ خوردگی تخمدان:
افراد بین 20 تا 40 سال بیشتر در معرض این عارضه هستند. با این حال، افراد در هر سنی، از دوران نوزادی تا یائسگی، می توانند پیچ خوردگی تخمدان را تجربه کنند. برخی اوقات وجود کیست یا سایر توده های بافتی در تخمدان می تواند آن را جابجا کند. وزن یا جرم اضافی روی تخمدان می تواند باعث شود پیچش و چرخش آن در اطراف رباط های نگهدارنده خود شود. یکی دیگر از علل شایع، رباط تخمدان است که تخمدان را به رحم وصل می کند. اگر رباط تخمدان بلندتر از حد معمول باشد احتمال پیج خوردگی بیشتر است. فناوری های کمک باروری (ART)، مانند القای تخمک گذاری، عامل دیگری است که ممکن است خطر پیچ خوردگی تخمدان را افزایش دهد.
افراد باردار نیز می توانند پیچ خوردگی تخمدان را تجربه کنند. در سه ماهه اول، فرد ممکن است کیست جسم زرد داشته باشد که باعث پیچ خوردگی تخمدان می شود. سطوح بالاتر هورمون در دوران بارداری همچنین می تواند بافت های بدن، از جمله رباط هایی که تخمدان ها را در جای خود نگه می دارند، شل کند. اگر رباط ها کشیده نباشند، ممکن است بیشتر در معرض پیچ خوردگی باشند.
درمان پیچ خوردگی تخمدان:
جراحی تنها راه برای باز کردن تخمدان است. پزشک همچنین ممکن است داروهایی را تجویز کند تا درد و حالت تهوع قبل از عمل کاهش یابد. پزشک اغلب توصیه می کند که عمل جراحی در سریع ترین زمان ممکن انجام شود. اگر پیچ خوردگی تخمدان جریان خون را برای مدت طولانی محدود کند، بافت تخمدان ممکن است بمیرد و جراح باید تخمدان را خارج کند. برداشتن یک یا هر دو تخمدان با جراحی، اوفورکتومی نام دارد.
لاپاراسکوپی:
در حالت ایده آل، پزشک می تواند این جراحی را با استفاده از لاپاراسکوپی انجام دهد. لاپاراسکوپی شامل ایجاد برش های کوچک و شبیه سوراخ کلید در شکم است. در این روش پزشک با استفاده از ابزارهای مختلی مانند دوربین فیلمبرداری در شکم و لگن سعی می کند تخمدان را باز کند.
لاپاراتومی:
برخی اوقات، پزشک اگر نتواند به خوبی تخمدان را ببیند یا خونریزی شدید باشد، ممکن است نیاز به عمل لاپاراتومی باشد. این بدان معناست که پزشک شکاف بزرگی در زیر ناف ایجاد می کند تا تخمدان به راحتی در معرض دید باشد و بتواند پیج خوردگی را باز کند.
مراقبت های بعد از عمل:
اکثر اوقات، شخص می تواند همان روز بعد از عمل لاپاراسکوپی به خانه برگردد. پزشک ممکن است در مورد مراقبت های پس از عمل توصیه هایی به فرد کند. از جمله چند هفته پس از عمل از بلند کردن اجسام سنگین یا فعالیت های فیزیکی شدید خوداردی کند. شخص ممکن است برای کاهش درد داروهای بدون نسخه ای مانند ایبوپروفن یا استامینوفن مصرف کند. افراد باید قبل از مصرف داروهای بدون نسخه با پزشک صحبت خود صحبت کنند.
افراد باید علائم عفونت یا عوارض دیگری که تجربه می کنند را در اسرع وقت به پزشک گزارش دهند. علائم عفونت عبارتند از:
- تب
- قرمزی و التهاب در محل برش
- ترشحات بدبو
- زخمی که بهبود نمی یابد
- افزایش درد لگن
- خونریزی
مطالب مشابه:
