ویروس H3N2 (آنفولانزای A)
H3N2 یک زیرگروه از ویروس آنفولانزای A است که با نام آنفولانزای هنگ کنگ نیز شناخته می شود و می تواند باعث شیوع آنفولانزای فصلی شود. اگرچه انواع مختلفی از آنفولانزا وجود دارد، تنها آنفولانزای A به زیرگروه‌های دیگری تقسیم می‌شود. این زیرگروه‌ها در واقع حتی بیشتر تقسیم می‌شوند زیرا توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) بر اساس موارد زیر شناسایی می‌شوند:
- میزبان مبدا: نوع حیوانی که ویروس برای اولین بار در آن شناسایی شد (خوک، پرنده و غیره). برای منشاء انسانی، هیچ میزبانی ذکر نشده است.
- منشاء جغرافیایی: مکان/شهری که ویروس برای اولین بار در آن جدا شده است.
- تعداد سویه
- سال جداسازی
هر ساله انواعی از آنفولانزا وجود دارد که در فصل آنفولانزا باعث بیماری می شود. این ویروس جهش می‌یابد و پیش‌بینی اینکه کدام یک از افراد را هر ساله بیمار می‌کند یا حتی شدت آن، دشوار است.
در حالی که اکثر افراد بدون عارضه از H3N2 بهبود می یابند، می تواند منجر به بیماری جدی، بستری شدن در بیمارستان و حتی مرگ در برخی موارد شود.
اخیراً، افزایش ناگهانی تعداد بیمارانی که به ویروس آنفولانزای زیرگروه H3N2 مبتلا شدند، در نقاط مختلف به طور قابل توجهی در سراسر جهان مشاهده شده است. این ویروس به دلیل اینکه یکی از ویروس‌هایی است که سریع‌ترین انتشار را دارد، مسئول بیماری شدید تعداد زیادی از مردم است.
انواع ویروس ویروس H3N2 (آنفولانزای A):
چهار سویه اصلی از ویروس آنفولانزا وجود دارد که می تواند انسان را مبتلا کند:
- آنفولانزای A
- آنفولانزای B
- آنفولانزای C
- آنفلوانزای D
ویروس آنفولانزای H3N2:
ویروس H3N2 یک ویروس آنفولانزای غیر انسانی است که به طور معمول در خوک ها گردش می کند اما می تواند افراد را مبتلا کند. همچنین ویروس هایی که به طور معمول در خوک ها در گردش هستند “ویروس های آنفلوانزای خوکی” هستند. هنگامی که این ویروس ها انسان را مبتلا می کنند، آنها را ویروس های “نوعی” می نامند.
ویروس H3N2 در سال 2010 در خوک ها در گردش بود و برای اولین بار در سال 2011 در بین مردم شناسایی شد. از زمانی که برای اولین بار در انسان در سال 2011 شناسایی شد، ویروس H3N2 سالانه باعث عفونت در بین مردم در سراسر ایالات متحده می شود.
علائم آنفولانزای H3N2:
افراد مبتلا به H3N2 ممکن است علائم مختلفی شبیه آنفولانزا را تجربه کنند. از جمله این علائم می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تب شدید
- بدن درد
- گلو درد
- سردرد
- عطسه کردن
- سرفه کردن
- آبریزش بینی
- لرز
- خستگی مفرط
- تهوع و استفراغ
- اسهال که بیشتر در کودکان رخ می دهد.
- ضعف عضلانی
در موارد شدید، H3N2 مثبت می تواند باعث ذات الریه شود که می تواند کشنده باشد، به ویژه در افراد مسن، کودکان خردسال و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
انتشار ویروس H3N2 (آنفولانزای A):
H3N2 بسیار مسری است و به راحتی از فردی به فرد دیگر سرایت می کند. هنگامی که فرد مبتلا سرفه می کند، صحبت می کند یا عطسه می کند، قطرات ویروس H3N2 در هوا معلق می مانند و می توانند به راحتی پخش شوند. همچنین می تواند از طریق تماس غیر مستقیم با اشیاء آلوده یا تماس مستقیم با افراد مبتلا گسترش یابد. زیرا این قطرات می توانند روی سطوح و اجسام بنشینند و چندین ساعت زنده بمانند و به طور بالقوه دیگران را که این سطوح را لمس می کنند مبتلا کنند.
تشخیص ویروس H3N2:
از آنجایی که تشخیص آنفولانزای H3N2 از سایر پاتوژن های محیطی ممکن است چالش برانگیز باشد، برای تعیین ماهیت پاتوژن به یک نمونه تنفسی و یک آزمایش تشخیصی آزمایشگاهی نیاز است.
پزشک ممکن است آزمایش RT-PCR را برای تأیید تشخیص تجویز کند. این آزمایش شامل برداشتن سواب از بینی یا گلو و بررسی آن برای وجود ویروس آنفولانزا است.
- سواب از بینی یا گلو برای RT-PCR فوری
- آزمایش ویروس H2N3 در کشت
- آزمایش ویروس H3N2 با آنتی بادی
آنفولانزای H3N2 چقدر طول می کشد؟
علائم آنفلوانزای H3N2 اغلب تا یک هفته طول می کشد، اگرچه برخی افراد ممکن است مدت بیشتری آن را تجربه کنند. اصول اصلی درمان شامل استراحت، مصرف زیاد آب و استفاده از داروهای تجویز شده توسط پزشک برای کاهش درد و کاهش دماست.
درمان ویروس H3N2 (آنفولانزای A):
اکثر افراد مبتلا به H3N2 خود به خود و بدون درمان پزشکی بهبود می یابند. با این حال، اگر فرد در معرض خطر بالاتری از عوارض باشد، پزشک ممکن است داروهای ضد ویروسی را تجویز کند.
این داروها می توانند به کوتاه کردن مدت علائم، کاهش شدت بیماری و جلوگیری از عوارضی مانند: ذات الریه کمک کنند. مهم است که درمان ضد ویروسی را در اسرع وقت پس از شروع علائم، به طور ایده آل ظرف 48 ساعت شروع کرد.
انجمن پزشکی به افراد توصیه کرده است که از مصرف آنتی بیوتیک هایی مانند: آزیترومایسین و آموکسی سیلین خودداری کنند. زیرا انجام این کار می تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود.
به طور کلی درمان استاندارد H3N2 معمولاً شامل موارد زیر است:
- استراحت زیاد
- هیدراته ماندن
- درمان علائمی برای تب و سرفه
- خواب کافی
- غذاهای کم ادویه و کم چرب خانگی
- اجتناب از رژیم های غذایی حاوی قند یا سدیم بالا
- مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک
داروهای ضد ویروسی ممکن است در موارد شدیدتر یا برای افرادی که بیماری های زمینه ای دارند تجویز شود.
اگر شخصی تحت گروه‌های پرخطر زیر قرار می‌گیرد، لازم است فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی بود:
- بزرگسالان بالای 65 سال
- کودکان زیر 5 سال
- زنان باردار
- افراد مبتلا به بیماری های مزمن پزشکی مانند: دیابت، ذات الریه، آسم، بیماری قلبی یا سیستم ایمنی ضعیف
پیشگیری از ابتلا به آنفولانزا H3N2:
واکسیناسیون موثرترین راه برای محافظت در برابر آنفولانزای H3N2 است. از آنجایی که ویروس در طول زمان جهش می یابد و می تواند به واکسن های قبلی مقاوم شود، باید هر سال واکسن آنفولانزا تزریق شود. برای جلوگیری از عفونت ویروسی، رعایت بهداشت شخصی ضروری است.
ویروس H3N2 و کودکان:
کودکان به طور ویژه در برابر ویروس H3N2 حساس هستند، زیرا سیستم ایمنی آنها هنوز در حال رشد است. نوزادان، کودکان خردسال و کودکان مبتلا به بیماری های مزمن در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به علائم شدید آنفولانزا هستند. برای والدین و مراقبین ضروری است که اقدامات پیشگیرانه برای محافظت از کودکان در برابر ویروس انجام دهند.
همچنین والدین باید فرزندان را به رعایت بهداشت، مانند: شستشوی مکرر دست ها و پوشاندن دهان و بینی خود هنگام سرفه یا عطسه تشویق کنند.
در صورتی که کودک علائمی شبیه آنفولانزا پیدا کند، باید او را به مدرسه یا مهدکودک نبرده و در خانه نگه داشت و برای بررسی و درمان نزد یک پزشک برد. با انجام این مراحل، والدین و مراقبان می توانند به محافظت از کودکان در برابر ویروس H3N2 و دیگر گونه های آنفولانزا کمک کنند.
زنان باردار و ویروس H3N2:
زنان باردار نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به علائم شدید ویروس H3N2 هستند. تغییرات در سیستم ایمنی، قلب و ریه ها در دوران بارداری می تواند زنان را مستعد ابتلا به عوارض آنفولانزا مانند: ذات الریه کند.
زنان باردار مبتلا به آنفولانزا نیز در معرض خطر بیشتری برای زایمان و زایمان زودرس هستند. زنان باردار همچنین باید اقدامات احتیاطی را برای پیشگیری از قرار گرفتن در معرض ویروس مانند: دوری از تماس با افراد بیمار و رعایت بهداشت، از جمله شستن مکرر دست ها، انجام دهند.
در صورتی که یک زن باردار علائمی شبیه آنفولانزا پیدا کند، بسیار مهم است که به سرعت به دنبال مراقبت های پزشکی برای اطمینان از دریافت درمان مناسب باشد. با انجام این اقدامات، زنان باردار می توانند خطر ابتلا به عوارض شدید ویروس H3N2 را کاهش دهند و از سلامت خود و فرزند داخل رحم خود محافظت کنند.
آیا واکسنی برای آنفولانزای H3N2 وجود دارد؟
واکسیناسیون آنفولانزا از بیماری ها و علائم شدید در جمعیت عمومی جلوگیری می کند. متأسفانه هیچ واکسنی برای پیشگیری از آنفولانزای H3N2 وجود ندارد. واکسن سالانه آنفولانزا از سه تا چهار سویه ویروس آنفولانزا محافظت می کند (از این رو آنها را سه ظرفیتی یا چهار ظرفیتی می نامند).
با این حال، این واکسن‌های آنفولانزا از فرد در برابر ویروس‌های H1N1 و ویروس‌های آنفلوانزای B محافظت می‌کنند تا ویروس‌های H3N2. این امر به این دلیل اتفاق می افتد که ویروس های H3N2 نسبت به سایرین دچار تغییرات ژنتیکی مکرر می شوند و باعث می شود واکسن در برابر آنها مؤثر نباشد.
مهار عفونت H3N2، به ویژه در مناطق پرجمعیت، دشوار است، مگر اینکه بهداشت تنفسی به طور مداوم رعایت شود. برای کاهش خطر ابتلا به عفونت، بایستی سالانه واکسن تزریق شود.
این وبلاگ فقط برای اهداف اطلاعاتی است و نباید به عنوان توصیه یا جایگزینی برای مشاوره با پزشک تلقی شود. این جایگزینی برای توصیه های پزشکی یا درمان از یک متخصص مراقبت های بهداشتی نیست.
مطالب مشابه:
