آئروفاژی

آئروفاژی زمانی رخ می دهد که فرد هوای زیادی را قورت دهد و دچار نفخ و آروغ شود. این اختلال بسیار شایع است، اما با وجود بلع مکرر و سایر علائم گویا، ممکن است افراد متوجه نشوند که بلع هوا دلیل ناراحتی آنهاست. می تواند یک عادت عصبی باشد، اما اگر فرد سریع غذا بخورد، بجود یا صحبت کند ممکن است دچار آن شود. یک نظرسنجی نشان داد که اگرچه 23 درصد از افراد مورد بررسی علائم آئروفاژی داشتند، اما تنها 13 درصد به دنبال درمان بودند.

آئروفاژی می تواند مزمن (دراز مدت) یا حاد (کوتاه مدت) باشد و می تواند به عوامل جسمی و روانی مرتبط باشد.

علت آئروفاژی:

وقتی هوای زیادی بلعیده می شود فرد در معده احساس نفخ و ناراحتی می کند و بنابراین دچار آئروفاژی می شود. جویدن آدامس می تواند آن را بدتر کند.

پزشکان اغلب آئروفاژی را نشانه‌ای از مشکلات دیگر، مانند: بیماری که بر سیستم گوارشی تأثیر می‌گذارد یا یک اختلال روانی مانند: اضطراب یا افسردگی می‌دانند.

افراد مبتلا به بیماری‌ های خاص که از دستگاه هایی برای کمک به تنفس خود استفاده می‌کنند، بیشتر مستعد ابتلا به آئروفاژی هستند. یک مثال تهویه غیر تهاجمی (NIV) است. این هر نوع حمایت تنفسی است که برای قرار دادن لوله در بینی یا دهان فرد کوتاهی می کند.

یکی از اشکال رایج NIV دستگاه فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) است که برای درمان افراد مبتلا به آپنه انسدادی خواب استفاده می شود که ممکن است دچار آئروفاژی شود. این دستگاه هوا را به بینی و دهان می دمد، بنابراین ممکن است بیشتر از حد معمول هوا ببلعد. آپنه خواب وضعیتی است که در آن راه های هوایی در هنگام خواب مسدود می شوند. این انسداد که به دلیل شلی یا عملکرد نامناسب عضلات واقع در پشت گلو اتفاق می افتد، جریان هوا را محدود می کند و خواب را مختل می کند.

سایر افرادی که ممکن است به کمک تنفس نیاز داشته باشند و در معرض خطر بالاتری از آئروفاژی هستند، شامل افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) و افراد مبتلا به انواع خاصی از نارسایی قلبی هستند.

نزدیک به یک چهارم بزرگسالان و حدود 7 درصد از کودکان به آئروفاژی مبتلا می شوند.

آئروفاژی می تواند ناشی از مشکلات مربوط به هر یک از موارد زیر باشد:

نحوه تنفس، خوردن و آشامیدن ما نقش کلیدی در شکل گیری آئروفاژی دارد.

برخی از مواردی که منجر به بلع بیش از حد هوا می شود عبارتند از:

• مصرف سریع غذا (مثلاً میل کردن لقمه دوم قبل از جویدن کامل لقمه اول)
• صحبت کردن در حین غذا
• آدامس جویدن
• مصرف مایعات از طریق نی (مکیدن هوای بیشتری را جذب می کند)
• استعمال سیگار
• تنفس دهانی
• به شدت ورزش کردن
• مصرف نوشابه های گازدار
• استفاده از پروتزهای گشاد

علائم آئروفاژی:

مربوط به نحوه عبور هوا از بدن است. بسته به اینکه هوا در درجه اول بالاتر می ماند یا از روده ها پایین می رود، ممکن است این موارد تجربه شود:

شایع ترین علائم آئروفاژی عبارتند از:

• آروغ مکرر، گاهی چندین بار در دقیقه
• شکم پف کرده یا متورم
• درد شکم

علائم کمتر شایع شامل: یبوست، اسهال، کاهش اشتها و حالت تهوع است. برخلاف سایر اختلالات گوارشی، استفراغ به طور کلی به عنوان علائم آئروفاژی در نظر گرفته نمی شود. علائم ممکن است به مرور زمان بیایند و از بین بروند.

این مشکلات در برخی افراد ممکن است 2 سال یا بیشتر طول بکشد. علائم مشابه سایر بیماری های معده، مانند: ریفلاکس اسید، تحریک مخاط معده، یا سندرم روده تحریک پذیر است.

پزشک می تواند به فرد در تشخیص کمک کند. آنها ممکن است سوالاتی در مورد اینکه آیا احساس عصبی یا افسردگی دارند بپرسند. چرا که افراد مبتلا به افسردگی یا مشکلات اضطرابی اغلب بیشتر هوا قورت می دهند و آئروفاژی یکی از علائم رایج افسردگی است.

عوامل خطر:

آئروفاژی می تواند هر زمان که فرد هوای زیادی را میبلعد اتفاق بیفتد، اما این ممکن است بیشتر برای افراد خاص رخ دهد. به عنوان مثال، آئروفاژی گاهی با اضطراب همراه است که می تواند باعث الگوهای تنفس نامنظم شود.

برخی فعالیت‌ها، مانند: مصرف نوشابه‌های گازدار، ممکن است میزان بلع هوا را افزایش دهند. آئروفاژی یک عارضه جانبی رایج درمان CPAP (فشار جریان هوای همواره مثبت) است که درمانی برای آپنه انسدادی خواب، به ویژه در مرحله اولیه درمان است.

تشخیص آئروفاژی:

از آنجایی که آئروفاژی برخی از علائم مشابه با اختلالات گوارشی رایج مانند: بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)، آلرژی های غذایی و انسداد روده را دارد، پزشک ممکن است ابتدا این شرایط را آزمایش کند. اگر هیچ دلیل فیزیکی برای مشکلات روده یافت نشد و علائم پایدار بود، پزشک ممکن است آئروفاژی را تشخیص دهد.

برای تشخیص آئروفاژی، پزشک ممکن است از فرد بخواهد علائم را، به ویژه در مورد آروغ، نفخ، درد شکم، نفخ شکم یا یبوست شرح دهد. پزشک ممکن است علائم شکم منبسط شده را بررسی کند و به شکم ضربه بزند تا وجود هوای اضافی را در داخل شکم بررسی کند. همچنین ممکن است به صداهای روده گوش دهد و بررسی کند که هیچ انسداد فیزیکی که روده را مسدود کند، وجود ندارد.

اشعه ایکس شکم، که رادیوگرافی نیز نام دارد، می تواند تایید بصری هوای بیش از حد در داخل روده یا روده های منبسط شده به دلیل هوا را ارائه دهد. با این آزمایش، پزشک سطح مایع هوا را بررسی می کند، الگوی مخلوط شدن هوا و مایع با هم نشان دهنده انسداد روده است.

پزشک همچنین ممکن است آروغ های فوق معده را رد کند، که با بلع هوا متفاوت است زیرا هوا وارد مری می شود و بلافاصله دوباره خارج می شود. در صورت لزوم، ممکن است آندوسکوپی فوقانی را انجام دهند و دوربین کوچکی را در مری و معده قرار دهند.

برای تشخیص آئروفاژی، باید حداقل 12 هفته (نه لزوماً پشت سر هم) از 12 ماه گذشته علائم داشته باشد.

درمان آئروفاژی:

آئروفاژی معمولاً با تغییرات خاصی در سبک زندگی بهبود می یابد. در حالی که برخی از پزشکان ممکن است داروهایی مانند: سایمتیکون و دایمتیکون را برای کاهش تشکیل گاز در روده تجویز کنند، درمان دارویی زیادی برای درمان آئروفاژی وجود ندارد.

اکثر متخصصان، گفتار درمانی را برای بهبود تنفس هنگام صحبت کردن توصیه می کنند. آنها همچنین درمان اصلاح رفتار را به موارد زیر توصیه می کنند:

• آگاهی از بلعیدن هوا
• تمرین تنفس آهسته
• آشنایی با روش های موثر مقابله با استرس و اضطراب

در موارد نادر، فرد ممکن است هوای زیادی را ببلعد که در معرض خطر پیچ خوردگی اندام ها و مشکلات تنفسی قرار گیرد. در این موارد، پزشکان ممکن است هوای اضافی را با استفاده از یک لوله از طریق بینی خارج کنند و داروهای آرام بخش را به عنوان روشی کوتاه مدت برای کاهش بلع هوا تجویز کنند.

مطالب مشابه:

سرطان مدولاری تیروئید چیست؟

طاعون

تستوسترون پایین در زنان

بیماری دیورتیکولار

آبسه شکمی

منابع: webmd ، sleepfoundation ، healthline