افتادگی روده کوچک یا انتروسل

افتادگی روده کوچک که انتروسل نیز نامیده می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که روده کوچک (روده باریک) به داخل حفره لگنی پایین می‌رود و به قسمت بالای واژن فشار می‌آورد و برآمدگی ایجاد می‌کند.

زایمان، افزایش سن و سایر فرآیندهایی که به کف لگن فشار وارد می‌کنند، ممکن است ماهیچه‌ها و رباط‌هایی را که از اندام‌ های لگن حمایت می‌کنند ضعیف کرده و احتمال افتادگی روده کوچک را بیشتر کند.

برای مدیریت افتادگی روده کوچک، اقدامات خودمراقبتی و سایر گزینه‌ های غیرجراحی اغلب مؤثر هستند. در موارد شدید، ممکن است برای رفع افتادگی به جراحی نیاز باشد.

علت انتروسل:

افزایش فشار روی کف لگن دلیل اصلی هر شکلی از افتادگی اندام لگنی است. شرایط و فعالیت هایی که می توانند باعث افتادگی روده باریک یا سایر انواع پرولاپس شوند یا به آن کمک کنند عبارتند از:

• بارداری و زایمان
• یبوست مزمن یا فشار شدید در حرکات روده نیز باعث ایجاد فشار بر روی کف لگن می شود که ممکن است به افتادگی روده کوچک تبدیل شود.
• سرفه مزمن یا برونشیت
• بلند کردن وسایل سنگین به طور مداوم
• اضافه وزن یا چاقی

بارداری و زایمان:

بارداری و زایمان شایع ترین علل افتادگی اندام لگن هستند. ماهیچه‌ها، رباط‌ها و فاسیا که واژن را نگه می‌دارند و از آن حمایت می‌کنند در طول بارداری و زایمان کشیده و ضعیف می‌شوند.

همه کسانی که بچه دار شدند دچار افتادگی اندام لگن نمی شوند. برخی از خانم ها عضلات پشتیبان، رباط ها و فاسیای بسیار قوی در لگن دارند و هرگز مشکلی ندارند. همچنین ممکن است زنی که هرگز بچه دار نشده است دچار افتادگی اندام لگن شود.

انتروسل زمانی رخ می دهد که عضلات، بافت های همبند و رباط های ناحیه لگن (کف لگن) کشیده یا پاره شوند. این ماهیچه ها و بافت ها از روده، رحم و واژن حمایت می کنند.

روده کوچک بخشی از دستگاه گوارش است. به طور معمول، ماهیچه ها و رباط ها روده کوچک را در قسمت تحتانی شکم و لگن فوقانی نگه می دارند. بافت‌ های ضعیف به اندام اجازه می‌دهند تا در ناحیه لگنی بین واژن و راست روده حرکت کرده و سپس روده کوچک به دیواره بالایی واژن فشار می آورد.

انتروسل یا پرولاپس روده باریک ممکن است همراه با سایر پرولاپس های اندام لگنی مانند:

• افتادگی مثانه (سیستوسل).
• پرولاپس رکتوم (رکتوسل)، فتق است که به دیواره پشتی واژن فشار می آورد.
• افتادگی مجرای ادرار (اورتروسل).
• پرولاپس رحم.
• افتادگی واژن.

علائم:

افتادگی خفیف روده کوچک ممکن است هیچ علائمی ایجاد نکند. با این حال، اگر فرد پرولاپس قابل توجهی داشته باشد، ممکن است این موارد را تجربه کند:

• احساس کشش در لگن که هنگام دراز کشیدن کاهش می یابد.
• احساس پری لگن، فشار یا درد
• کمردردی که هنگام دراز کشیدن کاهش می یابد.
• یک برآمدگی نرم از بافت در واژن
• ناراحتی واژن و مقاربت دردناک (دیسپارونی)

بسیاری از زنان مبتلا به افتادگی روده کوچک، افتادگی سایر اندام های لگنی مانند: مثانه، رحم یا راست روده را نیز تجربه می کنند.

زمان مراجعه به پزشک:

• اگر در ناحیه واژن برآمدگی یا تورم مشاهده شود.
• ناراحتی واژن برای یک دوره طولانی.
• احساس فشار یا پری در ناحیه لگن برای مدت طولانی.

پیشگیری از افتادگی روده کوچک:

• کنترل وزن: اضافه وزن می تواند فشار بر اندام های لگنی را افزایش دهد. بنابراین، کنترل وزن می تواند فشار را در شکم کاهش دهد.
• درمان یبوست: مصرف غذاهای غنی از فیبر و مایعات سالم فراوان مانند: آب میوه و انجام ورزش منظم و یوگا نیز می تواند یبوست را کاهش دهد.
• درمان سرفه: سرفه مزمن باعث ایجاد فشار بر روی شکم می شود. بنابراین، برای درمان سرفه مزمن لازم است به پزشک مراجعه شود.
• خودداری از استعمال سیگار
• بلند کردن وزنه های سنگینی که روی شکم فشار می آورند.

درمان افتادگی روده کوچک یا انتروسل:

اگر پرولاپس روده باریک برای فرد علائم آزاردهنده نداشته باشد نیازی به درمان وجود ندارد. اما اگر پرولاپس پیشرفته با علائم آزاردهنده داشته باشند، جراحی ممکن است موثر باشد. اگر جراحی برای فرد بسیار خطرناک باشد یا اگر می خواهد در آینده باردار شود، روش های غیرجراحی در دسترس هستند.

علائم خفیف ممکن است به مداخله پزشکی قابل توجهی نیاز نداشته باشند، اما اگر علائم آزاردهنده باشد، گزینه های درمانی عبارتند از:

• مشاهده علائم: در صورت بروز علائم خفیف اقدامات ساده خودمراقبتی، مانند: ورزش منظم مانند: انجام تمریناتی به نام تمرینات کگل برای تقویت عضلات لگن، درمان یبوست، اقدامات کنترل وزن و پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین می‌تواند علائم را تسکین دهد و احتمال بدتر شدن پرولاپس را کاهش دهد.
• پساری: پساری یک لوله سیلیکونی یا لاستیکی است که از افتادگی واژن جلوگیری می کند. در اندازه ها و شکل های مختلف وجود دارد و با روش آزمون و خطا، پزشک یک روش مناسب را برای قرار دادن، برداشتن و تمیز کردن به فرد پیشنهاد می کند.
• جراحی: در برخی موارد مداخله جراحی اجتناب ناپذیر می شود. در چنین حالتی، پزشک پس از بازگرداندن روده کوچک به جای خود، بافت ها و رباط های کف لگن را سفت می کند.

اگر انتروسل درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟

عدم توجه به افتادگی روده کوچک ممکن است منجر به زخم، گانگرن، خونریزی و خفه شدن رکتوم شود که یک اورژانس پزشکی است.

تشخیص افتادگی روده کوچک یا انتروسل:

برای تایید تشخیص افتادگی روده کوچک، پزشک معاینه لگن را انجام می دهد. در طول معاینه، پزشک ممکن است از فرد بخواهد که یک نفس عمیق بکشد و نفس را در حالی که به سمت پایین حرکت می‌کند نگه دارد (مانور والسالوا) که احتمالاً باعث برآمدگی روده کوچک افتاده به سمت پایین می‌شود.

 همچنین ممکن است پزشک یک یا چند مورد از این تست ها را تجویز کند:

• سیستوسکوپی، بررسی و مکان یابی مثانه با دستگاه نور اسکوپ (سیستوسکوپ).
• آزمایش‌ های تصویربرداری، مانند: سی تی اسکن (CT)، سونوگرافی، یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی کف لگن (MRI)، برای ارزیابی افتادگی اندام‌ها و ارزیابی عضلات کف لگن.
• تست اورودینامیکی یا نوار مثانه برای بررسی ظرفیت مثانه و بررسی علل ریشه ای بی اختیاری ادرار.

درمان های خانگی:

بسته به شدت بیماری فرد، این اقدامات خودمراقبتی ممکن است علائم مورد نیاز فرد را تسکین دهد:

• تمرینات کگل را برای تقویت عضلات لگن و حمایت از بافت های ضعیف واژن انجام دهید
• با مصرف مایعات زیاد و غذاهای پر فیبر مانند: غلات کامل و میوه ها و سبزیجات تازه از یبوست جلوگیری کنید
• از بلند کردن وسایل سنگین خودداری کنید
• سعی کنید سرفه را کنترل کنید
• کاهش وزن در صورت وجود اضافه وزن
• درمان یبوست و پاکسازی روده
• ترک سیگار

مطالب مشابه:

آتتوز

آئروفاژی

بیماری های گوارشی

اختلالات رایج گوارشی

بیماری التهابی روده و دیابت

منابع: mayoclinic ، healthlibrary.askapollo ، my.clevelandclinic ، middlesexhealth