پولیپکتومی

پولیپکتومی یک روش پزشکی است که برای برداشتن پولیپ انجام می شود. پولیپ رشد بافتی است که در داخل یک عضو یا درون یک حفره در بدن انسان ایجاد می شود.

پولیپ ها می توانند بدخیم یا خوش خیم باشند. اگر زودتر برداشته نشوند، می توانند سرطانی شوند، اگرچه برخی به خودی خود از بین می روند. در صورت تشخیص زودهنگام، پزشک می تواند اقدام مناسب را پیشنهاد دهد که ممکن است شامل پولیپکتومی باشد.

علل انجام پولیپکتومی:

ممکن است نیاز به برداشتن پولیپ باشد اگر پولیپ:

• باعث علائم یا عوارض می شود.
• سرطانی یا پیش سرطانی به نظر می رسد.
• نیاز به بررسی در آزمایشگاه دارد.

بسیاری از پزشکان حذف تمام پولیپ ها را به عنوان یک اقدام پیشگیرانه توصیه می کنند.

علائم پولیپ:

پولیپ ها رشد بافتی هستند. آنها تمایل دارند شبیه رشدهای ریز، مسطح یا قارچ مانند با ساقه باشند.

شایع ترین نوع پولیپ در رحم و روده بزرگ ایجاد می شود. آنها همچنین می توانند در مجرای گوش، دهانه رحم، معده، بینی و گلو ایجاد شوند.

علائم پولیپ کاملاً به محل و اندازه آنها بستگی دارد. در اینجا خلاصه ای از علائم وجود دارد:

• علائم پولیپ در روده بزرگ، راست روده: یبوست، درد شکم، خون در مدفوع، اسهال
• پوشش رحم: خونریزی واژینال، خونریزی قاعدگی نامنظم، ناباروری
• دهانه رحم: معمولاً هیچ علائمی ندارد. می تواند منجر به خونریزی شدید قاعدگی یا مقاربت جنسی دردناک یا ترشحات غیرمعمول واژن شود
• مخاط معده: حساسیت، خونریزی، استفراغ، حالت تهوع
• بینی یا نزدیک به سینوس ها: از دست دادن بویایی، درد بینی، سردرد
• مجرای گوش: از دست دادن شنوایی و تخلیه خون از گوش
• تارهای صوتی: صدا، صدای خشن در بازه زمانی چند روز تا چند هفته است.
• پوشش مثانه: ادرار مکرر و دردناک، وجود خون در ادرار
• پوشش کیسه صفرا: نفخ، درد در سمت راست شکم، حالت تهوع و مشکل در غذا خوردن

علل رشد پولیپ:

یکی از محرک های رشد پولیپ، سابقه خانوادگی سندرم های خاص است. علل دیگر می تواند شامل التهاب، وجود تومور، کیست، جسم خارجی، جهش ژنتیکی در سلول های روده بزرگ، التهاب طولانی مدت معده و هورمون استروژن اضافی باشد.

سندرم های رایج پولیپ عبارتند از:

• سندرم لینچ: پولیپ ها تمایل دارند در روده بزرگ ایجاد شوند و می توانند به سرعت سرطانی شوند. می تواند منجر به تومور در سینه، معده، روده کوچک، دستگاه ادراری و تخمدان شود.
• پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP): این اختلال نادر باعث ایجاد هزاران پولیپ در پوشش روده بزرگ در دوران نوجوانی می شود. خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد.
• سندرم گاردنر: پولیپ ها می توانند در سرتاسر کولون و روده کوچک و همچنین تومورهای غیرسرطانی در پوست، استخوان ها و شکم ایجاد شوند.
• پولیپوز مرتبط با MUTYH یا (MAP): جهش در ژن MUTYH باعث ایجاد پولیپ های غیرسرطانی متعدد و سرطان روده بزرگ در سنین پایین می شود.
• سندرم پوتز جگرز بدن: در اثر ابتلا به این سندرم سراسر بدن دارای کک و مک می شود، از جمله: پاها، لب ها و لثه ها، همچنین پولیپ های غیرسرطانی در سراسر روده ها تشکیل می شود، که بعداً می توانند بدخیم شوند.
• سندرم پولیپوز دندانه دار: منجر به پولیپ های متعدد و غیرسرطانی در قسمت اولیه روده بزرگ می شود که می تواند به مرور زمان سرطانی شود.

تشخیص پولیپ:

پزشک تعدادی آزمایش و معاینه فیزیکی انجام می‌دهد که می‌تواند محل دقیق، اندازه و نوع پولیپ را مشخص کند.

آنها آزمایش های تصویربرداری مانند: اشعه ایکس، سونوگرافی و سی تی اسکن را برای تایید محل و اندازه پولیپ ها انجام خواهند داد. پس از مشخص شدن محل پولیپ، آنها روش هایی را برای استخراج نمونه انجام می دهند، که سپس برای بدخیمی آزمایش می شود.

• ازوفاگوگاسترودئودنوسکوپی (Esophagogastroduodenoscopy) یا آندوسکوپی: برای استخراج نمونه از روده کوچک و معده.
• بیوپسی: برای نواحی از بدن که دسترسی به آنها راحت تر است.
• کولونوسکوپی: نمونه برداری برای پولیپ در روده بزرگ
• آینه ای در پشت دهان نگه داشته می شود تا نمونه هایی از پولیپ های تارهای صوتی استخراج شود.
• آندوسکوپی بینی: برای بررسی پولیپ در حفره بینی

درمان پولیپ هایی که باروری را کاهش می دهند:

درمان پولیپ بسته به محل، اندازه و نوع آن بسیار متفاوت است به عنوان مثال، پولیپ های گلو بی ضرر هستند و اغلب خود به خود از بین می روند. استراحت و صوت درمانی برای تسریع در خروج آنها توصیه می شود.

در برخی موارد، پزشک اقدام به برداشتن پولیپ های جراحی می کند تا از بروز سرطان در آینده اطمینان حاصل کند.

روش های جراحی پولیپکتومی بر اساس محل پولیپ متفاوت است. در اینجا نگاهی به سه نوع رشد پولیپ داریم که به طور خاص بر باروری تأثیر می‌گذارند:

• پولیپکتومی هیستروسکوپی: برداشتن پولیپ داخل رحم. پولیپ ها به طور بالقوه می توانند لوله های فالوپ را مسدود کنند. بنابراین از رسیدن اسپرم به تخمک برای لقاح جلوگیری می کنند. وجود پولیپ در رحم می تواند احتمال سقط جنین را افزایش دهد. از این رو، آنها بهتر است حذف شوند.
• پولیپکتومی دهانه رحم: برداشتن پولیپ در دهانه رحم، انتهای تحتانی رحم که آن را به واژن متصل می کند. دهانه رحم حدود 2.5 تا 3.5 سانتی متر است و باعث می شود که خون قاعدگی به واژن وارد شود و جنین در طول زایمان از رحم به داخل واژن عبور کند.
• پولیپکتومی آندومتر: برداشتن پولیپ از پوشش داخلی رحم. یک مطالعه ثابت کرد که با برداشتن پولیپ از پوشش رحم، شانس بارداری تا 78 درصد افزایش می یابد.

درمان انواع دیگر پولیپ ها:

پولیپ ها ممکن است در چندین اندام حیاتی دیگر رشد کنند. تشخیص سرطانی بودن پولیپ و دریافت فوری درمان از یک متخصص بسیار مهم است.

انواع دیگر پولیپکتومی به شرح زیر است:

• پولیپکتومی بینی: برداشتن پولیپ در مجرای بینی و نزدیک سینوس ها
• پولیپکتومی رکتوم: برداشتن پولیپ در رکتوم
• پولیپکتومی کولونوسکوپی: برداشتن پولیپ در روده بزرگ
• پولیپکتومی با دام سرد: برداشتن پولیپ های بسیار ریز کمتر از 5 میلی متر، برای کاهش بروز و مرگ و میر در آینده سرطان کولورکتال.

جراحی پولیپکتومی:

جراحی پولیپکتومی در رحم، پوشش داخلی رحم و دهانه رحم نقش مهمی در افزایش نرخ باروری و پتانسیل بارداری و زایمان ایمن دارد. بارداری می تواند از طریق بارداری طبیعی، لقاح داخل رحمی و لقاح آزمایشگاهی حاصل شود.

بایستی با یک متخصص باروری مشورت کرده تا یک درمان جامع را در راستای اهداف باروری توصیه کند.

به طور کلی پولیپ ها بسیار شایع هستند، به خصوص در مکان های خاصی مانند: روده بزرگ. بسیاری از مردم بدون اینکه متوجه باشند آنها را دارند. اگر پزشک یک یا چند پولیپ را در طول یک معاینه معمولی کشف کند، معمولاً جای نگرانی نیست. بسته به نوع معاینه و نوع پولیپ پزشک ممکن است یک پولیپکتومی ساده را برای فرد در نظر بگیرد.

مطالب مشابه:

فیبروم رحم بعد از یائسگی

سرکلاژ دهانه رحم

تنگی دهانه رحم

سارکوم رحم

علائم پولیپ دهانه رحم

منابع: birlafertility ، my.clevelandclinic