آنژیوسارکوم

آنژیوسارکوم نوعی سرطان نادر است، که در پوشش رگ های خونی و رگ‌های لنفاوی در هر نقطه از بدن ایجاد می شود. عروق لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی هستند. رگ های لنفاوی باکتری ها، ویروس ها و مواد زائد را از بدن جمع آوری کرده و آنها را دفع می کنند. اغلب پوست را تحت تاثیر قرار می دهد و ممکن است به صورت ضایعه کبودی مانندی ظاهر شود که با گذشت زمان رشد می کند.

از آنجایی که آنژیوسارکوم از رگ‌های خونی نشات می‌گیرد، می‌توان تقریباً در هر نقطه‌ای از بدن به آنژیوسارکوم مبتلا شد. با این حال، معمولا آنژیوسارکوم در سر یا گردن، به ویژه پوست سر و صورت ظاهر می شود. همچنین می تواند در بافت کبد یا قلب یا در پوست سینه ایجاد شود.

درمان بستگی به محل قرارگیری سرطان دارد. درمان ممکن است شامل جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی باشد.

علائم آنژیوسارکوم:

علائم و نشانه های آنژیوسارکوم ممکن است بر اساس محل سرطان متفاوت باشد. معمول ترین علائم عمدتاً روی پوست قابل مشاهده است. علائم عبارتند از:

• یک لکه بنفش که شبیه کبودی است.
• زخم مداوم که با گذشت زمان بدتر می شود.
• ناحیه ای که هنگام لمس یا تکان خونریزی می کند.
• توده نرمی که قابل مشاهده است یا قابل احساس است.
• اگر آنژیوسارکوم در بافت عمیق مانند: کبد یا قلب باشد، علائم کمتر قابل مشاهده است. اما درد زمانی قابل تجربه است که از سطح خاصی فراتر رود. یک پزشک ممکن است بتواند این بیماری را در حین رشد تشخیص دهد.

علل آنژیوسارکوم:

آنژیوسارکوم اغلب علل ناشناخته ای دارد. با این حال، برخی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به آن را افزایش دهند:

درمان با پرتودرمانی: خطر آنژیوسارکوم ممکن است پس از پرتودرمانی برای سرطان یا سایر اختلالات افزایش یابد. حتی اگر خیلی شایع نیست، اما در موارد نادری ممکن است رخ دهد.

لنف ادم، تورم ناشی از عروق لنفاوی آسیب دیده: لنف ادم تورم ناشی از تجمع مایع لنفاوی است. هنگامی که سیستم لنفاوی دچار انسداد یا آسیب می شود، این اتفاق می افتد. هنگامی که غدد لنفاوی در طول جراحی برداشته می شوند، لنف ادم می تواند ایجاد شود. این اغلب در طول جراحی سرطان انجام می شود. هنگامی که عفونت یا سایر اختلالات وجود دارد، لنف ادم نیز ممکن است رخ دهد.

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی: چندین ماده شیمیایی از جمله آرسنیک، وینیل کلرید و دی اکسید توریم ممکن است منجر به آنژیوسارکوم کبدی شود.

سندرم های ارثی: خطر آنژیوسارکوم می تواند در افرادی که با جهش های ژنی خاص متولد شدند افزایش یابد. به عنوان مثال می توان به جهش در ژن های BRCA1 و BRCA2 اشاره کرد که منجر به بیماری های مختلف می شود.

روش های تشخیصی آنژیوسارکوم:

پزشک یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد تا مشخص کند که آیا توده یا ضایعه‌ای وجود دارد که نشان‌دهنده آنژیوسارکوم بالقوه باشد. احتمالاً برای تشخیص موقعیت و اندازه تومور، چند آزمایش دیگر، از جمله آزمایش‌های تصویربرداری مانند: MRI، CT یا اسکن PET تجویز خواهد شد. این آزمایش ها همچنین به پزشک کمک می کند تا بفهمد سرطان به سایر قسمت های بدن سرایت کرده است یا خیر.

بیوپسی، که در آن پزشک یک نمونه بافت جزئی را برمی دارد، ممکن است تشخیص را تایید کند. نمونه برای بررسی به آزمایشگاه ارسال می شود.

درمان آنژیوسارکوم:

بهترین اقدام برای هر بیمار بستگی به محل، اندازه و میزان گسترش سرطان دارد. پرتودرمانی، شیمی درمانی و جراحی همگی اشکال ممکن درمان هستند.

درمان اولیه اغلب جراحی است. هدف از بین بردن کل سرطان و برخی از بافت های سالم اطراف آن است. اگر سرطان به نواحی دیگر بدن گسترش پیدا کند یا خیلی بزرگ شده باشد، ممکن است گزینه مناسبی نباشد.

در مواردی که جراحی مناسب نیست، پزشک ممکن است از اشعه ایکس و دیگر پرتوهای قدرتمند برای کشتن یا کند کردن رشد سلول‌های سرطانی استفاده کند. این روش اغلب برای نابودی سلول های سرطانی باقی مانده پس از جراحی استفاده می شود.

شیمی درمانی از موادی استفاده می کند که بلعیده می شوند یا به ورید تزریق می شوند تا تقسیم سلول های سرطانی را از بین ببرند یا از آن جلوگیری کنند. اگر جراحی امکان پذیر نباشد، این نیز می تواند یک گزینه باشد. همچنین می توان آن را با پرتودرمانی ترکیب کرد.

درمان‌های دارویی هدفمند ترکیبات خاصی را که در سلول‌های سرطانی یافت می‌شوند هدف قرار می‌دهند و با انسداد این مواد کار می‌کنند. اگر آنژیوسارکوم پیشرفته باشد، داروهای هدفمند برای درمان ممکن است.

یکی دیگر از گزینه های درمانی ایمونوتراپی است. با فعال کردن سیستم ایمنی بدن با سرطان مبارزه می کند. از آنجایی که سلول‌های سرطانی پروتئین‌هایی تولید می‌کنند که به پنهان کردن آنها از سلول‌های سیستم ایمنی کمک می‌کند، سیستم ایمنی بدن ممکن است در مبارزه با سرطان شکست بخورد. ایمونوتراپی به کارکرد این فرآیند کمک می کند. این روش درمانی ممکن است یک استراتژی مناسب برای درمان آنژیوسارکوم باشد.

پیشگیری از آنژیوسارکوم:

اجتناب از عوامل خطر مرتبط با آنژیوسارکوم بهترین روش برای پیشگیری از این بدخیمی است. همه عوامل خطر قابل پیشگیری نیستند. به عنوان مثال، رادیوتراپی که برای درمان سایر بیماری ها و زمینه های ارثی استفاده می شود، قابل اجتناب نیست. با این حال، می توان با استفاده از کرم ضد آفتاب روی پوست و اجتناب از موادی مانند: وینیل کلرید، آرسنیک یا دی اکسید توریم، خطر را کاهش داد.

آنژیوسارکوم چه کسانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟

در حالی که آنژیوسارکوم می تواند هر فردی را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد، اما افراد 60 ساله و بالاتر بیشتر احتمال دارد به آنژیوسارکوم مبتلا شوند همچنین مردان نسبت به زنان بیشتر در معرض ابتلا به آنژیوسارکوم اولیه قرار دارند.

به طور کلی آنژیوسارکوم یک سرطان نادر اما کشنده است که می تواند رگ های لنفاوی و خونی را تحت تاثیر قرار دهد. پوست سر و گردن جایی است که بیشتر در آن این سرطان یافت می شود. آنژیوسارکوم پوستی می تواند شبیه کبودی یا ضایعه ای باشد که با گذشت زمان از بین نمی رود. این بیماری به دلیل عوامل متعددی از جمله: ژنتیک، قرار گرفتن در معرض تشعشع و در معرض مواد شیمیایی خاص میتواند ایجاد شود. احتمال بقا کاهش می یابد زیرا این سرطان می تواند به سرعت به سایر اندام ها و بافت ها گسترش یابد. با این حال، درمان‌های جدیدتر آنژیوسارکوم، مانند: ایمونوتراپی و داروهای هدفمند، امیدوارکننده است و ممکن است پیش‌آگهی بیماران را بهبود بخشد.

مطالب مشابه:

زمان مناسب انجام آزمایش قند بارداری

منابع: healthlibrary.askapollo ، mayoclinic ، webmd ، my.clevelandclinic