پیوری استریل (Sterile pyuria)
پیوری وضعیتی است که با افزایش گلبول های سفید ادرار تعریف می شود. اگرچه عفونت دستگاه ادراری شایع ترین علت پیوری استریل (Sterile pyuria) است، اما سایر بیماری ها ، عفونت ویروسی و استفاده مزمن برخی داروها نیز ممکن است دخیل باشند.
پیوری استریل وجود گلبول های سفید در ادرار، در غیاب عفونت است.
این وضعیت همچنین می تواند با هماچوری، پروتئینوری و … همراه باشد که تشخیص را دشوار می کند.
پیوری با وجود 10 گلبول سفید خون در هر مکعب میلی متری ادرار مشخص می شود و پیوری استریل نوعی از پیوری است که در آن هیچ باکتری در ادرار وجود ندارد. عدم شناسایی باکتری یا سایر میکروب ها مانند ویروس می تواند به دلیل وجود یک وضعیت پزشکی دیگر باشد.
پیوری استریل بیماری شایعی است که 2.6 درصد از مردان و 13.9 درصد از زنان را مبتلا می کند. با این حال، به طور کلی، پیوری استریل باتوجه به شرایط خاص فرد می تواند غیر عفونی یا عفونی باشد.
شایع ترین علامت پیوری استریل ادرار کدر و بدبو است. درمان شامل مدیریت علت آن است.
علت ابتلا به پیوری استریل (Sterile pyuria) چیست؟
پیوری استریل می تواند دو علت داشته باشد: عفونی یا غیر عفونی
علل عفونی:
به طور کلی، عفونت های دستگاه ادراری ناشی از باکتری ها بسیار شایع است و معمولاً با استفاده از درمان آنتی بیوتیکی درمان شوند.
اگر عفونت ادراری اخیراً درمان شده باشد، می‌تواند خود را به صورت پیوری استریل در عرض دو هفته حتی با دریافت دوز آنتی بیوتیک نشان دهد.
در بزرگسالان فعال از نظر جنسی، شایع ترین میکروب در طی آزمایشات تشخیصی، کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) است. در صورت تشخیص پیوری استریل، پزشکان ممکن است برای عفونت با کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) و مایکوپلاسما هومینیس (Mycoplasma hominis)، ژنیتالیوم (Genitalium) و اوره‌آ پلاسما اوره‌آ لیتیکوم (Ureaplasma urealyticum) درخواست آزمایش کنند.
افراد مبتلا به پیوری استریل مزمن ممکن است به دلیل عفونت غیر معمول مانند: سل کلیوی در معرض این بیماری قرار گیرند. این تظاهرات نادر است اما اگر در مراحل اولیه درمان نشود می تواند آسیب زا باشد. درصورت داشتن نقص ایمنی یا علائم کاهش وزن ناخواسته، ممکن است پزشکان به این مورد مشکوک شوند.
علل غیر عفونی:
پیوری استریل همچنین می تواند به عنوان یک عارضه رادیوتراپی شامل دستگاه ادراری یا لگن ایجاد شود. در برخی موارد، التهاب در لگن نیز ممکن است باعث پیوری استریل شود، به ویژه اگر آپاندیس خیلی نزدیک به حالب یا مثانه باشد.
پیوری می تواند به دلیل تغییرات فیزیولوژیکی در بدن مانند بارداری یا تغییرات پس از یائسگی باشد.
برای زنان باردار که علائم عفونت ادراری را نشان می دهند، نمونه ادرار قبل و بعد از مصرف آنتی بیوتیک گرفته می شود تا از ایجاد پیوری استریل جلوگیری شود.
پیوری استریل همچنین ممکن است به دلیل یک بیماری زمینه ای از جمله: سنگ های کلیوی، لوپوس، دیابت، فشار خون بدخیم، بیماری کاوازاکی اتفاق افتد.
وجود کاتترها و استنت ها در دستگاه ادراری نیز از دلایل ثابت شده هستند.
مصرف برخی دارو ها یکی از علل فراموش شده و در عین حال رایج این بیماری است.
ویروس نقص ایمنی انسانی (عفونت HIV) نیز می تواند باعث پیوری استریل شود. یک مطالعه شامل 104 بیمار مبتلا به HIV درمان نشده نشان داد که 13 درصد از آنها مبتلا به پیوری هستند.
علائم پیوری استریل چیست؟
علائم پیوری استریل بر اساس شرایط فردی متفاوت است. با این حال، برخی از علائم رایج عبارتند از:
- ادرار کدر
- تهوع
- استفراغ
- درد مثانه
- تب و لرز
- ترشح
- درد شکم
درصورتی که هر یک از این علائم را تجربه کردید و اخیراً دچار عفونت ادراری شده اید، فوراً با پزشک خود صحبت کنید.
تشخیص پیوری استریل:
تاریخچه بالینی کامل در تعیین مسیر تشخیصی صحیح توسط پزشک از اهمیت بالایی برخوردار است. علائم دستگاه ادراری مانند: سوزش ادرار و هماچوری باید برای پزشک نگران کننده باشد. علاوه بر این، معاینه بالینی دقیق ضروری است.
علائم دیگر مانند: فشار خون بالا و رنگ پریدگی باید مورد توجه قرار گیرند. بثورات پوستی، ادم، ارگانومگالی، مفاصل متورم و لنفادنوپاتی نشانه های آسیب شناسی زمینه ای جدی تر هستند. معاینه شکم و لگن، از جمله معاینه رکتوم و معاینه واژینال در زنان (به استثنای دوران بارداری)، توصیه می شود.
به منظور تشخیص درابتدا با بررسی سابقه پزشکی فرد و تماس اخیر با هر گونه ویروس، باکتری یا قارچ توسط پزشک متخصص انجام می گیرد.
پزشک همچنین بیماری های زمینه ای مانند: فشار خون بالا، مفاصل متورم و بثورات پوستی را بررسی می کنند.
همچنین ممکن است انجام آزمایش کشت برروی نمونه ادرار فرد را درخواست دهند و درنهایت پس از بررسی نتایج، یک طرح درمانی ارائه خواهند کرد. نکته مهم این است که پیوری استریل همیشه استریل نیست، بنابراین تکرار کشت ها اغلب نتیجه مثبتی را در آزمایش های بعدی به همراه دارد.
در برخی موارد، آزمایش های بیشتری مانند: آزمایش شمارش کامل خون (CBC)، آزمایش عملکرد کبد (LFT) و آزمایش عملکرد کلیه نیز انجام می شود. اگر بیمار از نظر جنسی فعال باشد، پزشک نمونه گرفته شده با سواب را برای آزمایش بررسی کلامیدیا و سوزاک به آزمایشگاه ارسال می کند.
همچنین ممکن است درصورت مشکوک بودن به علل قارچی پزشک بررسی ادرار فرد از نظر عفونت قارچی درخواست کند.
درمان پیوری استریل:
درمان پیوری استریل به علت آن بستگی دارد. اگر پزشک عفونت ادراری را تشخیص دهد، آنتی بیوتیک را به عنوان برنامه درمانی به فرد می دهد. برای عفونت های قارچی، ممکن است داروهای ضد قارچ برای فرد تجویز شود.
اگر پیوری استریل پس از مصرف آنتی بیوتیک از بین نرود، ممکن است فرد بیماری دیگری مانند فشار خون بالا یا بیماری کاوازاکی داشته باشد. در صورت وجود، پزشک این بیماری ها و شرایط را درمان خواهد کرد.
از آنجایی که پیوری استریل اغلب به دلیل عفونت ایجاد می شود، اگر عفونت زمینه ای به سایر قسمت های بدن سرایت کند، ممکن است سبب ایجاد عوارض شود.
و درصورت عدم درمان این بیماری حتی می تواند منجر به مرگ شود. بنابراین، در صورت مشاهده هر گونه علائم پیوری ضروری است که به دنبال درمان پزشکی باشید.
پیوری استریل می تواند یک چالش تشخیصی واقعی برای پزشکان باشد. تاریخچه بالینی خوب و رویکرد سیستماتیک، همراه با معاینه کامل و بررسی مناسب، پایه اصلی دستیابی به تشخیص و ارائه درمان صحیح است. با این حال، اغلب علت را نمی توان شناسایی کرد. در این شرایط رویکرد چند رشته ای و ارجاع به مراکز تخصصی راهگشای بیمار خواهد بود.
