بیماری گریوز
بیماری گریوز یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به دلایل ناشناخته به بافت های سالم غده ی تیروئید حمله می کند و این شایع ترین علت پرکاری تیروئید است، وضعیتی که در آن غده تیروئید هورمون تیروئید بیش از حد تولید می کند.
تیروئید یک غده ی درون ریز پروانه ای شکل کوچک است و در جلوی گردن و در زیر پوست قرار دارد و وظیفه اصلی تیروئید تنظیم متابولیسم است، و فرآیندی است که نشان می دهد چگونه بدن غذای مصرفی را با ترشح هورمون های خاصی به انرژی تبدیل می کند.
تیروئید پرکار باعث مشکلاتی در اندام هایی مانند : قلب و همچنین استخوان ها و ماهیچه ها می شود. درمان ها می توانند کمک کنند.
نام این بیماری از رابرت گریوز، یک پزشک ایرلندی که برای اولین بار در دهه 1800 این بیماری را توصیف کرد، گرفته شده است.
بیماری گریوز چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟
بیماری گریوز بیشتر زنان را ، نسبت به مردان تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری معمولا در افراد بین 30 تا 50 سال رخ می دهد، اما می تواند کودکان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد.
اگر سابقه خانوادگی بیماری تیروئید داشته باشید و/ یا سیگار می کشید، خطر ابتلا به بیماری گریوز در شما افزایش می یابد.
همچنین در صورت ابتلا به بیماری خودایمنی دیگری، مانند:
- روماتیسم مفصلی.
- لوپوس.
- دیابت نوع 1.
- بیماری سلیاک.
- ویتیلیگو
بیماری گریوز چقدر شایع است؟
اگرچه بیماری گریوز شایع ترین علت پرکاری تیروئید است که 60 تا 80 درصد موارد پرکاری تیروئید را تشکیل می دهد، این یک وضعیت نسبتاً نادر است. تقریباً 1.2٪ از مردم در ایالات متحده پرکاری تیروئید دارند.
تأثیر بیماری گریوز:
هورمون تیروئید بر چندین قسمت از بدن و عملکردهای بدن شما تأثیر می گذارد. به همین دلیل، بیماری گریوز / پرکاری تیروئید (هورمون تیروئید اضافی) می تواند بر بسیاری از قسمت های بدن شما تأثیر بگذارد، از جمله:
- قلب.
- ماهیچه های اسکلتی (عضلاتی که به حرکت شما کمک می کنند).
- چشم ها.
- پوست.
- استخوان ها.
- کبد.
به عنوان مثال، هورمون تیروئید اضافی می تواند باعث ضربان قلب سریع شود و منجر به بیماری های قلبی جدی تر و پوکی استخوان (استخوان های ضعیف) شود.
از آنجایی که بیماری گریوز چندین جنبه از سلامتی شما را تحت تاثیر قرار می دهد، مهم است که در رابطه با درمان پیگیری شود.
علائم و علل
علائم بیماری گریوز چیست؟
شروع علائم بیماری گریوز معمولاً تدریجی است و اغلب چند هفته یا چند ماه طول می کشد تا ایجاد شود.
بیماری گریوز باعث پرکاری تیروئید می شود که عملکردهای خاص بدن را سرعت می بخشد. پرکاری تیروئید علائم زیادی دارد. ممکن است برخی از این علائم را تجربه کنید و برخی دیگر یا بسیاری از آنها را همزمان تجربه نکنید.
علائم پرکاری تیروئید می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ضربان قلب سریع (تپش قلب).
- احساس لرزش و/یا عصبی بودن.
- کاهش وزن.
- افزایش اشتها.
- اسهال و/یا اجابت مزاج مکرر.
- پوست نازک، گرم و مرطوب.
- عدم تحمل گرما و تعریق زیاد.
- مشکل در خوابیدن، مانند بی خوابی.
- بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر).
- ریزش مو و تغییر بافت مو (شکننده).
- تغییرات قاعدگی
- ضعف عضلانی.
اگر این علائم را دارید، به پزشک خود مراجعه کنید.
بیماری گریوز همچنین می تواند باعث علائم بیماری چشم شود، از جمله:
- چشم های تحریک شده.
- تورم بافت های اطراف چشم(چشم های پف کرده).
- چشم های برآمده.
- حساسیت به نور
- فشار یا درد در چشم ها.
- تاری یا دوبینی.
به این افتالموپاتی گریوز یا اوربیتوپاتی یا بیماری چشمی تیروئید می گویند. فقط حدود یک سوم افراد مبتلا به بیماری گریوز به این بیماری مبتلا می شوند. اگر این علائم را تجربه می کنید، مهم است که به چشم پزشک (بینایی سنج یا چشم پزشک) مراجعه کنید.
به ندرت، افراد مبتلا به بیماری گریوز دچار ضخیم شدن برآمدگی و قرمز رنگ پوست در ساق پا می شوند که به نام میکسدم پرتیبیال (به نام درموپاتی گریوز) شناخته می شود. معمولاً بدون درد و خفیف است، اما ممکن است برای برخی افراد دردناک باشد.
چه چیزی باعث بیماری گریوز می شود؟
محققان نمی دانند چه چیزی باعث بیماری های خود ایمنی مانند بیماری گریوز می شود و چه عواملی سیستم ایمنی را تحریک می کند تا آنتی بادی به نام ایمونوگلوبولین محرک تیروئید (TSI) تولید کند. TSI به سلول های تیروئید سالم متصل می شود و باعث می شود که تیروئید هورمون های تیروئیدی را بیش از حد تولید کند.
محرک حمله ممکن است ترکیبی از داشتن یک استعداد ژنتیکی و عوامل محیطی باشد، مانند:
- استرس
- ابتلا به ویروس
- بارداری
تشخیص و آزمایشات
بیماری گریوز چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک در مورد علائم و سابقه پزشکی، از جمله سابقه خانوادگی بیماری تیروئید سوال می پرسد و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. آنها همچنین ممکن است آزمایش‌های زیر را برای تأیید تشخیص این بیماری درخواست بدهند :
- آزمایش خون تیروئید: این آزمایش های خون سطح هورمون تیروئید در خون و مقدار هورمون محرک تیروئید (TSH) را بررسی می کند. سطح TSH پایین نشان می دهد، که غده تیروئید هورمون زیادی تولید می کند. تولید بیش از حد باعث می شود غده هیپوفیز شما TSH کمتری بسازد.
- آزمایش خون آنتی بادی تیروئید: این آزمایشات به شناسایی انواع مختلف شرایط خودایمنی تیروئید کمک می کند. دو نوع آنتی بادی مرتبط با این بیماری عبارتند از: TSI (آنتی بادی های محرک تیروئید) و TBII (ایمونوگلوبولین های مهار کننده اتصال به تیروتروپین).
- جذب و اسکن تیروئید: در این آزمایش شما مقدار کمی ید رادیواکتیو را به صورت خوراکی مصرف می کنید. و پزشک بررسی می کند تا ببیند تیروئید شما چه مقدار از ید رادیواکتیو را جذب می کند. سطوح بالای جذب ید می تواند نشانه ای از این بیماری باشد.
- اندازه گیری جریان خون داپلر (سونوگرافی داپلر): این آزمایش از امواج صوتی برای تشخیص افزایش جریان خون در تیروئید به دلیل این بیماری استفاده می کند. اگر جذب ید رادیواکتیو گزینه خوبی برای شما نباشد، مانند دوران بارداری یا شیردهی، ممکن است پزشک شما این آزمایش را تجویز کند.
مطالب مشابه:
کارسینوم پاپیلاری تیروئید
تیروئید پس از زایمان
پرکاری تیروئید
سرطان مدولاری تیروئید چیست؟
بیماری های خودایمنی
منبع:my.clevelandclinic
