بارداری مولار
حاملگی مولار، همچنین به عنوان مول هیداتی شکل شناخته می شود، یک عارضه نادر بارداری است که با رشد غیرطبیعی تروفوبلاست ها مشخص می شود. تروفوبلاست ها سلول هایی هستند که به طور معمول به جفت تبدیل می شوند.
بارداری مولار زمانی رخ می دهد که در لقاح تخمک توسط اسپرم اشتباه پیش می آید. این منجر به رشد سلول های غیر طبیعی یا خوشه هایی از کیسه های پر از آب در داخل رحم می شود. این وضعیت در زیرگروه بیماری های تروفوبلاستیک حاملگی (GTDs) قرار می گیرد.
اکثر حاملگی های مولار عمدتا خوش خیم (نه سرطانی) هستند. این نوع حاملگی نادر است اما به عنوان شایع ترین نوع تومور تروفوبلاستیک بارداری شناخته می شوند. در انگلستان از هر 590 بارداری، 1 مورد حاملگی مولار است. در زنان آسیایی، بارداری مولار حدود دو برابر زنان قفقازی است.
دو نوع حاملگی مولار وجود دارد حاملگی مولار کامل و حاملگی مولار جزئی.
بارداری مولار کامل:
در حاملگی مولار کامل بافت جفت غیرطبیعی و متورم است و به نظر می رسد کیست های پر از مایع را تشکیل می دهد. همچنین هیچ بافت جنینی تشکیل نمی شود. حاملگی مولار کامل زمانی رخ می دهد که اسپرم پدری تخمک خالی بارور می کند که حاوی هیچ ژنی از مادر نیست.
برای برداشتن بافت مولر باید جراحی انجام دهید. پس از آن، در حدود 15 درصد از زنان ممکن است مقداری از بافت مولر در بافت های عمیق تر رحم یا سایر قسمت های بدن باقی بماند. این حالت به عنوان تومور حاملگی مداوم نامیده می شود. این زنان نیاز به شیمی درمانی دارند تا به طور کامل از شر سلول های غیر طبیعی خلاص شوند.
بارداری مولار جزئی:
در حاملگی مولار جزئی، ممکن است بافت جفتی طبیعی همراه با بافت جفتی غیر طبیعی وجود داشته باشد. ممکن است جنین نیز تشکیل شود اما جنین قادر به زنده ماندن نیست و معمولا در اوایل بارداری سقط می شود.
زمانی که دو اسپرم همزمان تخمک را بارور می کنند، یک بافت مولر جزئی تشکیل می شود، بنابراین یک مجموعه کروموزوم از مادر و دو مجموعه از پدر وجود دارد.
در این شرایط برای برداشتن بافت مولر نیاز به جراحی است. اکثر زنان که دارای بافت مولر جزئی هستند نیازی به درمان بیشتر ندارند. اما حدود 1 نفر از هر 100 زن (حدود 1 درصد) دارای سلول های غیر طبیعی باقی مانده در بافت های عمیق تر رحم یا سایر قسمت های بدن هستند. این تومور حاملگی مداوم نامیده می شود. در این مورد بیمار نیاز به شیمی درمانی دارد تا بطور کامل از شر سلول های غیر طبیعی خلاص شود.
علائم بارداری مولار:
بارداری مولار ممکن است در ابتدا یک بارداری طبیعی به نظر برسد، اما اکثر حاملگی های مولار علائم و نشانه های خاصی دارند که عبارتند از:
- خونریزی واژینال قهوه ای تیره تا قرمز روشن در سه ماهه اول بارداری
- حالت تهوع و استفراغ شدید
- گاهی اوقات عبور کیست های انگور مانند از واژینال
- فشار یا درد لگن
اگر علائم و نشانه های حاملگی مولار را تجربه کردید، با پزشک خود مشورت کنید. او ممکن است علائم دیگری از بارداری مولار را تشخیص دهد، مانند:
- رشد سریع رحم: رحم برای مرحله بارداری بیش از اندازه بزرگ است
- فشار خون بالا
- پره اکلامسی: شرایطی که بعد از هفته 20 بارداری باعث افزایش فشار خون بالا و حضور پروتئین در ادرار می شود.
- کیست های تخمدان
- کم خونی
- پرکاری تیروئید
علل:
بارداری مولار به دلیل بارور شدن غیرطبیعی تخمک ایجاد می شود. سلول های انسان به طور معمول حاوی 23 جفت کروموزوم هستند. یک کروموزوم در هر جفت از پدر و دیگری از مادر می آید.
در حاملگی مولار کامل، یک تخمک خالی توسط یک یا دو اسپرم بارور می شود و تمام ماده ژنتیکی از پدر می آید. همچنین در این شرایط کروموزوم های تخمک مادر از بین می روند یا غیرفعال می شوند و کروموزوم های پدری تکثیر می شوند.
بایستی بدانید در حاملگی مولار جزئی یا ناقص، کروموزوم های مادر باقی می مانند اما پدر دو مجموعه کروموزوم را فراهم می کند. در نتیجه، جنین به جای 46 کروموزوم، 69 کروموزوم دارد. این اغلب زمانی اتفاق می افتد که دو اسپرم یک تخمک را بارور می کنند و در نتیجه جنین یک کپی اضافی از ماده ژنتیکی پدر دارد.
فاکتورهای خطر:
تقریبا از هر 1000 بارداری، 1 مورد به عنوان حاملگی مولار تشخیص داده می شود. عوامل مختلفی با بارداری مولار ارتباط دارند از جمله:
- سن مادر: احتمال بارداری مولار در زنان بالای 35 سال یا کمتر از 20 سال بیشتر است.
- بارداری مولار قبلی: اگر یک بارداری مولار داشتید، این احتمال وجود دارد که مجدد احتمال بارداری مولار رخ دهد. یک بارداری مولار تکراری به طور متوسط در 1 نفر از هر 100 زن اتفاق می افتد.
عوارض:
بعد از عمل جراحی برای حذف حاملگی مولار، ممکن است بافت مولر باقی بماند و به رشد خود ادامه دهد. به این وضعیت نئوپلازی تروفوبلاستیک حاملگی (GTN) می گویند و در حدود 15 تا 20 درصد از حاملگی های مولار کامل و تا حدود 1 تا 5 درصد از حاملگی های مولار جزئی رخ می دهد.
یکی از نشانه های GTN پایدار، سطح بالایی از گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) پس از برداشتن حاملگی مولار است. در برخی موارد، خال مهاجم هیداتی شکل به عمق لایه میانی دیواره رحم نفوذ می کند که باعث خونریزی واژن می شود.
GTN پایدار تقریبا همیشه با شیمی درمانی قابل درمان است. یکی دیگر از گزینه های درمانی برداشتن رحم (هیسترکتومی) است. به ندرت، یک نوع سرطانی از GTN به نام کوریوکارسینوما ایجاد می شود و به سایر اندام ها گسترش می یابد. کوریوکارسینوما معمولا با چندین داروی سرطان درمان می شود. احتمال بروز این عارضه در بارداری مولار کامل بیشتر از حاملگی مولار جزئی است.
پیشگیری:
اگر بارداری مولار داشته باشید، قبل از حامله شدن مجدد با پزشک مشورت کنید. او ممکن است توصیه کند قبل از اقدام به بارداری، شش ماه تا یک سال صبر کنید. خطر عود حاملگی مولار مجدد کم است، اما خطر بارداری مولار برای زنان دارای سابقه بیشتر از افراد بدون سابقه قبلی حاملگی مولار است.
در طول هر حاملگی بعدی، پزشک ممکن است سونوگرافی های اولیه را انجام دهد تا وضعیت شما را کنترل کند و از رشد طبیعی اطمینان پیدا کند. پزشک همچنین ممکن است آزمایش ژنتیک قبل از تولد را برای تشخیص بارداری مولار تجویز کند.
مطالب مشابه:
