تروما هنگام تولد چیست؟

ترومای هنگام تولد (BT) اصطلاحی است که به آسیب های نوزاد ناشی از نیروی بیش از حد در هنگام زایمان و همچنین عواقب طولانی مدت آسیب مانند فلج مغزی، انسفالوپاتی هیپوکسیک-ایسکمیک (HIE)، تشنج و ناتوانی های ذهنی اشاره دارد. تروما هنگام تولد هر گونه ناراحتی جسمی یا عاطفی است که ممکن است در حین یا بعد از زایمان تجربه شود.

آسیب هنگام تولد (تروما هنگام تولد) زیرمجموعه ای از آسیب است که در اثر فشار فیزیکی در حین زایمان ایجاد می شود. این آسیب ها به طور خاص بر بافت ها و اندام های کودک تأثیر می گذارد.

ترومای هنگام تولد اغلب توسط نیروی مکانیکی ایجاد می شود. اما می تواند به دلیل استفاده بیش از حد از داروهای زایمان، تظاهرات غیرطبیعی مدیریت نشده و سایر عوارض نیز ایجاد شود. پزشکان می‌ توانند با پیروی از بهترین شیوه‌ های مراقبتی و مدیریت ماهرانه زایمان و کنترل عوارض زایمان از آسیب‌های ناشی از زایمان جلوگیری کنند.

بنا به اظهارات مؤسسه ملی بهداشت، 45 درصد از مادران تازه زایمان کرده، تروما هنگام تولد را تجربه می کنند و اثرات آن می تواند مدت ها پس از خود زایمان ادامه یابد.

علل تروما هنگام تولد چیست:

صدمات تروماتیک هنگام زایمان ناشی از موقعیت هایی در حین زایمان است که فشار فیزیکی بیش از حد بر بدن کودک وارد می کند. این اغلب در نتیجه اختلاف بین اندازه کانال زایمان مادر و اندازه یا موقعیت نوزاد در حین زایمان است. در حالی که بسیاری از آسیب‌ های ناشی از زایمان خود به خود بهبود میابند و منجر به عوارض طولانی‌ مدت سلامتی نمی‌ شوند، آسیب‌ های جدی‌ تر هنگام تولد می‌ تواند منجر به ناتوانی‌ ها و شرایط دائمی شوند.

شایع ترین علل تروما هنگام تولد چیست:

1. تروما هنگام تولد در اثر استفاده نادرست از فورسپس و خلاء:

فورسپس و خلاء کش دو ابزاری هستند که ممکن است در حین زایمان برای کمک به هدایت نوزاد از کانال زایمان در صورت عدم پیشرفت طبیعی زایمان استفاده شوند. فورسپس ها انبرهای بزرگی هستند که در هر طرف سر کودک قرار می گیرند تا به موقعیت و ساکشن نوزاد از طریق کانال زایمان کمک کنند. دستگاه مکش، ساکشن کوچکی است که روی سر نوزاد قرار می گیرد تا به هدایت نوزاد از طریق کانال زایمان کمک کند. هر دوی این ابزارها بر نیرو کشش متکی هستند.

در حالی که فورسپس و خلاء گیر می توانند به حرکت کودک در طول فرآیند زایمان کمک کنند، اما آنها ابزار بسیار خطرناکی هستند. پزشکان اغلب فاقد مهارت های لازم برای استفاده صحیح از این ابزار هستند. فورسپس و خلاء گیر باید دقیقاً روی سر نوزاد قرار گیرد، کشش نباید برای مدت طولانی اعمال شود و نباید از کشش زیادی برای بیرون راندن نوزاد استفاده شود. در صورت استفاده نادرست، فورسپس می تواند باعث آسیب به جمجمه و نخاع شود که می تواند منجر به خونریزی مغزی شود.

به طور مشابه، فشار ساکشن کاپ مورد استفاده در حین استخراج خلاء می تواند باعث خونریزی مغزی، پارگی و آسیب شبکه بازویی شود. صدمات تروماتیک هنگام تولد ناشی از استفاده نادرست از فورسپس و خلاء می‌ تواند منجر به انسفالوپاتی هیپوکسیک-ایسکمیک (hypoxic-ischemic encephalopathy) (HIE)، تشنج و فلج مغزی شود.

2. تروما هنگام تولد ناشی از استفاده نادرست از پیتوسین و سایتوتک:

پیتوسین (اکسی توسین مصنوعی) و سیتوتک (پروستاگلاندین مصنوعی) دو دارویی هستند که برای کمک به القا و پیشرفت زایمان با شروع انقباضات استفاده می شوند. با این حال، استفاده از هر دو Pitocin و Cytotec می تواند برای مادر و نوزاد بسیار خطرناک باشد. زیرا انقباضات شدیدی که اغلب در نتیجه این داروها رخ می دهد. اگر در دوزهای نامناسب استفاده شود، یا در صورت استفاده نادرست، انقباضات ممکن است بیش از حد قوی و مکرر شوند، وضعیتی که به عنوان تحریک بیش از حد (تاکی سیستول) شناخته می شود.

هنگامی که یک نوزاد در معرض تحریک بیش از حد قرار می گیرد (اغلب با دوره های طولانی فشار دادن و زور زدن همراه است)، فشار بیش از حد اعمال شده به بدن نوزاد، احتمال آسیب تروماتیک هنگام تولد را افزایش می دهد. علاوه بر این، تحریک بیش از حد ناشی از داروهای زایمان، نوزاد را در معرض خطر فشردگی بند ناف و پارگی رحم قرار می‌ دهد، که هم می‌ تواند منجر به آسیب‌ های تروماتیک هنگام تولد و هم کمبود اکسیژن برای نوزاد شود.

در شرایط عادی، نوزاد قبل از زایمان در وضعیت سفالیک (راس) قرار دارد. در وضعیت سفالیک، سر نوزاد در قسمت پایین شکم قرار دارد تا برای زایمان آماده شود. متعاقباً، در زایمان اول سر بیرون می آید. با این حال، وضعیت برخی از نوزادان قبل از زایمان متفاوت است. در این موارد، تظاهرات غیرطبیعی ممکن است نوزاد را در معرض خطر تجربه ترومای هنگام تولد قرار دهد.

3. تروما هنگام تولد و ماکروزومی و عدم تناسب لگنی (CPD):

ماکروزومی جنین زمانی اتفاق می‌ افتد که یک نوزاد نسبت به سن حاملگی خود بزرگ در نظر گرفته شود. ماکروزومی اغلب ناشی از چاقی مادر، دیابت بارداری یا بارداری پس از ترم (که به بارداری به مدت 37 تا 42 هفته پس از لقاح میگویند) است. اغلب اوقات، ماکروزومی با یک عارضه بارداری به نام عدم تناسب لگنی (CPD) همراه است که در آن عدم تطابق اندازه بین لگن مادر و سر نوزاد وجود دارد.

هنگامی که ماکروزومی یا CPD رخ می دهد، یا زمانی که هر دو با هم رخ می دهند، زایمان واژینال می تواند بسیار دشوار باشد. سزارین اغلب روش توصیه ای برای زایمان در این موارد است. تلاش برای زایمان واژینال ممکن است باعث آسیب های تروماتیک هنگام تولد مانند: خونریزی مغزی، آسیب های عصب صورت یا شکستگی ترقوه شود. علاوه بر این، عوارض جدی بارداری مانند: فشردگی بند ناف و دیستوشی شانه ممکن است ایجاد شود. همچنین در صورت مدیریت نادرست منجر به آسیب به نوزاد می شود.

4. تروما هنگام تولد و دیستوشی شانه:

دیستوشی شانه زمانی رخ می دهد که شانه نوزاد در حین زایمان روی لگن مادر گیر کند. هنگامی که دیستوشی شانه باعث عدم پیشرفت در حین زایمان می شود، پزشکان اغلب برای تلاش و زایمان نیروی زیادی به سر نوزاد وارد می کنند. این نیرو می تواند باعث آسیب های تروماتیک هنگام تولد مانند خونریزی مغزی و ضربه به جمجمه و نخاع شود. حتی اگر نیروی وارد شده به سر نوزاد حداقل باشد، آسیب های تروماتیک به شانه و اعصاب اطراف مانند فلج ارب (Erb) و شکستگی می تواند منجر شود. به دلیل این خطرات، سزارین ممکن است ایمن ترین راه برای زایمان در صورت وجود دیستوشی شانه باشد.

پیشگیری از تروما هنگام تولد:

اگر تیم پزشکی موارد زیر را رعایت کنند، معمولاً می توان از ترومای هنگام تولد جلوگیری کرد:

• پیشگیری از ترومای هنگام تولد نیازمند مراقبت های پزشکی مناسب و ارزیابی مناسب مادر و نوزاد است.
• یک شرح حال کامل از مادر گرفته و ارزیابی های مناسب را انجام دهند تا بتوان به موقع مشکلاتی که حاملگی و زایمان را در معرض خطر قرار می دهد، تشخیص داد.
• تیم باید از وضعیت نوزاد در زمان زایمان آگاه باشد.
• پایش ضربان قلب جنین باید به محض ورود مادر به بیمارستان با هر گونه مشکل مربوط به بارداری آغاز شود. البته، هنگام شروع زایمان مادر، نظارت بر جنین باید ادامه داشته باشد.
• به محض مشاهده ناراحتی جنین در مانیتور ضربان قلب، نوزاد باید به سرعت به دنیا بیاید. تقریباً ایمن ترین راه برای انجام این کار همیشه زایمان سزارین است. بسیاری از شرایط مانند: برخی از بریچ ها و آسیب های عصب صورت، CPD، پارگی رحم و جفت سرراهی، نیاز به سزارین دارند. تمام مراحل و همچنین خطرات و جایگزین ها باید به طور کامل برای مادر تفسیر شود.

عوامل ایجاد تروما هنگام تولد چیست:

هنوز تحقیقات زیادی باید انجام شود. اما برخی از عواملی که احتمال ترومای هنگام تولد را بیشتر می‌ کنند عبارتند از:

زایمان طولانی یا زایمان کوتاه و بسیار دردناک، تسکین درد ضعیف، احساس از دست دادن کنترل، سطوح بالای مداخله پزشکی، زایمان فورسپس، سزارین اورژانسی، شنیده نشدن توسط کادر درمان، فقدان اطلاعات یا توضیحات لازم، فقدان حریم شخصی، ترس از امنیت کودک، مرده زایی، تولد نوزادی با ناتوانی ناشی از زایمان آسیب زا، بستری نوزاد در بخش مراقبت های ویژه نوزادان، مراقبت های ضعیف پس از زایمان و سابقه ترومای قبلی (به عنوان مثال، در دوران کودکی، با تولد قبلی یا خشونت خانگی).

به طور کلی صدمات قابل توجه هنگام تولد کمتر از 2 درصد از مرگ و میر نوزادان و مرده زایی در ایالات متحده را تشکیل می دهد. تروما هنوز هم گاهی اوقات و به طور اجتناب ناپذیر، با میانگین 6-8 آسیب در هر 1000 تولد زنده رخ می دهد. به طور کلی، نوزادان بزرگتر مستعد ترومای هنگام تولد هستند.

مطالب مشابه:

هوشیاری نوزاد در رحم

فلج مغزی چیست؟

رابطه جنسی در بارداری

غربالگری پیش از تولد

غربالگری سه ماهه اول

منابع: abclawcenters ، birthtraumaassociation ، marchofdimes