درماتومیوزیت
درماتومیوزیت یک بیماری نادر است که باعث التهاب عضلات و بثورات پوستی می‌شود. این بیماری یکی از گروه‌های بیماری‌های عضلانی است که باعث التهاب و تورم عضلات می‌شود. این بیماری با سایر بیماری‌های عضلانی متفاوت است زیرا باعث مشکلات پوستی نیز می‌شود. درماتومیوزیت اصطلاحی است که برای توصیف علائم عضلانی و پوستی استفاده می‌شود.
این بیماری می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما اغلب بزرگسالان ۵۰ تا ۷۰ ساله را تحت تأثیر قرار می‌دهد. زنان دو برابر مردان احتمال ابتلا به این بیماری را دارند. برخی از افراد مبتلا به این بیماری همچنین دارای اختلال بافت همبند مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید هستند.
درماتومیوزیت در مقابل لوپوس:
درماتومیوزیت شبیه لوپوس و سایر بیماری‌های خودایمنی است. با این حال، متخصصان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث درماتومیوزیت می‌شود، بنابراین به عنوان یک بیماری خودایمنی طبقه‌بندی نمی‌شود.
اگر لوپوس دارید، ممکن است درد مفاصل، حساسیت‌های پوستی و بثورات پوستی و مشکلاتی در اندام‌های داخلی خود (مغز، ریه‌ها، کلیه‌ها و قلب) تجربه کنید. بسیاری از علائم ممکن است به صورت موجی ظاهر و ناپدید شوند – که اغلب به آن شعله‌ور شدن می‌گویند.
درماتومیوزیت باعث ضعف و تحلیل عضلات (مرگ بافت) و بثورات پوستی می‌شود. این بیماری با آزمایش خون، بیوپسی و تصویربرداری تشخیص داده می‌شود.
هم درماتومیوزیت و هم لوپوس باید در اسرع وقت تشخیص داده و درمان شوند. در صورت مشاهده هرگونه علائم جدید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
درماتومیوزیت چه کسانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟
هر کسی می‌تواند به درماتومیوزیت مبتلا شود، اما برخی از گروه‌های افراد بیشتر در معرض ابتلا به آن هستند، از جمله:
- کودکان ۵ تا ۱۵ سال.
- بزرگسالان 5۰ تا 7۰ سال.
- زنان.
این بیماری چگونه بر بدن تأثیر می‌گذارد؟
درماتومیوزیت می‌تواند تا آخر عمر بر بدن شما تأثیر بگذارد.
اگر به عضلات شما به اندازه کافی آسیب برساند، ممکن است توانایی حرکت یا استفاده از بخشی از بدن خود را به روشی که قبلاً استفاده می‌کردید، از دست بدهید. این معمولاً سال‌ها طول می‌کشد تا ایجاد شود، اما برخی افراد زودتر از دیگران ضعف شدید عضلانی را تجربه می‌کنند.
همچنین مشخص شده است که درماتومیوزیت خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان را افزایش می‌دهد.
درماتومیوزیت و سرطان:
حدود 15٪ از افراد مبتلا به درماتومیوزیت در مراحل بعدی زندگی خود به سرطان مبتلا می‌شوند. برخی از شایع‌ترین سرطان‌هایی که افراد مبتلا به درماتومیوزیت به آن مبتلا می‌شوند، عبارتند از:
- سرطان تخمدان.
- سرطان ریه.
- لنفوم.
- سرطان سینه.
- سرطان روده بزرگ.
با پزشک خود در مورد خطر ابتلا به سرطان و هرگونه غربالگری مورد نیاز صحبت کنید.
چه چیزی باعث درماتومیوزیت می‌شود؟
علت درماتومیوزیت ناشناخته است، اما این بیماری شباهت زیادی به اختلالات خودایمنی دارد که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های بدن حمله می‌کند.
عوامل ژنتیکی و محیطی نیز ممکن است در این امر نقش داشته باشند. عوامل محیطی می‌توانند شامل عفونت‌های ویروسی، قرار گرفتن در معرض آفتاب، داروهای خاص و استعمال سیگار باشند.
علائم:
علائم و نشانه‌های درماتومیوزیت می‌تواند به طور ناگهانی ظاهر شود یا به تدریج در طول زمان ایجاد شود. شایع‌ترین علائم و نشانه‌ها عبارتند از:
- تغییرات پوستی: بثورات بنفش رنگ یا قرمز تیره، بیشتر در صورت و پلک‌ها و روی بند انگشتان، آرنج، زانو، سینه و پشت ایجاد می‌شود. این بثورات که می‌تواند خارش‌دار و دردناک باشد، اغلب اولین علامت درماتومیوزیت است.
- ضعف عضلانی: ضعف عضلانی پیشرونده، عضلات نزدیک به تنه، مانند عضلات باسن، ران، شانه‌ها، بازوها و گردن را درگیر می‌کند. این ضعف هم سمت چپ و هم سمت راست بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به تدریج بدتر می‌شود.
زمان مراجعه به پزشک:
در صورت بروز ضعف عضلانی یا بثورات پوستی بدون دلیل مشخص، به پزشک مراجعه کنید.
عوامل خطر:
در حالی که هر کسی می‌تواند به درماتومیوزیت مبتلا شود، اما در افرادی که از بدو تولد زن بوده‌اند، شایع‌تر است. ژنتیک و عوامل محیطی از جمله عفونت‌های ویروسی و قرار گرفتن در معرض آفتاب نیز ممکن است خطر ابتلا به درماتومیوزیت را افزایش دهند.
عوارض:
عوارض احتمالی درماتومیوزیت عبارتند از:
- مشکل در بلع. اگر عضلات مری تحت تأثیر قرار گیرند، ممکن است بیمار در بلع مشکل داشته باشد که می‌تواند باعث کاهش وزن و سوء تغذیه شود.
- پنومونی آسپیراسیون. مشکل در بلع همچنین می‌تواند باعث شود که غذا یا مایعات، از جمله بزاق، وارد ریه‌ها شوند.
- مشکلات تنفسی. اگر این بیماری عضلات قفسه سینه را تحت تأثیر قرار دهد، ممکن است فرد مشکلات تنفسی مانند تنگی نفس داشته باشد.
- رسوب کلسیم. این رسوبات می‌توانند با پیشرفت بیماری در عضلات، پوست و بافت‌های همبند ایجاد شوند. این رسوبات در کودکان مبتلا به درماتومیوزیت شایع‌تر هستند و در مراحل اولیه بیماری ایجاد می‌شوند.
بیماری‌های مرتبط:
درماتومیوزیت ممکن است باعث ایجاد بیماری‌های دیگری شود یا فرد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آنها قرار دهد، از جمله:
- پدیده رینود. این بیماری باعث می‌شود انگشتان دست، پا، گونه‌ها، بینی و گوش‌ها هنگام قرار گرفتن در معرض دمای سرد، رنگ‌پریده شوند.
- سایر بیماری‌های بافت همبند. سایر بیماری‌ها – مانند: لوپوس، آرتریت روماتوئید، اسکلرودرمی و سندرم شوگرن – می‌توانند با درماتومیوزیت رخ دهند.
- بیماری قلبی عروقی. درماتومیوزیت می‌تواند باعث التهاب عضله قلب شود. در تعداد کمی از افرادی که درماتومیوزیت دارند، نارسایی احتقانی قلب و مشکلات ریتم قلب ایجاد می‌شود.
- بیماری ریه. بیماری بینابینی ریه می‌تواند با درماتومیوزیت رخ دهد. بیماری بینابینی ریه به گروهی از اختلالات اشاره دارد که باعث ایجاد زخم در بافت ریه می‌شوند و ریه‌ها را سفت و غیر ارتجاعی می‌کنند. علائم آن شامل سرفه خشک و تنگی نفس است.
- سرطان. درماتومیوزیت در بزرگسالان با افزایش احتمال ابتلا به سرطان، به ویژه سرطان تخمدان در زنان، مرتبط دانسته شده است. به نظر می‌رسد خطر ابتلا به سرطان سه سال یا بیشتر پس از تشخیص درماتومیوزیت کاهش می‌یابد.
تشخیص:
اگر پزشک به درماتومیوزیت مشکوک شود، ممکن است برخی از آزمایش‌های زیر را تجویز کند:
آزمایش خون: این آزمایش به پزشک اطلاع می‌دهد که آیا سطح آنزیم‌های عضلانی فرد که می‌توانند نشان دهنده آسیب عضلانی باشند، بالا است یا خیر. آزمایش خون همچنین می‌تواند آنتی‌بادی‌های مرتبط با علائم مختلف درماتومیوزیت را تشخیص دهد که می‌تواند در تعیین بهترین دارو و درمان کمک کند.
عکسبرداری از قفسه سینه: این آزمایش ساده می‌تواند علائم نوع آسیب ریوی را که گاهی اوقات با درماتومیوزیت رخ می‌دهد، بررسی کند.
الکترومیوگرافی: پزشکی که آموزش تخصصی دیده است، یک الکترود سوزنی نازک را از طریق پوست به عضله مورد آزمایش وارد می‌کند. فعالیت الکتریکی هنگام شل یا سفت کردن عضله اندازه‌گیری می‌شود و تغییرات در الگوی فعالیت الکتریکی می‌تواند بیماری عضلانی را تأیید کند. پزشک می‌تواند تشخیص دهد که کدام عضلات تحت تأثیر قرار گرفته‌اند.
MRI : یک اسکنر، تصاویر مقطعی از عضلات را از داده‌های تولید شده توسط یک میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی ایجاد می‌کند. برخلاف بیوپسی عضله، ام آر آی می‌تواند التهاب را در ناحیه وسیعی از عضله ارزیابی کند.
بیوپسی پوست یا عضله: یک قطعه کوچک از پوست یا عضله برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی برداشته می‌شود. نمونه پوست می‌تواند به تأیید تشخیص درماتومیوزیت کمک کند. بیوپسی عضله ممکن است التهاب در عضلات فرد یا سایر مشکلات، مانند آسیب یا عفونت را نشان دهد. اگر بیوپسی پوست تشخیص را تأیید کند، ممکن است بیوپسی عضله ضروری نباشد.
درمان:
هیچ درمانی برای درماتومیوزیت وجود ندارد، اما برخی موارد (داروها) می‌تواند پوست و قدرت و عملکرد عضلات را بهبود بخشد.
با توجه به شدت علائم، پزشک ممکن است موارد زیر را پیشنهاد کند:
کورتیکواستروئیدها: کورتیکواستروئیدها التهاب عضلات را کاهش می‌دهند.
فیزیوتراپی: یک فیزیوتراپیست می‌تواند تمریناتی را برای کمک به حفظ و بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری به فرد نشان دهد و در مورد سطح مناسب فعالیت به او توصیه‌هایی ارائه دهد.
داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی: داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مانع از آسیب سیستم ایمنی بدن به سلول‌ها و بافت‌های سالم می‌شوند. آنها می‌توانند هرگونه آسیبی را که سیستم دفاعی بدن به عضلات وارد می‌کند، کند کنند.
ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIg): IVIg تزریق ایمونوگلوبولین اضافی است، عنصری که به طور طبیعی در پلاسمای خون وجود دارد. درمان‌های IVIg می‌توانند در کنار داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی یا به عنوان یک درمان جایگزین عمل کنند.
گفتاردرمانی: اگر در گلو یا اطراف آن ضعف عضلانی وجود داشته باشد، گفتاردرمانی می‌تواند در تقویت عضلات گلو که به بلع کمک می‌کنند، کمک کند.
بررسی رژیم غذایی: در مراحل بعدی بیماری درماتومیوزیت، جویدن و بلعیدن می‌تواند دشوارتر شود. یک متخصص تغذیه می‌تواند نحوه تهیه غذاهای آسان برای خوردن را به بیمار آموزش دهد.
به طورکلی اینکه هر فرد به کدام درمان نیاز دارد، بستگی به محل بروز علائم و شدت آنها دارد. با پزشک خود در مورد آنچه باید انتظار داشته باشید و زمان نیاز به درمان‌های خاص صحبت کنید.
مطالب مشابه:
بیماری های خودایمنی
آزمایش ANA
EMG (الکترومیوگرافی)
آزمایش خون و آنزیم های مارکر
آزمایش Systemic Sclerosis (SS)
منابع: mayoclinic, my.clevelandclinic
