اثرات HIV بر بدن

 HIV  به سیستم ایمنی بدن حمله می‌کند و مبارزه با چیزهایی که می‌توانند شما را بیمار کنند را دشوارتر می‌کند. از آنجایی که ویروس دفاع طبیعی را تضعیف می‌کند، ممکن است علائمی را در سراسر بدن خود مشاهده کنید. اما اگر داروهای ضد رتروویروسی (ART) را در اوایل عفونت HIV شروع کنید، ممکن است بیشتر این مشکلات را نداشته باشید.

این داروها همچنین می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند. باید مراقب مشکلات باشید و برای پیشگیری یا کند کردن آنها اقداماتی انجام دهید.

اثرات HIV بر سیستم ایمنی بدن:

سیستم ایمنی بدن انواع مختلفی از گلبول‌های سفید خون دارد که با عفونت مبارزه می‌کنند. HIV  وارد نوعی از سلول‌های CD4 می‌شود و از خود کپی می‌سازد. ویروس سلول را می‌کشد و ویروس‌های جدید برای یافتن سلول‌های بیشتر به آنجا می‌روند.

بدن با ساخت سلول‌های CD4 بیشتر پاسخ می‌دهد، اما پس از مدتی نمی‌تواند با ویروس مقابله کند. این باعث می‌شود سیستم ایمنی بدن ضعیف شود. احتمال ابتلا به بیماری، حتی از میکروب‌های رایج، بیشتر می‌شود. عفونت‌ها بیشتر طول می‌کشند، شدیدتر هستند و ممکن است بیشتر اوقات عود کنند.

اگر دستورالعمل‌های پزشک خود را در مورد ART دنبال کنید، این دارو HIV را از بین می‌برد و مانع از آلوده شدن سلول‌های CD4 بیشتر توسط آن و تضعیف سیستم ایمنی بدن شما می‌شود.

مراحل عفونت HIV:

حدود ۲ تا ۴ هفته پس از ابتلا به HIV، ممکن است احساس کنید که آنفولانزا گرفته‌اید. این مرحله اول است که عفونت اولیه یا حاد HIV نامیده می‌شود. علائم عبارتند از:

• تب
• بثورات پوستی
• گلودرد
• خستگی
• تورم غدد لنفاوی

مرحله بعدی، دوره نهفتگی بالینی یا عفونت مزمن نامیده می‌شود. ممکن است به مدت ۱۰ سال یا بیشتر هیچ علامتی نداشته باشید یا فقط علائم خفیفی داشته باشید.

بدون درمان، از آنجایی که HIV در بدن شما تکثیر می‌شود، به مرحله سوم، یعنی ایدز، وارد می‌شوید. فردی که HIV دارد، زمانی مبتلا به ایدز تشخیص داده می‌شود که کمتر از ۲۰۰ سلول CD4 در هر میلی‌متر مکعب خون داشته باشد یا زمانی که به چیزی که به عنوان شرایط تعریف‌کننده ایدز شناخته می‌شود، مبتلا شود.

شرایط تعریف‌کننده ایدز، سرطان‌ها و بیماری‌های خاصی به نام عفونت‌های فرصت‌طلب هستند.

عفونت‌های فرصت‌طلب:

این عفونت‌ها در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر یا شدیدتر رخ می‌دهند. برخی از موارد رایج عبارتند از:

• کاندیدیازیس. این عفونت قارچی به نام کاندیدا است که دهان، مری، دستگاه تنفسی تحتانی یا بافت عمیق ریه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
• پنومونی پنوموسیستیس (PCP). قارچی به نام پنوموسیستیس جیرووسی ریه‌ها را آلوده می‌کند و باعث سرفه، تب و مشکل در تنفس می‌شود.
• مایکوباکتریوم آویوم کمپلکس (MAC). این عفونت باکتریایی می‌تواند در بدن پخش شود و باعث تب و کاهش وزن شود.
• سرطان دهانه رحم تهاجمی. سرطان از دهانه رحم شروع می‌شود و به سایر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابد.
• سیتومگالوویروس. این ویروس می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در ریه‌ها، شکم، مغز و چشم‌ها شود.
• سارکوم کاپوزی. رگ‌های خونی ریز در جایی که نباید رشد می‌کنند. ممکن است ضایعات پوستی یا مشکلاتی در ریه‌ها، روده‌ها یا غدد لنفاوی خود داشته باشید.
• لنفوم. این سرطان غدد لنفاوی یا سایر بافت‌های سیستم لنفاوی است.
• سل. باکتری‌ها باعث عفونت در ریه‌ها و گاهی اوقات سایر قسمت‌های بدن می‌شوند.
• سپتی سمی سالمونلا. این نوع شدیدی از عفونت سالمونلا است که در آن باکتری‌ها سیستم ایمنی بدن را بیش از حد تحت فشار قرار می‌دهند.

اثرات HIV بر چشم‌ها:

برخی از مشکلات چشمی خفیف هستند، اما برخی دیگر می‌توانند به اندازه‌ای شدید باشند که باعث نابینایی شوند. برخی از رایج‌ترین آنها عفونت‌هایی هستند که می‌توانند منجر به خونریزی در شبکیه (بافت پشت چشم) و جدا شدن شبکیه شوند. حدود ۷ نفر از هر ۱۰ نفر مبتلا به ایدز درمان نشده، مشکلات چشمی مرتبط با ایدز را تجربه می‌کنند که معمولاً به دلیل سیتومگالوویروس است.

ممکن است تا زمانی که مشکلات خیلی پیشرفت نکرده‌اند، هیچ علامتی نداشته باشید، بنابراین اگر HIV پیشرفته دارید، معاینه منظم چشم مهم است. در صورت تغییر بینایی، از جمله موارد زیر، بایستی به پزشک مراجعه کنید:

• تاری دید یا دوبینی.
• رنگ‌ها درست به نظر نمی‌رسند.
• لکه می‌بینید.
• چشم‌هایتان آبکی یا قرمز است.
• به نور حساس هستید.
• چشم‌هایتان درد می‌کند.

اثرات HIV بر سیستم گردش خون:

چندین عامل، احتمال ابتلا به مشکلات قلبی را افزایش می‌دهند. از آنجا که HIV بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارد، بدن شما در تلاش برای مبارزه با عفونت، مانند زمانی که دائماً در حال جوشیدن است، ملتهب می‌شود. این نوع التهاب با بیماری قلبی مرتبط دانسته شده است.

برخی از داروهایی که برای HIV مصرف می‌کنید نیز می‌توانند احتمال ابتلا به بیماری قلبی را افزایش دهند. این داروها می‌توانند باعث مقاومت به انسولین شوند که احتمال ابتلا به دیابت و مشکلات تجزیه چربی‌ها را افزایش می‌دهد. دیابت نیز به نوبه خود خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می‌دهد. ممکن است برای کنترل قند خون و کلسترول خود به دارو نیاز داشته باشید.

اگر سیگار می‌کشید، آن را ترک کنید. انواع سبزیجات و میوه‌ها، مقدار زیادی غلات کامل و غذاهای حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ بخورید. گوشت بدون چربی و لبنیات کم‌چرب را انتخاب کنید. بیشتر روزهای هفته به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه ورزش کنید، مانند پیاده‌روی سریع.

اگر وزن اضافی دارید، کاهش وزن به اندازه 2 یا 4 کیلوگرم می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.

اثرات HIV بر کلیه‌ها:

فشار خون بالا و دیابت هر دو با HIV مرتبط هستند و هر دو از علل اصلی بیماری کلیوی هستند. رژیم غذایی سالم و عادات ورزشی که برای قلب مفید هستند، به کنترل فشار خون و قند خون شما کمک می‌کنند. این امر به محافظت از کلیه‌ها نیز کمک می‌کند.

برخی از داروهای HIV می‌توانند به کلیه‌ها آسیب برسانند. اگر از قبل مشکلات کلیوی دارید، پزشک ممکن است بخواهد از تجویز این داروها خودداری کند یا اثرات آنها را به دقت زیر نظر داشته باشد.

پزشک باید کلیه‌ها را به طور منظم معاینه کند، زیرا ممکن است متوجه علائم بیماری کلیوی نشوید.

اثرات HIV بر سیستم گوارش:

بیش از نیمی از افرادی که ایدز دارند، علائم گوارشی را گزارش می‌دهند، زیرا ویروس یا یک عفونت فرصت‌طلب دیواره‌های روده آنها را هدف قرار می‌دهد. اسهال شایع‌ترین علامت است. با گذشت زمان، ویروس می‌تواند نحوه عملکرد دستگاه گوارش و حتی ظاهر آن را تغییر دهد.

کبد:

برخی از داروهای HIV می‌توانند به کبد آسیب برسانند. بسیاری از افراد مبتلا به HIV همچنین نوعی التهاب به نام هپاتیت دارند.

میزان مصرف الکل خود را محدود کنید و از مواد مخدر تفریحی استفاده نکنید. ابتلا به دیابت، کلسترول بالا یا تری گلیسیرید و اضافه وزن می‌تواند منجر به بیماری کبد چرب شود، بنابراین مراقب کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و کالری‌هایی باشید که هر روز می‌خورید.

با پزشک خود در مورد دریافت واکسن هپاتیت A و هپاتیت B صحبت کنید. هیچ واکسنی علیه هپاتیت C وجود ندارد، اما باید برای آن آزمایش دهید.

برای تشخیص زودهنگام هرگونه مشکل کبدی، آزمایش خون منظم انجام دهید.

دهان:

دهان ممکن است یکی از اولین جاهایی باشد که علائم HIV را در آن مشاهده می‌کنید. مواردی مانند خشکی دهان، عفونت‌های قارچی، بیماری لثه، تبخال و زخم‌های دهانی می‌توانند جویدن یا بلعیدن را دردناک کنند. اگر این علائم خیلی طولانی شوند، ممکن است نتوانید داروهای HIV خود را مصرف کنید یا مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت کنید.

عادات خوب دندانپزشکی می‌تواند به جلوگیری از این مشکلات کمک کند، بنابراین مرتباً مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. برای معاینات به دندانپزشک خود مراجعه کنید و در صورت داشتن هرگونه مشکل به او اطلاع دهید. اکثر بیماری‌های دهان مرتبط با HIV قابل درمان هستند.

اثرات HIV بر سیستم اسکلتی:

افرادی که به این ویروس مبتلا هستند، سریع‌تر از افرادی که به آن مبتلا نیستند، استخوان‌های خود را از دست می‌دهند. استخوان‌ها ممکن است شکننده شوند و راحت‌تر بشکنند. به خصوص، لگن شما ممکن است درد بگیرد و احساس ضعف کنید.

چیزهایی که ممکن است باعث این امر شوند شامل خود ویروس، التهابی که ایجاد می‌کند، داروهایی که برای درمان HIV یا بیماری‌های مرتبط با آن مصرف می‌کنید (مانند استروئیدها یا آنتی‌اسیدها) و سبک زندگی ناسالم است. همچنین ممکن است ناشی از کمبود ویتامین D باشد که در افراد مبتلا به HIV رایج است.

برای کمک به حفظ سلامت استخوان‌هایتان:

• مطمئن شوید که کلسیم و ویتامین D زیادی دریافت می‌کنید.
• به روش‌هایی ورزش کنید که وزن را روی استخوان‌های شما قرار می‌دهد، مانند پیاده‌روی یا وزنه‌برداری.
• سیگار نکشید و الکل مصرف نکنید.
• از پزشک خود بخواهید سطح ویتامین D شما را بررسی کند.

با پزشک خود در مورد مکمل‌ها یا سایر داروهایی که به سلامت استخوان‌های شما کمک می‌کنند صحبت کنید.

اثرات HIV بر سیستم عصبی:

حدود نیمی از افراد مبتلا به ایدز مشکلات عصبی مرتبط با این ویروس دارند. عفونت یا التهاب می‌تواند به نخاع یا مغز آسیب برساند و مانع از عملکرد صحیح سلول‌های عصبی شود. برخی از داروها نیز می‌توانند بر سیستم عصبی تأثیر بگذارند.

مغز:

التهاب در مغز و نخاع می‌تواند منجر به گیجی و سایر مشکلات تفکر و همچنین ضعف، سردرد، تشنج و مشکلات تعادل شود.

وقتی ایدز خیلی پیشرفت کند، ممکن است دچار زوال عقل شوید و در به خاطر سپردن چیزها مشکل داشته باشید.

ابتلا به HIV همچنین می‌تواند بر سلامت روان شما تأثیر بگذارد. بسیاری از افرادی که با آن زندگی می‌کنند، افسردگی یا اضطراب دارند. متخصصان سلامت روان و گروه‌های حمایتی می‌توانند به شما کمک کنند تا بر نگرانی‌های خود غلبه کنید و زندگی خود را با HIV مدیریت کنید.

اعصاب:

عفونت فرصت‌طلب سیتومگالوویروس می‌تواند به اعصاب حمله کند و کنترل دست‌ها و پاها یا مثانه را برای شما دشوار کند.

ایجاد سوراخ‌های ریز در فیبرهای نخاعی در افراد مبتلا به ایدز که تحت درمان قرار نمی‌گیرند، امری رایج است. این حالت میلوپاتی واکوئلی نامیده می‌شود و باعث مشکل در راه رفتن می‌شود.

HIV  یا داروهایی که آن را درمان می‌کنند، می‌توانند به اعصاب سراسر بدن نیز آسیب برسانند و باعث نوروپاتی شوند. ممکن است درد، بی‌حسی، ضعف، سوزش، سفتی یا سوزن سوزن شدن داشته باشید.

درمان ضد رتروویروسی برای درمان HIV می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری‌ها یا عوارض را کاهش دهد. اگر دارویی باعث ایجاد مشکلات شود، پزشک ممکن است داروی شما را تغییر دهد.

اثرات HIV بر پوست:

بسیاری از افراد در مرحله اول عفونت HIV دچار بثورات پوستی می‌شوند. این بثورات معمولاً بدون درمان در عرض چند روز یا چند هفته از بین می‌روند. با گذشت زمان، عوامل مختلفی ممکن است باعث بثورات بیشتر شوند. همیشه مهم است که پزشک خود را از بثورات مطلع کنید، زیرا ممکن است نشانه یک مشکل جدی باشد یا داروی HIV باعث ایجاد آن شود.

افرادی که HIV دارند بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌های ویروسی هستند. هرپس زوستر، هرپس سیمپلکس و مولوسکوم کنتاژیوزوم می‌توانند باعث بثورات یا تاول شوند.

سارکوم کاپوزی باعث ایجاد ضایعات، لکه‌ها یا گره‌هایی می‌شود که رنگ متفاوتی از پوست شما دارند. گاهی اوقات، ممکن است ضایعاتی در اندام‌های داخلی شما نیز ایجاد شود. این ضایعات ممکن است تهدید کننده زندگی باشند.

اثرات داروهای ضد رتروویروسی بر بدن:

درمان ضد رتروویروسی به افراد مبتلا به HIV کمک می‌کند تا زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری داشته باشند و خطر شیوع ویروس را کاهش می‌دهد. این داروها می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند که بسیاری از آنها با گذشت زمان از بین می‌روند. در مجموع، فواید آنها بیشتر از خطرات آنهاست.

انواع مختلفی از داروهای ضد رتروویروسی وجود دارد و پزشک  ممکن است آنها را به روش‌های مختلفی ترکیب کند. عوارض جانبی می‌تواند از دارویی به داروی دیگر یا از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.

عوارض جانبی رایج این داروها عبارتند از:

• ناراحتی معده و استفراغ
• اسهال
• مشکل در خواب
• سردرد
• جوش‌های پوستی
• سرگیجه
• خستگی

اگر هر یک از این مشکلات را دارید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است بتوانند داروی شما را تغییر دهند یا داروی دیگری برای مقابله با عوارض به شما بدهند.

سلامتی خود را در اولویت قرار دهید. داروهای خود را طبق دستورالعمل مصرف کنید و هرگونه تغییر یا علائم جدید را به پزشک خود اطلاع دهید.

مطالب مشابه:

آزمایش HIV/AIDS

بثورات HIV

HIV در کودکان

HIV در بارداری

تفاوت ایدز و HIV

منبع: webmd