تفاوت آندومتریوز با فیبروم
امروزه زنان به طور رایج در اوایل دهه 20، 30 و 40 سالگی به دنبال درمان درد لگن و پریودهای سنگین در شرایطی مانند: آندومتریوز یا فیبروم هستند. با این حال، در این سن، اکثر زنان به باردار شدن فکر می کنند. بسیاری از آنها از درمان اجتناب می کنند، چرا که ممکن است منجر به ناباروری شود.
برخی از زنانی که از درد لگن رنج می برند ممکن است آندومتریوز یا فیبروم رحم داشته باشند. هر دوی این بیماری ها علائم مشابهی دارند، اما تفاوت هایی نیز وجود دارد.
هر دو در پریودهای نامنظم و درد لگن نقش دارند و علت اصلی هیسترکتومی (حذف رحم با جراحی) هستند. با این حال، این دو شرایط متفاوت هستند.
فیبروم رحم:
نئوپلاسم ندولار خوش خیم (تومور) در لایه عضلانی رحم “فیبروم رحم” نام دارد. این بیماری بیشتر در زنان 30-45 ساله مشاهده می شود. در زنان 20 تا 30 ساله نیز قابل تشخیص است. اطلاعات اخیر نشان می دهد که بیش از 24 درصد از زنان در سراسر جهان از این بیماری رنج می برند.
فیبروم شانس کمی برای ایجاد سرطان دارد اما اغلب می تواند باعث سقط جنین یا ناباروری شود. رشد فیبروم ها با شروع یائسگی متوقف می شود.
گره های فیبروم می توانند به صورت منفرد یا در یک بسته ظاهر شوند. وزن آنها نیز ممکن است متفاوت باشد. برخی از فیبروم ها بیش از حد رشد می کنند و به اندازه های بزرگ می رسند و باعث فشرده شدن اندام های مجاور و در نتیجه درد شدید می شوند. برخی دیگر به آرامی رشد می کنند، بدون علائم می مانند و شناسایی نمی شوند.
در بیشتر مواقع فیبروم ها به خودی خود کاهش می یابند یا اصلا افزایش نمی یابند. در این صورت بیماران هیچ علائمی ندارند. اما با بررسی ها ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. گاهی اوقات، بیماران نیاز به مراقبت های پزشکی دارند.
به طور کلی موثرترین و ایمن ترین راه برای درمان فیبروم های رحمی آمبولیزاسیون فیبروم رحمی (UFE) و میومکتومی (روشی جراحی برای برداشتن فیبروم ها) است.
مکان های فیبروم:
سه نوع عمده از فیبروم رحم وجود دارد. فیبروم های داخل دیواره، در دیواره عضلانی رحم رشد می کنند. اما فیبروم های زیر مخاطی به داخل حفره رحم برآمده می شوند. فیبروم های ساب سروزال به سمت خارج رحم پیش می روند. برخی از فیبروم های زیرمخاطی یا زیرسروزال ممکن است ساقه دار آویزان از ساقه داخل یا خارج رحم باشند.
آندومتریوز:
هر ماه، پوشش آندومتر (دیواره عضلانی رحم) لایه هایی را اضافه می کند تا برای لانه گزینی تخمک بارور شده حاضر شود. هنگامی که تخمک بارور می شود، پوشش آندومتر به تغذیه تخمک و به رشد آن در رحم کمک می کند.
اگر لقاح اتفاق نیفتد، آندومتر با تخمک بارور نشده در طول چرخه قاعدگی خود را می ریزد.
در آندومتریوز، آندومتر جدا می شود و به اندام های مختلف به جز رحم مانند: لوله های فالوپ، مثانه، روده بزرگ یا حتی ریه ها می چسبد.
از آنجایی که بدن تشخیص می‌دهد که سلول ها در جایی که باید باشند نیستند، خون و بافت زخم اطراف آن سلول های آندومتر ناخواسته را احاطه می‌کنند. سپس کیست های خونی روی آن اندام ها ایجاد می شود که باعث ناراحتی و درد متفاوت می شود.
تفاوت فیبروم رحم و آندومتریوز:
در هر صورت، اگر فرد مشکوک به فیبروم رحم یا اندومتریوز باشد، بسیار مهم است که با پزشک در مورد علائم و نشانه های خود و آزمایش غربالگری احتمالی بیشتر مشورت کند. این شرایط می توانند مستقل از یکدیگر یا به طور همزمان رخ دهند. دریافت درمان مناسب برای هر دوی این شرایط برای رفاه و سلامت کلی فرد ضروری است.
آدنومیوز چیست؟
آدنومیوز زمانی رخ می دهد که بافت آندومتر (که رحم را می پوشاند) در دیواره عضلانی رحم رشد می کند. همچنین می تواند باعث التهاب شود و منجر به خونریزی شدید قاعدگی، درد لگن و سایر علائم مرتبط شود.
آدنومیوز در زنان بالای 40 سال که یک یا چند بارداری داشتند، شایع تر است و با افزایش سن بدتر می شود.
مراحل آدنومیوز
مرحله 1:
آدنومیوز اولیه با علائم خفیف مانند: پریودهای سنگین تر از حد معمول و گرفتگی های گاه به گاه مشخص می شود.
مرحله 2:
آدنومیوز متوسط ممکن است شامل جریان خون بیشتر در طول قاعدگی، افزایش گرفتگی عضلات و احساس پری شکم باشد.
در این مرحله ممکن است هنگام مقاربت و ادرار نیز درد وجود داشته باشد.
مرحله 3:
آدنومیوز پیشرفته می تواند باعث گرفتگی شدید، خونریزی شدید و سایر علائم لگنی مانند: نفخ و خستگی شود.
این مرحله اغلب با ناتوانی در باردار شدن به دلیل التهاب دیواره رحم همراه است.
مرحله 4:
در شدیدترین شکل آن، آدنومیوز می تواند منجر به بزرگ شدن رحم شود که باعث مشکلاتی در باروری، جریان قاعدگی و سلامت کلی می شود.
در برخی موارد، برداشتن قسمتی یا تمام رحم ممکن است برای تسکین علائم لازم باشد.
دانستن مراحل آدنومیوز می تواند به فرد کمک کند تا نحوه بروز آن در بدن خود را بهتر بشناسد تا بتواند هم اثرات فیزیکی و هم هر گونه اختلال احتمالی در رابطه خود را مدیریت کند.
مدت زمان ایجاد آدنومیوز:
آدنومیوز ممکن است از ماه ها تا سال ها طول بکشد. اغلب به کندی پیشرفت می کند و در زنان بالای 40 سال که یک یا چند بارداری داشتند، شایع است.
مانند هر وضعیت پزشکی، ضروری است که هر گونه علائم احتمالی را در اسرع وقت با متخصص زنان در میان بگذارید تا بتوان تشخیص دقیقی را ارائه دهد.
درمان آدنومیوز:
متأسفانه آدنومیوز یک بیماری مزمن است که قابل درمان نیست.
با این حال، علائم اغلب با مراقبت های پزشکی و درمان مناسب قابل کنترل هستند.
عوارض آدنومیوز درمان نشده:
می تواند شامل خونریزی شدید قاعدگی، ناباروری، درد مزمن لگن و ناتوانی در باردار شدن باشد.
مهم است که با پزشک در مورد علائم و گزینه های درمانی موجود صحبت کرد تا بتوان شرایط را به بهترین شکل ممکن مدیریت کرد.
مطالب مشابه:
