آزمایش HIV/AIDS
HIV (ویروس نقص ایمنی انسان) ویروسی است که باعث ایجاد سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) می شود. امروزه آزمایش هایی که برای کمک به تشخیص افراد مبتلا به این ویروس ایجاد شدند قابل اعتمادتر و آسان تر از گذشته می باشند.
HIV چیست؟
HIV، مخفف ویروس نقص ایمنی انسان، یک بیماری مقاربتی (STD) است. این ویروس به سیستم ایمنی فرد حمله می کند که با عفونت ها مبارزه می کند. پس از مدتی، ویروس آنقدر به سیستم ایمنی آسیب وارد می رساند که مبارزه با بیماری ها را بسیار دشوار می کند.
فردی که مبتلا به HIV است، اغلب پس از سال ها ممکن است به سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) مبتلا شود. همه افراد مبتلا به HIV به ایدز مبتلا نمی شود.
چگونه به HIV مبتلا می شوید؟
HIV یک عفونت مقاربتی است. رایج ترین راه برای ابتلا به آن از طریق فعالیت جنسی است که فرد در تماس با مایعات بدن قرار می گیرد. این فعالیت شامل رابطه جنسی واژینال، دهانی و مقعدی است. با این حال فرد می تواند ویروس را به روش های دیگر از جمله:
- استفاده از سوزن های مشترک با فرد مبتلا برای مصرف دارو یا مواد مخدر
- انتقال بیماری از فرد باردار به جنین.
- به ندرت، از طریق انتقال خون (همه خون های اهدایی و مشتقات خونی از لحاظ آلودگی به HIV مورد آزمایش قرار می گیرد).
اطلاعات نادرست زیادی در مورد چگونگی ابتلا به HIV وجود دارد.
شما نمی توانید از طریق موارد زیر به HIV مبتلا شوید:
- هوا یا آب
- آبخوری های عمومی
- ظروف نقره ای، ظروف یا لیوان های نوشیدنی
- توالت ها
- لمس، مانند دست دادن، بغل کردن یا بوسیدن
- حیوانات خانگی یا حشرات، مانند پشه و کنه.
چه کسانی به HIV مبتلا می شوند؟
هر کسی می تواند به HIV مبتلا شود. اگر رفتارهای پرخطر مانند رابطه جنسی محافظت نشده، استفاده از سوزن مشترک برای مصرف دارو یا مواد مخدر و غیره دارید، احتمال ابتلا به این ویروس وجود دارد.
شایع ترین روش ابتلای افراد به HIV از طریق رابطه جنسی مرد با مرد است. با این وجود، از هر چهار عفونت HIV یک نفر از طریق رابطه جنسی دگرجنس گرا به این عفونت مبتلا می شود.
چگونه می توان فهمید به HIV مبتلا شدیم؟
تنها روش برای اطمینان از ابتلا به HIV انجام آزمایش است. برخی افراد دو تا چهار هفته بعد از ابتلا به عفونت HIV دارای علائم شبه آنفولانزا هستند. این فاز عفونت HIV حاد نام دارد.
آیا درمانی برای HIV وجود دارد؟
در حال حاضر محققین روشی قطعی برای درمان HIV نیافته اند. هنگامی که شما مبتلا به HIV هستید، تمام طول عمر این بیماری را خواهید داشت. اما شما می توانید با درمان های مناسب به طور موفقیت آمیزی HIV را مدیریت کنید.
آیا می توان از ابتلا به HIV پیشگیری کرد؟
تنها روش مطمئن برای پیشگیری از ابتلا به HIV خودداری از رابطه جنسی و عدم استفاده از سوزن مشترک است. اگر شما از لحاظ جنسی فعال هستید، استفاده از کاندوم می تواند از انتقال HIV و یا سایر بیماری های مقاربتی جلوگیری کند.
چه کسانی باید آزمایش HIV/AIDS بدهند؟
تقریبا یک نفر از هر هفت نفر امریکایی مبتلا به HIV از بیماری خود اطلاعی ندارد. مراکز کنترل بیماری ایالات متحده امریکا (CDC) پیشنهاد می کند که هر کسی که بین سنین 13 و 65 سال است حداقل یک بار آزمایش HIV را انجام دهد. اگر فرد در گروه افراد پرخطر است، باید انجام آزمایشات مکرر را مد نظر قرار دهد.
چه نوع آزمایشاتی قادر به تشخیص HIV هستند؟
برای تشخیص HIV، پزشک یا فرد ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند هر یک از سه آزمایش زیر را درخواست دهد:
- آزمایش اسید نوکلئیک (NAT): آزمایش NAT ویروس را در خون جستجو می کند. این آزمایش یک تست آزمایشگاهی کامل است اما می تواند پر هزینه باشد. دریافت نتایج ممکن است چندین روز طول بکشد.
- آزمایش آنتی بادی/ آنتی ژن: این تست آنتی بادی و آنتی ژن HIV را در خون جستجو می کند. زمانی که بدن با ویروس هایی مانند HIV مواجه می شود، سیستم ایمنی بدن علیه آنها آنتی بادی تولید می کند. با این حال آنتی ژن ها ذرات خارجی هستند که سیستم ایمنی بدن را فعال می کنند. HIV آنتی ژن خاص خود را دارد که این آزمایش می تواند آن را شناسایی کند. این آزمایش سریع از یک قطره خون از نوک انگشت استفاده می کند و نتایج تست تقریبا در عرض 30 دقیقه آماده می شود.
- آزمایش آنتی بادی HIV: این آزمایش شبیه به آزمایش آنتی ژن/ آنتی بادی است. اما تنها به دنبال آنتی بادی است. درست مانند آزمایش آنتی ژن/ آنتی بادی، نتایج این آزمایش حدود 30 دقیقه آماده می شود. در این روش از یک قطره خون از نوک انگشت یا یک سواب از بزاق استفاده می شود.
اگر نتایج شما منفی است، و در سه ماه گذشته در معرض این بیماری قرار نگرفته اید، می توانید با خیال راحت بگویید مبتلا به HIV نیستید. اگر آزمایش شما مثبت بود، در اسرع وقت با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای ویزیت بعدی تماس بگیرید.
چه مدت پس از مواجهه در معرض HIV، آزمایشات می توانند تشخیص دهند که به این ویروس مبتلا هستید؟
فاصله زمانی بین قرار گرفتن در معرض HIV و زمانی که آزمایش نشان می دهند شما مبتلا به ویروس هستید از فردی به فرد دیگر و بر اساس نوع آزمایش متفاوت است:
- آزمایش اسید نوکلئیک (NAT): آزمایش NAT می تواند عفونت HIV را زودتر تشخیص دهد. 10 تا 33 روز پس از قرار گرفتن در معرض با ویروس می تواند تشخیص دهد که آیا عفونت HIV دارید یا خیر.
- آزمایش آنتی ژن/ آنتی بادی: زمانی که این آزمایش در آزمایشگاه و با استفاده از نمونه خون وریدی انجام می شود، تست آنتی بادی/ آنتی ژن می تواند عفونت را 18 تا 45 روز بعد از مواجه تشخیص دهد. اگر نمونه از نوک انگشت گرفته شود، دوره پنجره 18 تا 90 روز بعد از مواجه است.
- آزمایش آنتی بادی: تست های آنتی بادی (اکثر تست های سریع و خانگی) می توانند عفونت را 23 تا 90 روز بعد از مواجه تشخیص دهد.
اگر تست اولیه شما منفی است، بعد از گذشت دوره پنجره آزمایش دوم را انجام دهید. اگر قبل از اینکه عفونت در بدن شما فعال شود، آزمایش اول را انجام داده باشید، تست دوم می تواند نتیجه منفی شما را تایید کند.
به یاد داشته باشید، پروفیلاکسی بعد از مواجه (PEP) (پیشگیری پس از مواجه با ویروس) می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند. اما شما باید آن را ظرف 72 ساعت پس از عفونت احتمالی شروع کنید. در مورد نحوی شروع PEP با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید.
اگر جواب آزمایش HIV/AIDS مثبت باشد چه اتفاقی می افتد؟
اگر نتیجه آزمایش شما مثبت باشد، شما می توانید با پزشک یا فرد ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بر روی یک برنامه درمانی مناسب کار کنید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی میزان پیشرفت HIV را تعیین می کند و داروهایی را برای کمک به مدیریت آن توصیه می کند.
همچنین شما باید با شریک جنسی خود در مورد تشخیص بیماری صحبت کنید. اگر شما و شریک جنسی شما رابطه جنسی محافظت نشده دارید، ممکن است ویروس به شریک خود منتقل داده باشید. بنابراین بهتر است او نیز آزمایش انجام دهد.
اگر جواب آزمایش HIV/AIDS منفی باشد چه اتفاقی می افتد؟
اگر جواب آزمایش شما منفی باشد، احتمالا نفس راحتی خواهید کشید. اما مهم است که خود را در برابر ابتلا در آینده محافظت کنید. با فرد ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد اینکه پرفیلاکسی قبل از مواجه (پیشگیری قبل از مواجه) (PrEP) نیاز است یا خیر مشورت کنید. قرص روزانه PrEP می تواند خطر ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی را تا حدود 99% کاهش دهد. برای افراد مصرف کننده داروهای داخل وریدی، مصرف این قرص ها احتمال ابتلا را تا 74% کاهش می دهد. اگر HIV منفی هستید و در یک رابطه تک همسری پایدار با شریک HIV مثبت هستید، PrEP بسیار مهم است.
حتی اگر شما PrEP استفاده می کنید، رابطه جنسی ایمن تر امری بسیار هوشمندانه است. برای کاهش خطر ابتلا به HIV یا دیگر بیماری های مقاربتی، همیشه از کاندوم استفاده کنید.
هزینه آزمایش آزمایش HIV/AIDS چقدر است؟
هزینه آزمایش بسته به نوع تست متفاوت است و جهت اطلاع از هزینه با آزمایشگاه پاتوبیولوژی و ژنتیک آرمین تماس حاصل فرمایید.
مطالب مشابه:
