HIV در کودکان

ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) ویروسی که باعث سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) می شود، می تواند همه افراد از جمله: نوزادان، کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار دهد.

کودکان مبتلا به HIV در برابر عفونت ها و بیماری ها آسیب پذیرتر شوند. درمان مناسب می تواند به پیشگیری از بیماری و جلوگیری از پیشرفت HIV کمک کند.

منبع انتقال HIV در کودکان معمولاً مادر است. قرار گرفتن در معرض ویروس ممکن است در رحم، هنگام زایمان یا در هنگام شیردهی رخ دهد.

HIV (human immunodeficiency virus) چیست؟

 ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن حمله می کند و بدون درمان، می تواند به ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) منجر شود.

و در حال حاضر هیچ درمان موثری وجود ندارد. هنگامی که افراد مبتلا به HIV می شوند، آن را برای تمام عمر دارند. اما مراقبت های پزشکی مناسب می تواند ویروس را کنترل کند.

افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی اگر درمان موثر HIV را دریافت کنند و ادامه دهند می‌توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند.

 HIV

• تنها راه برای اطلاع از ابتلا به HIV انجام آزمایش است.
• راه های زیادی برای پیشگیری از HIV وجود دارد، مانند : استفاده از کاندوم و استفاده نکردن از سوزن مشترک.
• درمان HIV به افراد کمک می کند تا زندگی سالم داشته باشند و از انتقال HIV جلوگیری می کند.

آنچه در مورد HIV در کودکان باید بدانید.

نوزادان ممکن است علائمی مانند : افزایش وزن ناکافی، اسهال متناوب و ذات الریه داشته باشند. بعدها، باتوجه به شدت HIV، علائم ممکن است شامل طیف وسیعی از مسائل باشد.

منبع انتقال HIV در کودکان معمولاً والدینی هستند که آنها را به دنیا آورده‌اند. قرار گرفتن در معرض ویروس ممکن است در رحم، هنگام زایمان یا در هنگام شیردهی رخ دهد.

این مقاله به انتقال، علائم و تشخیص HIV در کودکان می پردازد و همچنین چشم انداز کودکان مبتلا به HIV را مورد بحث قرار خواهد داد.

تأثیر HIV در کودکان:

ویروسی است که به سیستم ایمنی آسیب می‌رساند و توانایی بدن را برای مبارزه با عفونت‌ها و برخی از انواع سرطان ها مختل می‌کند از آنجایی که کودکان ایمنی کامل ندارند، افراد مبتلا به HIV در مقایسه با افرادی که HIV منفی هستند، شدیدتر از عفونت های رایج کودکان مبتلا می شوند.

از آنجا که آنها نمی توانند به خوبی با عفونت ها مبارزه کنند، کودکان مبتلا به HIV اغلب به موارد زیر مبتلا می شوند:

1. عفونت های گوش
2. عفونت های سینوسی
3. ذات الریه
4. بیماری روده
5. سپسیس، یک عفونت خونی جدی
6. بیماری های پوستی
7. مننژیت، التهاب غشای پوشاننده مغز و نخاع

در آن سال، 1544 کودک در ایالات متحده به دلیل انتقال قبل، حین یا بلافاصله پس از تولد، با HIV زندگی می کردند. از این تعداد، 60 درصد آفریقایی آمریکایی بودند.

در سراسر جهان، تقریباً 1.7 میلیون کودک زیر 15 سال مبتلا به HIV زندگی می کنند.

انتقال:

یک فرد باردار مبتلا به HIV می تواند ویروس را به جنین خود منتقل کند. انتقال از والدین مبتلا به HIV به نوزاد نیز ممکن است در هنگام تولد یا شیردهی رخ دهد. پزشکان به این سه راه انتقال HIV به عنوان انتقال پری ناتال اشاره می کنند.

در ایالات متحده، انتقال پری ناتال رایج ترین راه ابتلای کودکان به HIV است. تقریباً همه کودکان از این طریق به آن مبتلا می شوند، اما هر کودکی که از یک فرد مبتلا به HIV متولد می شود لزوما به این ویروس مبتلا نمی شود.

قبل از سال 1985 تعداد کمی از کودکان از طریق خون آلوده به HIV مبتلا شدند. به دلیل غربالگری معمولی که در این زمان شروع شد، خطر انتقال از طریق خون در حال حاضر بسیار کم است.

علاوه بر این، هیچ مورد شناخته شده‌ای از HIV وجود ندارد که در اثر قرار گرفتن در معرض موارد زیر بوده باشد :

• اشک
• بزاق
• عرق
• تماس گاه به گاه، مثل : به اشتراک گذاشتن رختخواب یا غذا
• صندلی توالت

علائم:

در زیر علائم رایج HIV در نوزادان و کودکان بیان شده‌است:

نوزادان تا 1 سال:

در سال اول زندگی، پزشکان در تشخیص HIV مشکل بیشتری دارند. علائم در نوزادان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. تاخیر در رشد بدن که با افزایش وزن ناکافی و رشد استخوان ظاهر می شود.
2. غدد لنفاوی متورم
3. اسهال متناوب
4. شکم متورم
5. عفونت قارچی در دهان به نام برفک دهان
6. ذات الریه

کودکان بزرگتر از 1 سال:

پزشکان ممکن است علائم را در کودکان به عنوان خفیف، متوسط ​​یا شدید طبقه بندی کنند.

علائم خفیف عبارتند از:

1. غدد لنفاوی متورم
2. غدد بزاقی متورم
3. بثورات خارش دار
4. عفونت های گوش یا سینوس های مداوم
5. تورم شکم

متوسط ​​عبارتند از:

1. التهاب و تورم بافت ریه
2. اسهال مداوم
3. برفک دهان که بیش از 2 ماه طول بکشد.
4. التهاب کبد
5. بیماری کلیوی
6. تبی که بیش از 1 ماه طول بکشد.
7. آبله مرغان پیچیده

علائم شدید عبارتند از:

1. دو عفونت باکتریایی جدی در عرض 1 سال
2. التهاب مغز
3. عفونت قارچی در ریه ها یا دستگاه گوارش
4. پنومونی پنوموسیستیس جیروویسی، نوع پنومونی رایج در افراد مبتلا به HIV
5. تومورها

تشخیص:

پزشکان با استفاده از روش‌هایی متفاوت از روش‌هایی که برای تشخیص کودکان بزرگ‌تر از 18 ماه استفاده می‌کنند، HIV را در نوزادان تشخیص می‌دهند.

نوزادان زیر 18 ماه:

هنگامی که یک فرد مبتلا به HIV زایمان می کند، پزشکان معمولاً آزمایش های ویروس شناسی را برای نوزاد در فواصل زمانی زیر تجویز می کنند:

• در عرض 2 روز بعد از تولد
• بعد از 1 یا 2 ماه
• در 4 یا 6 ماهگی

هنگامی که دو نمونه خون مختلف برای ویروس مثبت می شوند، نوزادان تشخیص HIV را دریافت می کنند.

کودک بزرگتر از 18 ماه:

هنگامی که جنین در رحم رشد می کند، از طریق جفت تغذیه را از والد دریافت می کند. اگر والد مبتلا به HIV باشد، جفت آنتی بادی های HIV را نیز به جنین منتقل می کند. به همین دلیل، تمام نوزادانی که توسط والدین مبتلا به HIV متولد می شوند، تست آنتی بادی ها در بدو تولد مثبت خواهند بود.

پس از تولد، آنتی بادی های HIV از والدین متولد شده می توانند تا 18 ماه در خون باقی بمانند. هنگامی که کودکان بیش از 18 ماه سن دارند، پزشکان از آزمایش آنتی بادی HIV برای تشخیص استفاده می کنند.

به طورکلی

کودکان مبتلا به HIV نمی توانند به خوبی با میکروب های بیماری زا مبارزه کنند و آنها را در معرض خطر بیشتری از عفونت ها، از جمله: ذات الریه و مننژیت قرار می دهد. آنها همچنین احتمال بیشتری برای ابتلا به سرطان دارند.

مطالب مشابه:

تازه های HIV، مراقبت و پیشگیری

سرطان در کودکان

تالاسمی در بارداری

اهمیت غربالگری سلامت قبل از ازدواج

ترومبوسیتوپنی ایمنی

منبع: medicalnewstoday