التهاب بیضه
التهاب بیضه یا اورکیت التهاب یک یا هر دو بیضه است. عفونت های باکتریایی یا ویروسی می توانند باعث اورکیت شوند یا علت آن ناشناخته باشد. اورکیت اغلب نتیجه یک عفونت باکتریایی مانند عفونت مقاربتی (STI) است. در برخی موارد، ویروس اوریون می تواند باعث التهاب بیضه شود.
اورکیت باکتریایی ممکن است با اپیدیدیمیت همراه باشد. اپیدیدیمیت التهاب لوله پیچ خورده (اپیدیدیم) در پشت بیضه است که اسپرم را ذخیره و حمل می کند.
التهاب بیضه باعث درد می شود و می تواند باروری فرد را تحت تاثیر قرار دهد. دارو می تواند علل اورکیت باکتریایی را درمان کند و برخی از علائم و نشانه های اورکیت ویروسی را کاهش دهد. اما ممکن است چند هفته طول بکشد تا حساسیت کیسه بیضه از بین برود.
علائم و نشانه های التهاب بیضه:
علائم و نشانه ها معمولا به طور ناگهانی ایجاد می شوند و می توانند شامل موارد زیر باشند:
- تورم در یک یا هر دو بیضه
- درد از خفیف تا شدید متغیر است
- تب
- تهوع و استفراغ
- احساس ناخوشی عمومی
اصطلاحات «درد بیضه» و «درد کشاله ران» گاهی اوقات به جای یکدیگر استفاده می شوند. اما درد کشاله ران در چین پوست بین ران و شکم رخ می دهد نه در بیضه. علل درد کشاله ران با علل درد بیضه متفاوت است.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه شود؟
اگر درد یا تورم در کیسه بیضه خود دارید، به خصوص اگر درد به طور ناگهانی رخ دهد، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.
برخی شرایط می تواند باعث درد بیضه شود و برخی از آنها نیاز به درمان فوری دارند. یکی از این شرایط شامل پیچش طناب اسپرماتیک است که ممکن است باعث ایجاد درد مشابه با اورکیت شود. پزشک می تواند آزمایشاتی برای تعیین علت درد انجام دهد.
علل اورکیت:
این بیماری می تواند ناشی از عفونت باکتریایی یا ویروسی باشد. برخی اوقات نمی توان علت التهاب بیضه را مشخص کرد.
اورکیت باکتریایی:
اغلب اورکیت باکتریایی با اپیدیدیمیت همراه است یا ممکن است یکی از عوارض اپیدیدیمیت باشد. اپیدیدیمیت معمولا در اثر عفونت مجرای ادرار یا مثانه ایجاد می شود که به اپیدیدیم گسترش می یابد.
اغلب، علت عفونت بیماری های مقاربتی هستند. سایر علل عفونت می تواند مربوط به ناهنجاری های مادرزادی دستگاه ادراری یا استفاده از کاتتر در آلت تناسلی باشد.
اورکیت ویروسی:
ویروس اوریون معمولا باعث اورکیت ویروسی می شود. تقریبا یک سوم مردانی که پس از بلوغ به اوریون مبتلا می شوند، معمولا چهار تا هفت روز پس از شروع اوریون، به التهاب بیضه مبتلا می شوند.
فاکتورهای خطر:
فاکتورهای خطر التهاب بیضه غیرجنسی عبارتند از:
- عدم ایمن سازی در برابر اوریون
- ابتلا به عفونت های مکرر دستگاه ادراری
- انجام جراحی که دستگاه تناسلی یا مجاری ادراری را درگیر می کند.
- تولد با ناهنجاری مادرزادی در دستگاه ادراری
رفتارهای جنسی که می تواند منجر به بیماری های مقاربتی شود، شما را در معرض خطر ابتلا به اورکیت مقاربتی قرار می دهد. این رفتارها شامل:
- شرکای جنسی متعدد
- رابطه جنسی با شریکی که مبتلا به STI است
- رابطه جنسی بدون کاندوم
- سابقه شخصی یک بیماری مقاربتی
عوارض التهاب بیضه:
عوارض التهاب بیضه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آتروفی بیضه: اورکیت در نهایت می تواند باعث کوچک شدن بیضه شود.
- آبسه اسکروتوم: بافت عفونی پر از چرک می شود.
- ناباروری: گاهی اوقات، اورکیت می تواند باعث ناباروری یا تولد ناکافی تستوسترون (هیپوگنادیسم) شود. اما اگر اورکیت فقط یک بیضه را تحت تاثیر قرار دهد، احتمال ناباروری کمتر است.
پیشگیری:
برای پیشگیری از التهاب بیضه بهتر است در برابر اوریون که شایع ترین علت اورکیت ویروسی است ایمن شوید. برای پیشگیری از اورکیت باکتریایی بهتر است رابطه جنسی ایمن داشته باشید. چون شایع ترین علت اورکیت باکتریایی عفونت های مقاربتی است.
تشخیص التهاب بیضه:
پزشک احتمالا با بررسی سابقه پزشکی و یک معاینه فیزیکی غدد لنفاوی بزرگ در کشاله ران و معاینه بیضه بیماری را تشخیص می دهد. علاوه بر این ممکن است پزشک معاینه رکتوم را انجام دهد. معاینه رکتوم معمولا برای بررسی بزرگی یا حساسیت پروستات انجام می شود.
پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
- غربالگری STI: اگر از مجرای ادراری ترشح دارید، با یک سواب استریل از ترشحات نمونه برداری می شود. نمونه در آزمایشگاه از لحاظ سوزاک و کلامیدیا بررسی می شود. برخی از غربالگری های STI با آزمایش ادرار انجام می شود.
- آزمایش ادرار: نمونه ادرار آنالیزی می شود و در صورت مشاهده موارد غیرطبیعی ممکن است پزشک سونوگرافی را تجویز کند.
- سونوگرافی: این آزمایش تصویربرداری رایج ترین آزمایشی است که برای ارزیابی درد بیضه استفاده می شود. سونوگرافی با داپلر رنگی می تواند تعیین کند که آیا جریان خون در بیضه ها کمتر از حد طبیعی است – نشان دهنده پیچ خوردگی – یا بالاتر از حد طبیعی است که به تایید تشخیص اورکیت کمک می کند.
درمان:
نوع درمان بستگی به علت اورکیت دارد.
درمان اورکیت باکتریایی:
آنتی بیوتیک ها برای درمان اورکیت باکتریایی و اپیدیدیم اورکیت مورد نیاز است. اگر علت عفونت باکتریایی STI باشد، شریک جنسی شما نیز نیاز به درمان دارد.
تمام دوره های آنتی بیوتیک های تجویزی را مصرف کنید، حتی اگر علائم شما زودتر برطرف شود، تا مطمئن شوید که عفونت از بین رفته است.
ممکن است چند هفته طول بکشد تا حساسیت از بین برود. استراحت، استفاده از کمپرس یخ و مصرف داروهای ضددرد می تواند به تسکین درد و ناخوشی کمک کند.
درمان اورکیت ویروسی:
درمان با هدف تسکین علائم است. پزشک ممکن است توصیه کند:
- داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن، یا ناپروکسن.
- استراحت در رختخواب و بالا بردن کیسه بیضه
- کمپرس سرد
اکثر افراد مبتلا به اورکیت ویروسی در عرض 3 تا 10 روز احساس بهتری پیدا می کنند، اگر چه ممکن است چندین هفته طول بکشد تا حساسیت کیسه بیضه از بین برود.
مطالب مشابه:
