IVM یا بلوغ آزمایشگاهی

بلوغ آزمایشگاهی یا IVM یک فناوری کمک باروری (ART) است، که شامل جمع‌آوری تخمک‌ها از یک زن قبل از بالغ شدن با تزریق هورمونی است. پس از اینکه تخمک های نابالغ از طریق یک روش جراحی جزئی جمع آوری شدند، سپس با استفاده از هورمون ها یا در یک زمان کوتاه، توسط یک دایمر پروتئین تخمک طبیعی در کشت بالغ می شوند. به طور معمول، تخمک های بالغ به صورت دستی با استفاده از فرآیندی به نام تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی (ICSI) بارور می شوند. هنگامی که جنین ها زمان شروع رشد را دارند، به رحم زن منتقل می شوند و انتظار شروع می شود تا بارداری اتفاق بیفتد.

فرآیند اولیه تخمک IVM از دهه 1990 در دسترس بوده است. با این حال، به ندرت استفاده شده است، زیرا لقاح آزمایشگاهی (IVF) بازده بهتری را نشان می دهد (تخمک های بالغ سالم تر). محققان استرالیایی در حال انجام جهش هایی در بهبود فرآیند IVM هستند و شاید در آینده نزدیک آن را به گزینه ای رقابتی تر تبدیل کنند.

تفاوت بین روش های قدیمی و جدید بلوغ آزمایشگاهی (IVM):

روش های قدیمی و جدید IVM بسیار مشابه هستند، فقط در یک جنبه واقعاً متفاوت هستند. پس از جمع آوری تخمک های نابالغ از تخمدان های زن، در کشت سلولی بالغ می شوند. در روش قدیمی از هورمون‌ها برای بلوغ تخمک ها استفاده می‌شد، در حالی که در روش جدید از یک پروتئین دایمر به نام کومولین (در زیر توضیح داده شده) استفاده می‌کرد. IVM قدیمی تخمک ‌های بالغ خیلی سالم تولید نمی‌کند، در حالی که روش جدید 50 درصد تخم‌های بالغ سالم‌تری تولید می‌کند.

دانشیار رابرت گیلکریست (مدرسه بهداشت زنان و کودکان UNSW) تیمی از محققان را رهبری می کند که در حال بررسی این پیشرفت ها در روش قدیمی IVM هستند. به جای استفاده از هورمون‌ها برای تشویق تخمک به بلوغ، آنها از قدرت یک پروتئین تخمک (یک فاکتور رشد) استفاده کرده‌اند که بلوغ را افزایش می‌دهد. گیلکریست و همکارانش دایمر پروتئینی به نام کومولین را کشف کردند که همین عملکرد را از طریق ارتباط با سلول های پشتیبان تخمک دارد. این دو در ترکیب با مولکول‌های سیگنال‌دهنده سلولی به نام تعدیل‌کننده‌های (c-AMP) cyclic-AMP، قدرت تولید تخمک‌های بالغ سالم‌تری را دارند.

مسائل مربوط به روش IVM که در حال حاضر در سراسر جهان استفاده می شود این است که کیفیت تخمک بالغ در مقایسه با روش های IVF با کیفیت تولید شده کاهش یافته است. اکنون به نظر می رسد که با استفاده از کومولین و c-AMP میتوان مشکل را حل کرد.

تفاوت IVM با IVF:

در روش IVF نیاز است که زنان در طول فرآیند بازیابی تخمک، چندین تزریق هورمونی انجام دهند تا تخمک بالغ شود، در حالی که تخمک ها هنوز در تخمدان هستند. روش IVM تخمک ها را پس از بازیابی بالغ می کند، که باعث می شود تزریق هورمونی به مادر غیر ضروری باشد. این روش به ویژه برای مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، سایر زنانی که از قبل مشکلات تولید مثلی دارند و زنانی که به دلیل مشکلات یا عوارض جانبی ناشی از هجوم هورمون‌ها در حال بهبودی یا بهبودی از سرطان هستند، خبر خوبی است.

بیماران IVF تحت تزریق هورمون و حدود سه سونوگرافی و پنج آزمایش خون در یک دوره یک ماهه قرار می گیرند. روش جدید IVM تنها به چند آزمایش خون و سونوگرافی ترانس واژینال در کمتر از یک هفته نیاز دارد. حتی اگر دوزهای کمی از هورمون‌ها همراه با IVM وجود داشته باشد، 90 درصد از آنچه بیماران IVF مصرف می‌کنند کاهش می‌یابد و هورمون‌ها معمولاً به صورت قرص یا شیاف در دسترس هستند. با تزریق اندک یا بدون تزریق هورمونی (گنادوتروپین ها می تواند بسیار پرهزینه باشد)، معاینات و آزمایش های کمتر، و بازه زمانی کوتاه تر، انتظار می رود هزینه IVM جدید بسیار کمتر از IVF باشد.

پس از بازیابی و بلوغ تخمک، فرآیندهای IVF و IVM جدید بسیار مشابه هستند. در هر دو روش ممکن است تخمک و اسپرم را در یک ظرف استریل ترکیب کنند یا از طریق تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) برای بارورسازی دستی تخمک استفاده کنند.

مراحل بلوغ آزمایشگاهی یا IVM:

مرحله 1: برخی از آزمایشات اولیه با سونوگرافی و آزمایش خون برای کمک به تعیین بهترین زمان برای بازیابی تخمک ها انجام می شود. همچنین ممکن است از زنان خواسته شود که دوزهای کمی از هورمون ها را قبل از عمل به شکل قرص یا شیاف مصرف کنند.

مرحله 2: هنگامی که زمان مناسب برای استخراج مشخص شد، تخمک های نابالغ با کمی تحریک یا بدون تحریک تخمدان از طریق یک روش جراحی جزئی بازیابی می شوند: سونوگرافی برای هدایت یک سوزن توخالی از داخل حفره لگن برای برداشتن تخمک ها استفاده می شود. دارو برای کاهش و از بین بردن ناراحتی احتمالی ارائه می شود.

مرحله 3: در روش قدیمی: تخمک های نابالغ در یک کشت سلولی قرار می گیرند و با هورمون ها تحریک می شوند تا زمانی که به بلوغ برسند.

در روش جدید: تخمک های نابالغ در یک کشت سلولی قرار می گیرند و با کومولین و c-AMP تحریک می شوند تا زمانی که به بلوغ برسند. هردو روش در این مرحله حدود 24-48 ساعت طول می کشد.

مرحله 4: اغلب از تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) برای لقاح دستی تخمک ها استفاده می شود (با استفاده از یک سوزن کوچک برای وارد کردن یک اسپرم به هر تخمک بالغ).

مرحله 5: به زودی پس از لقاح تخمک ها و شروع رشد، پزشک یک تا چهار جنین را از طریق یک عمل جراحی جزئی وارد رحم مادر می کند. سپس، یک انتظار کوتاه (کمتر از 12 روز) برای دیدن موفقیت آمیز بودن کاشت است.

مرحله 6: اگر چرخه موفقیت آمیز باشد، زن یا زوج تازه باردار مراقبت خود را به یک OB/GYN منتقل می کنند. اگر چرخه موفقیت آمیز نباشد، زوج یا زن ممکن است تصمیم بگیرند که دوره دیگری از IVM را انجام دهند.

عوارض جانبی یا خطرات رایج روش های IVM :

از آنجایی که تحریک هورمونی تخمدان‌ها با IVM بسیار کم است، احتمال ابتلا به سندرم تحریک بیش‌ازحد تخمدان (OHSS) را در مقایسه با بیماران IVF بسیار کاهش می‌دهد. این خطری است که بیماران IVF، به ویژه مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) با آن مواجه هستند.

مانند هر نوع ART، اگر بیش از یک جنین وارد شود، احتمال حاملگی چند قلو وجود دارد.

افرادی که می توانند روش جدید بلوغ آزمایشگاهی یا IVM را استفاده کنند:

چند گروه از زنان وجود دارند که می توانند از عدم نیاز به تزریق هورمون برای بالغ شدن تخمک ها قبل از جمع آوری سود ببرند:

زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، که بیشتر مستعد ابتلا به سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS) هستند، که می تواند یک بیماری کشنده باشد. از آنجایی که IVM تخمدان ها را تحریک نمی کند، خطر ابتلا به OHSS بسیار کم است.
زنانی که در حال بهبودی یا بهبود یافته از سرطان هستند، زیرا برخی از عوامل هورمونی مورد استفاده برای تحریک تخمدان‌ها نیز می‌توانند هر بافت سرطانی باقی مانده را تحریک کنند.
زنان جوان‌تری که به دنبال فناوری‌های کمک باروری (ART) برای باردار شدن هستند، زیرا IVM هزینه کمتری دارد و خطرات کمتری نسبت به IVF دارد.
زنانی که تحت IVF قرار می گیرند، اما تخمک های جمع آوری شده آنها نابالغ هستند. روش‌های IVM می‌توانند این سلول‌ها را به بلوغ تحریک کنند تا این روش ادامه یابد.
زنانی که برای آنها تعداد محدودی تخمک باقی مانده است، زیرا احتمال تحریک بیش از حد تخمدان با IVM بسیار کمتر از IVF است. این بدان معناست که شانس بیشتری برای نگهداری تخمک‌هایی که جمع‌آوری نشده‌اند وجود دارد.

افراد با شرایط زیر که واجد شرایط IVF هستند، نیز می توانند از IVM بهره مند شوند:

زنان با لوله های فالوپ مسدود یا آسیب دیده.
زنانی که لوله های فالوپ خود را برداشته اند.
ناباروری با عامل مردانه، از جمله کاهش تعداد یا تحرک اسپرم
زنان مبتلا به اختلالات تخمک گذاری، نارسایی زودرس تخمدان، یا فیبروم رحم
افراد مبتلا به اختلال ژنتیکی
زوج ها یا زنانی که ناباروری غیرقابل توجیه دارند.

میزان تاثیرگذاری و موفقیت روش بلوغ آزمایشگاهی یا IVM قدیمی و جدید:

اگرچه IVM به اندازه IVF به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما میزان موفقیت برای یک سیکل IVM در حدود 32٪ است. در حالی که میانگین 40٪ برای یک سیکل IVF است.

مطالب مشابه:

امتیازدهی

امتیاز: 0

Your page rank:

مراجعین محترم لطفا جهت دریافت جواب آزمایش خود روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت 14 و روزهای پنج شنبه از ساعت 12 تا پایان ساعت کاری مراجعه بفرمایید.