خطرات نخوردن صبحانه
- روزه گرفتن فواید بسیاری برای سلامتی دارد. اما یک مطالعه جدید روی موش ها نشان داد که ممکن است از نظر کاهش سیستم ایمنی برای بدن هزینه ای داشته باشد.
- گرسنگی باعث واکنش استرس هورمونی در مغز می شود و ممکن است سیستم ایمنی بدن را در زمانی که غذا کم است، مجبور به حفظ منابع کند.
- این تحقیق اشاره می کند که نخوردن منظم صبحانه می تواند دفاع ایمنی را در انسان به خطر بیندازد. اگرچه این هنوز ثابت نشده است.
صبحانه به عنوان “مهم ترین وعده غذایی در روز” شناخته می شود. اما تحقیقات علمی در مورد اثرات سلامتی صبحانه بی نتیجه مانده است. تعداد زیادی از مطالعات نشان دادند که روزه داری به صورت منظم در طول روز، مثل: محدود کردن وعده های غذایی به یک بازه زمانی محدود یا به عبارت دیگر «تغذیه با محدودیت زمانی» چندین فواید سلامتی دارد. به عنوان مثال، روزه داری و محدودیت کالری با کاهش خطر بیماری های مرتبط با افزایش سن، مثل: فشار خون بالا، تصلب شرایین، چاقی و دیابت مرتبط است. اما یک مطالعه جدید روی موش ها نشان میدهد که روزه داری یک جنبه منفی بالقوه دارد.
این تحقیق نشان داد که تعداد سلول های ایمنی در حال گردش در حیواناتی که در ساعاتی بعد از بیدار شدن مجاز به مصرف غذا نبودند، به سرعت کاهش پیدا کرد.
فیلیپ سویرسکی، نویسنده اصلی، مدیر موسسه تحقیقات قلب و عروق در دانشکده پزشکی ایکان، توضیح میدهد: ((آگاهی رو به رشدی وجود دارد که روزه داری خوب و سالم است. در واقع شواهد فراوانی برای فواید روزه داری وجود دارد.))
نحوه تاثیر روزه به سلول های ایمنی
موش ها حیواناتی شبگرد هستند. به این معنی که در روز غیرفعال هستند. در شب به دنبال غذا می گردند. محققان موش هایی را که می‌توانستند هر زمان که می‌خواستند غذا بخورند با موش هایی که در ساعات بعد از بیدار شدن به غذا دسترسی نداشتند، مقایسه کردند. تنها بعد از چهار ساعت، دانشمندان کاهش 90 درصدی در تعداد مونوسیت ها که نوعی سلول ایمنی در جریان خون هستند را در موش هایی که روزه می‌گرفتند، ثبت کردند. مغز استخوان، مونوسیت هایی را تولید می کند که به طور معمول در بدن در جستجوی عوامل بیماری زا می گردند. همچنین این سلول ها در التهاب و ترمیم بافت هم نقش دارند.
در آزمایش های بیشتر، دانشمندان نشان دادند که در دوره های روزه داری، سلول های ایمنی از جریان خون به مغز استخوان باز می‌گردند. با این حال، بعد از شروع مجدد تغذیه، مونوسیت ها به جریان خون برمی گشتند. همچنین منجر به غلظت غیرعادی بالای این سلول های ایمنی، به نام مونوسیتوز شد.
دکتر سویرسکی می‌گوید: «این مطالعه نشان میدهد که از یک طرف، روزه داری تعداد مونوسیت های در گردش خون را کاهش میدهد. ممکن است فکر کنیم چیز خوبی است. زیرا این سلول ها اجزای مهمی در التهاب هستند.» او می افزاید: ((از سوی دیگر، مجددا غذا باعث ایجاد موجی از مونوسیت ها می شود که به خون باز می گردند، که می تواند مشکل ساز باشد.))
مبارزه با عفونت
دانشمندان بررسی کردند که چگونه روزه و به دنبال آن تغذیه به توانایی موش ها برای مبارزه با عفونت تأثیر می گذارد. بعد از 24 ساعت ناشتایی و به دنبال آن 4 ساعت تغذیه، موش ها را با باکتری به نام سودوموناس آئروژینوزا که یکی از علل شایع ذات الریه در بیمارستان ها است، آلوده کردند. آنها در مقایسه با موش هایی که در تمام مدت دسترسی آزاد به غذا داشتند، با موش هایی که روزه می گرفتند، زودتر و در تعداد زیادتری مردند. ظاهراً در نتیجه، افزایش التهاب در ریه هایشان بوده است.
دکتر سویرسکی توضیح میدهد که مونوسیت ها همچنین نقش مهمی در بیماری هایی مانند: بیماری های قلبی و سرطان ایفا میکنند. بنابراین مهم است که بفهمیم روزه دقیقاً چگونه به آنها تأثیر میگذارد. در آزمایش های بیشتر، دانشمندان نشان دادند که روزه داری منجر به تغییراتی در مغز موش ها میشود. همچنین به نوبه خود باعث ترشح هورمون استرس کورتیکوسترون میشود.
ارزش ها و فواید روزه داری
دکتر سویرسکی به سایت مدیکال نیوز تودی گفت: ((ما شواهد زیادی داریم که نشان می دهد روزه گرفتن فوایدی نیز دارد و مطالعه جدید نشان می دهد که ممکن است هزینه نیز داشته باشد. ))
هنوز خیلی زود است که بگوییم آیا مطالعاتی مانند این مطالعه روی موش ها برای افرادی که صبحانه را حذف می کنند یا برای کاهش وزن روزه می گیرند، پیامدهایی دارد یا خیر.
با این حال، دکتر سویرسکی خاطرنشان کرد، روزه باعث کاهش سطح مونوسیت خون در انسان می شود. وی افزود: پیامدهای گسترده این مطالعات بر روی سلامت انسان هنوز مشخص نیست. اما شایان ذکر است که مونوسیت ها سلول های حیاتی درگیر در عفونت ها، سرطان، بیماری های قلبی عروقی و غیره نیز هستند.
محدودیت های مطالعه در مورد خطرات نخوردن صبحانه
در چندین آزمایش در مطالعه جدید، موش ها به مدت 24 ساعت ناشتا بودند.
نویسندگان تحقیقات جدید اذعان میکنند که ممکن است این روش برای روزه داری در انسان چندان کاربرد نداشته باشد:
“مطالعه ما محدودیت هایی برای تفسیر فیزیولوژی انسان در رابطه با روزه گرفتن و پاسخ استرس مربوط به آن را دارد. روزه داری [24 ساعته] در موش ها در انسان ها متفاوت است. همچنین باعث می شود اطلاعات ما به طور بالقوه برای موقعیت های کمبود شدید غذا یا اختلالات تغذیه قابل تفسیرتر باشد.
دکتر پاندا که در مطالعه جدید شرکت نداشت، گفت: “متابولیسم و مصونیت انسان با موش ها یکسان نیست.” وی افزود که تحقیقات نشان می دهد که کاهش کالری و روزه می تواند به کنترل رشد تومور در انسان کمک کند. او به سایت مدیکال نیوز تودی گفت: «بنابراین، مهم است که آزمایش کنیم که کدام نوع ایمنی در اشکال مختلف روزه داری انسان بهبود پیدا کرده و کدام یک در خطر است.
مطالب مشابه:
