پارافیموز

پارافیموز یک اورژانس پزشکی (اورولوژی) است. این در افرادی اتفاق می افتد که آلت تناسلی را نیمه ختنه یا کاملاً ختنه نکرده اند. پوست ختنه گاه در پشت سر آلت تناسلی به دام می افتد و نمی توان آن را پایین کشید تا انتهای آلت تناسلی را بپوشاند. این وضعیت دردناک جدی است و می تواند گردش خون را در نوک آلت تناسلی قطع کند و منجر به خفه شدن غده و همچنین آسیب عروقی دردناک، گرفتگی ورید دیستال، ادم و حتی نکروز می شود.

تفاوت پارافیموز و فیموز:

فیموز و پارافیموز هر دو شرایطی هستند که پوست ختنه گاه را تحت تأثیر قرار می دهند.

پارافیموز را نباید با فیموز اشتباه گرفت، فیموز زمانی است که پوست ختنه گاه نمی تواند از نوک آلت تناسلی به عقب کشیده شود. به طور معمول، در کودکان کوچکتر رخ می دهد و معمولاً یک بیماری جدی نیست.

از طرف دیگر پارافیموز دردناک و یک اورژانس پزشکی است که نیاز به درمان سریع دارد. اگر درمان صورت نگیرد، می تواند بر جریان خون به نوک آلت تناسلی تأثیر بگذارد. در موارد نادر، ممکن است باعث شود که نوک آلت تناسلی آسیب دیده یا حتی از بین برود.

شیوع پارافیموز:

مطالعات نشان می دهد که 0.2 درصد از کودکان 4 ماهه تا 12 ساله که ختنه نشدند به پارافیموز مبتلا می شوند. برای افراد ختنه نشده 16 ساله و بالاتر، این میزان به 1 درصد افزایش می یابد. این نسبت به سایر مشکلات پوست ختنه گاه در هر دو دسته کمتر رایج است. به طور کلی پارافیموز در بزرگسالان، بیشتر از نوجوانان مشاهده می شود.

علائم پارافیموز عبارتند از:

• ناتوانی در کشش پوست ختنه گاه به سمت جلو روی سر آلت تناسلی تا نوک. (بازگرداندن پوست ختنه گاه به جای مناسب خود را کاهش پوست ختنه گاه می گویند.)
• درد.
• تورم و تغییر رنگ (رنگ آبی یا بنفش).

علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• قرمزی، حساسیت
• ناتوانی در دفع ادرار
• بافت آبی تیره یا سیاه در انتهای آلت تناسلی

علت پارافیموز:

این بیماری می تواند در اثر هر یک از شرایط یا فعالیت های زیر ایجاد شود:

• پوست ختنه‌ گاهی که به اندازه کافی جمع می‌شود تا تورم ایجاد شود. این می تواند در طول معاینه پزشکی، پس از تمیز کردن یا پس از ادرار رخ دهد.
• پوست ختنه گاه سفت که جمع میشود و باعث تورم آلت می شود. این وضعیت باعث می شود که پوست ختنه گاه نتواند به موقعیت طبیعی خود برگردد.
• فعالیت جنسی شدید، سوراخ کردن آلت تناسلی و استفاده از حلقه منقبض آلت تناسلی برای افزایش نعوظ با فشرده سازی.

پارافیموز همچنین می تواند ناشی از شرایط یا اقدامات پزشکی زیر باشد:

• عفونت ناشی از عوامل مختلف از جمله بهداشت فردی نامناسب.
• اسکار، ناشی از عفونت مکرر پوست ختنه گاه، یا به دلیل عقب کشیدن اجباری پوست ختنه گاه در پسران جوان.
• ختنه ای که به درستی انجام نگرفته است.
• تورم آلت تناسلی و پوست ختنه گاه، به دلیل نیش حشره یا عنکبوت.

پارافیموز در مردان مسن اغلب به دلیل یکی از موارد زیر است:

• دیابت که باعث التهاب مزمن آلت تناسلی و پوست ختنه گاه می شود. این امر احتمال پارافیموز را بیشتر می کند.
• کاتتریزاسیون که بدون بازگشت پوست ختنه گاه به موقعیت طبیعی خود انجام می شود.

در کودکان تا حدود 2 سالگی پوست ختنه گاه اصلا جمع نمی شود. اکثر پسرها در سن 10 سالگی پوست ختنه گاه جمع شونده خواهند داشت و کشش اجباری پوست ختنه گاه قبل از آمادگی برای انجام این کار می تواند باعث ایجاد اسکار شود که می تواند منجر به پارافیموز شود.

تشخیص پارافیموز:

یک معاینه فیزیکی برای تایید تشخیص پارافیموز توسط پزشک کافی است.

معمولاً به راحتی قابل مشاهده است و با یک نوار سفت از پوست ختنه گاه که در پشت سر آلت به دام افتاده است مشخص می شود.

با این حال، گاهی اوقات، این نوار منقبض کننده پوست ختنه گاه می تواند به طور کامل توسط بافت متورم اطراف پنهان شود.

معمولاً برای تأیید تشخیص نیازی به آزمایشات اضافی نیست. در طول معاینه، ممکن است یک سواب برای مشخص کردن نوع عفونتی که باعث پارافیموز شده است گرفته شود.

اگر ختنه یا برداشتن پوست ختنه گاه صورت گرفته باشد، تشخیص پارافیموز را رد می کند.

توصیه می شود برای معاینه و کاهش پوست ختنه گاه به پزشک مراجعه شود.

درمان پارافیموز:

به مدت 30-5 دقیقه روی آلت تناسلی متورم، معمولاً با یک سواب نمکی فشار وارد می‌شود. می توان از یخ نیز استفاده کرد. این درمان‌ ها می‌توانند تورم را منقبض کنند. بنابراین منقبض کردن آلت تناسلی در حالی که پوست ختنه‌گاه را به جای خود می‌کشند آسان‌تر است.

اگر این روش ناموفق باشد، ممکن است به تکنیک سوراخ کردن نیاز باشد. این درمان معمولاً به نوعی بی حسی موضعی یا آرامبخش نیاز دارد. از سوزن برای سوراخ کردن پوست ختنه گاه در نقاط مختلف استفاده می شود. این روش اجازه می دهد تا مایع انباشته آزاد شود و دستکاری دستی پوست ختنه گاه روی آلت تناسلی راحت تر شود.

پزشک همچنین ممکن است در صورت لزوم آنتی بیوتیک برای درمان عفونت تجویز کند.

اگرچه بیان می شود یخ تورم را کاهش می دهد، اما بهترین راه حل نیست زیرا یخ می تواند جریان خون را بدتر کند.

درمان های جراحی دارای خطرات خون ریزی و عفونت است.

موارد شدیدتر ممکن است نیاز به یک برش یا شکاف کوچک در پوست ختنه گاه داشته باشد تا محدودیت ها برطرف شود و تورم فروکش کند. این روش نیاز به بی حسی موضعی دارد. در برخی موارد، ممکن است در نهایت نیاز به ختنه وجود داشته باشد.

عوارض پارافیموز:

عوارض پارافیموز شرایط ثانویه و سایر اختلالات ناشی از آن است. اغلب تفاوت بین علائم و عوارض پارافیموز همیشه واضح نیست.

پارافیموز بدون درمان خطرناک است. اگر پوست ختنه گاه حرکت نکند، فقدان جریان خون به آلت تناسلی می تواند باعث آسیب بافتی (ایسکمی) یا مرگ بافت (نکروز) شود.

عوامل خطر ابتلا به پارافیموز شامل سن فرد است. این عارضه در هر سنی ممکن است رخ دهد اما در نوجوانی شایع‌تر است. همچنین در مردان مسن، به طور معمول کسانی که دیابت دارند، کسانی که نیاز به کاتتریزاسیون دارند یا کسانی که سابقه عفونت باکتریایی دارند، رخ می دهد.

مطالب مشابه:

تفاوت بین IUI و ICI

خون در مایع منی

تراتواسپرمی چیست؟

نکاتی برای افزایش باروری مردان

تنگی دهانه رحم

منابع: my.clevelandclinic ، medicalnewstoday ، ncbi