استریدور(تنفس پر سر و صدا)

استریدور یک صدای بلند غیر طبیعی است که هنگام دم یا بازدم ایجاد می کنید. این صدا زمانی اتفاق می افتد که در گلو، جعبه صدا (حنجره) یا نای انسدادی وجود داشته باشد.

استریدور که به عنوان تنفس پر سر و صدا نیز شناخته می شود ، وضعیتی است که باعث می شود در هنگام نفس کشیدن یا خارج کردن هوا ، صدای سوت بلندی ایجاد کنید.

دلایل مختلفی برای این عارضه وجود دارد، اما شایع‌ترین آن وجود یک جسم خارجی ، در راه هوایی شما است.

اگر تنفس پر سر و صدا دارید به پزشک مراجعه کنید زیرا علائم می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

انواع استریدور چیست؟

سه نوع استریدور وجود دارد که با انسداد راه هوایی مشخص می شود:

دمی: انسداد در گلو یا جعبه صوتی (ناحیه خارج قفسه سینه) که باعث ایجاد علائم در هنگام تنفس می شود.
بازدمی: انسداد بالای ریه ها در نای (ناحیه داخل قفسه سینه) که هنگام بازدم علائمی ایجاد می کند.
دوفازی (لارنگومالاسی یا استریدور حنجره): باریک شدن غضروف زیر تارهای صوتی که باعث ایجاد علائم در هنگام دم و بازدم می شود.

شیوع استریدور:

استریدور می‌تواند هر فردی را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد، اما در میان کودکان شایع‌تر است، زیرا راه‌های هوایی آن‌ها نسبت به بزرگسالان باریک‌تر است، که باعث می‌شود آنها بیشتر در معرض خطر انسداد راه‌های هوایی باشند. گاهی اوقات استریدور می تواند در بدو تولد(مادرزادی) ، وجود داشته باشد.

میزان دقیق ابتلا باتوجه به علت متفاوت است. در کودکان، استریدور ناشی از عفونت راه هوایی فوقانی (کروپ ویروسی) شایع ترین است و از هر 100 کودک، 5 تا 6 کودک نوپا بین 6 ماه تا 3 سال را تحت تاثیر قرار می دهد.

استریدور ناشی از اجسام گیر کرده در حنجره یا نای (آسپیراسیون بدن خارجی) حدود 17000 مراجعه به اورژانس در سال در ایالات متحده را تشکیل می دهد.

چگونه استریدور بر بدن تأثیر می گذارد؟

استریدور نتیجه انسداد راه هوایی شماست. این می‌تواند تنفس را دشوار کند، زیرا هوا نمی‌تواند مانند حالت عادی به آرامی از مجاری تنفسی شما عبور کند.

استریدور در صورت درمان نشدن می‌تواند علائم تهدیدکننده‌ ی دیگری برای زندگی ایجاد کند، زیرا بدن شما برای زنده ماندن و حفظ عملکرد اندام‌ها به اکسیژن دریافتی و خروجی دی اکسید کربن متکی است.

علائم اصلی استریدور:

علائم اصلی استریدور یک سوت بلند است که هنگام دم و بازدم می تواند مانند: صدای جیر جیر به نظر برسد.

باتوجه به علت، ممکن است علائم دیگری را تجربه کنید که می تواند شامل موارد زیر باشد:

سرفه کردن
آب دهان.
گرفتگی صدا.
درد در گلو و/یا گردن.
تب.
تورم در گلو و/یا گردن.
ناراحتی هنگام قورت دادن

علائم شدیدی که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند، عبارتند از:

دشواری در تنفس.
لب ها، نوک انگشتان یا پوست آبی به بنفش می شود.
شما نمی توانید بخورید یا بنوشید.
خون سرفه می کنی

اگر علائم شدید دارید، بایستی فورا به اورژانس مراجعه کنید.

علت استریدور:

دلایل مختلفی برای استریدور وجود دارد.

شایع ترین علل استریدور عبارتند از:

عفونت راه هوایی فوقانی (کروپ ویروسی). این شایع ترین علت در کودکان است و تقریباً 90 درصد از علل استریدور را تشکیل می دهد.
انسداد راه هوایی توسط جسم خارجی (آسپیراسیون بدن خارجی).
آسیب به راه هوایی
تورم (اپی گلوتیت لوزه).

علل دیگر استریدور عبارتند از:

واکنش آلرژیک.
تومور (سرطان حنجره).
یک آبسه
اختلال عملکرد تارهای صوتی یا فلج.
استنشاق دود یا مواد شیمیایی.
جراحی گردن.

اگر استریدور داشته باشم چه اتفاقی برای بدن من می افتد؟

راه های هوایی سیستم تنفسی شامل گلو (حنجره)، جعبه صدا (حنجره) یا نای (نای و برونش) است.

دهان و بینی شما به مجاری تنفسی کمک می کنند هنگام دم، اکسیژن را به ریه های شما برسانند و هنگام بازدم، دی اکسید کربن آزاد کنند. بدن شما برای زنده ماندن به اکسیژن نیاز دارد. مانند: ترومپت، راه های هوایی شما هنگام عبور هوا از طریق آنها با ایجاد ارتعاشات صدا تولید می کنند. وقتی کلیدهای ترومپت را فشار می دهید، صدای ساز تغییر می کند. این به این دلیل است که کلید فشار داده شده حرکت هوا را مسدود می کند و لرزش را تغییر می دهد. اگر در مجاری تنفسی خود انسداد داشته باشید، صدایی که هنگام دم و بازدم تولید می کنید، به همان شیوه ای تغییر می کند که یک کلید فشار داده شده صدای ترومپت را تغییر می دهد.

تشخیص استریدور:

پزشک پس از جمع آوری اطلاعات بیشتر در مورد سابقه پزشکی و علائم فرد، علت استریدور را تشخیص می دهد. آنها یک معاینه فیزیکی انجام می دهند و آزمایشاتی را برای تأیید تشخیص توصیه می کنند که می تواند شامل موارد زیر باشد:

یک آزمایش تصویربرداری مانند: رادیوگرافی گردن یا قفسه سینه.
آزمایش گاز خون برای بررسی سطح اکسیژن و دی اکسید کربن در خون.
یک پالس اکسیمتر برای بررسی سطح اکسیژن خون.
لارنگوسکوپی یا برونکوسکوپی برای بررسی داخل راه های هوایی و ریه ها با یک لوله کوچک (اسکوپ) که یک چراغ روی آن قرار دارد.

مدیریت و درمان

استریدور چگونه درمان می شود؟

درمان استریدور بر باز کردن راه‌های هوایی و/یا رفع انسداد راه‌های هوایی تمرکز دارد. درمان بر اساس علت ایجاد استریدور متفاوت است اما می تواند شامل موارد زیر باشد:

جراحی برای از بین بردن انسداد یا جسم خارجی یا گسترش راه های هوایی.
دارویی برای کاهش تورم (التهاب)، درمان عفونت یا کاهش درد.
انجام مانور Heimlich برای از بین بردن انسداد راه هوایی در صورت خفگی جسم.
دریافت اکسیژن مکمل از طریق ماسک یا لوله بینی.
قرار دادن یک لوله در دهان، بینی یا قرار دادن یک لوله با جراحی در نای برای عبور هوا از انسداد تا زمانی که پزشک بتواند آن را برطرف کند.

پس از درمان، پزشک علائم را برای اطمینان از موفقیت آمیز بودن آن و اینکه با خیال راحت بهبود می‌یابید، زیر نظر خواهد گرفت.

چقدر بعد از درمان احساس بهتری دارم؟

زمان بهبودی شما بستگی به علت استریدور شما دارد. بستگی به نوع درمانی دارد که ارائه دهنده شما برای رفع یا درمان انسداد راه هوایی شما استفاده کرده است. دارو می تواند در عرض دو تا سه روز احساس بهتری در شما ایجاد کند. جراحی زمان بهبودی طولانی تری دارد و ممکن است چندین هفته طول بکشد تا اینکه به حالت عادی برگردید. صرف نظر از اینکه به چه نوع درمانی نیاز دارید، پس از رفع انسداد توسط ارائه دهنده، احساس آرامش خواهید کرد.

چگونه می توانم خطر استریدور را کاهش دهم؟

شما نمی توانید از همه موارد استریدور جلوگیری کنید، زیرا دلایل مختلفی وجود دارد، اما می توانید اقداماتی را برای کاهش خطر ابتلا به استریدور انجام دهید:

هنگام بازی یا غذا خوردن بر کودک خود نظارت کنید.
برای جلوگیری از خفگی، غذای خود را به قطعات کوچک و به اندازه لقمه برش دهید.
غذای خود را قبل از قورت دادن کاملا بجوید.
اشیاء کوچک را دور از کودکان یا دور از دهان خود نگه دارید.
از مناطقی که دود دارد دوری کنید.
سطوح و اشیایی که اغلب استفاده می شود مانند: اسباب بازی ها را تمیز و ضدعفونی کنید.
مرتب دست های خود را با آب و صابون بشویید.

آیا استریدور همان خس خس سینه است؟

در حالی که ممکن است استریدور را به عنوان خس خس سینه بشنوید، اما بین این دو علامت تفاوت هایی وجود دارد. استریدور و خس خس، هر دو مانند یک سوت بلند به نظر می رسند.

استریدور زمانی اتفاق می‌افتد که در راه هوایی مرکزی (بزرگ‌تر) (ناحیه خارج قفسه‌ای) انسداد دارید.

خس خس سینه زمانی اتفاق می افتد که راه های هوایی سفت می شود (راه های هوایی داخل قفسه سینه). خس خس سینه در بین افرادی که آلرژی یا آسم دارند شایع است. استریدور در میان کودکان یا بزرگسالانی که راه هوایی خود را مسدود می‌کنند، اغلب توسط یک جسم خارجی یا عفونت رخ می‌دهد.

تفاوت بین استریدور و استرتور چیست؟

استرتور تنفس پر سر و صدایی است که در بالای جعبه صدای (بالای حنجره) اتفاق می افتد. معمولاً صدای آن کم است.
استریدور تنفس پر سر و صدا در راه هوایی است که شامل جعبه صوتی (حنجره) و قسمت پایین آن است که شامل نای می شود.

به طورکلی

استریدور بدن از طریق یک صدای غیرعادی هنگام دم (یا بازدم) به شما می گوید که اتفاقی غیر طبیعی در راه هوایی شما رخ می دهد. صدایی که ایجاد می کنید نشانه ای از وجود چیزی در راه هوایی است که نیاز به برداشتن یا درمان دارد. منتظر تماس با پزشک نباشید زیرا بدن شما برای زنده ماندن به اکسیژن نیاز دارد. درمان برای متوقف کردن تنفس پر سر و صدا و ایجاد احساس بهتر بسیار موفقیت آمیز است.