Anti SSB

• افزایش Anti-SSA و Anti-SSB در موارد SLE با ANA منفی؛ مفید خواهند بود.
• بیماران با ANA و Anti-SSA مثبت و Anti-SSB منفی احتمالاً دچار نفریت شده اند.
• سرم های Anti-SSA و Anti-SSB مثبت در موارد لوپوس نوزادی دیده می شوند.
• بیماران Anti-SSA مثبت ممکن است آنتی بادی های مربوط به سندروم آنتی فسفولیپید را نیز داشته باشند.
• Anti-SSB با سندروم شوگرن اولیه همراهی دارد.
• Anti-SSA یک شاخص تعیین کننده بلوک قلبی مادرزادی در نوزادان متولد از مادران مبتلا به SLE است.
• بیماران با تست Anti-SSA مثبت؛ نسبت به نور حساسیت دارند.

هر دو آنتی ‌ژن فوق از گروه آنتی‌ ژن‌ های قابل استخراج هسته‌ ای (ENA) می‌باشند. نقش SS-A در فعال کردن mRNA جهت روند ترجمه میباشد. در حالی ‌که نقش SS-B بعنوان پروتئین کمکی برای آنزیم RNA polymerase III شناخته شده است، در حین فرآیند رونویسی، SS-B به RNA حاصل چسبیده و بعد از اتمام فرآیند جدا می‌گردد. نام این دو آنتی‌ ژن را از بیماری مربوطه به آن یعنی سندروم شوگرن (Sjogren Syndrome) اخذ کرده‌اند تحت عنوان آنتی ‌ژن‌ های A و B سندروم شوگرن و حروف Ro و La را نیز از نام اولین بیمارانی‌ که این دو آنتی ‌ژن ابتدا در آنها یافت شده گرفته‌اند.

Anti SS-A را در 40 تا 95% موارد سندروم شوگرن و 20 تا 60% موارد SLE و 20% موارد سیروز اولیه صفراوی و همچنین در هپاتیت مزمن فعال یافت کرده‌اند. در موارد SLE وجود این اتوآنتی ‌بادی همراه است با علائم بالینی نظیر راشهای پوستی حساس به نور، بیماری ریوی و لنفوپنی در این بیماران (13).

SS-B Anti را عمدتا در زنان مبتلا به سندروم شوگرن (40 تا 95%) و SLE (10 تا 20%10) یافت میکنیم بگونه‌ ای‌ که نسبت یافت شدن این آنتی بادی در زنان به مردان 29 به 1 می‌باشد. از علائم سندروم شوگرن، تخریب پیشرونده غدد اشکی و بزاقی است که منجر به خشکی مخاط و ملتحمه چشم می‌شود و اگر به تنهایی دیده شود سندروم شوگرن اولیه و اگر همراه با SLE یا سایر بیماری‌های خود ایمن دیده شود سندروم شوگرن ثانویه نام دارد که البته حالت دوم شایع‌ تر است.