درمان عفونت ادراری در دوران بارداری
عفونت دستگاه ادراری (UTI) که عفونت مثانه نیز نامیده می شود، یک التهاب باکتریایی در دستگاه ادراری است. زنان باردار از هفته 6 تا 24 به دلیل تغییرات در دستگاه ادراری در معرض افزایش خطر عفونت ادراری هستند. این عفونت در دوران بارداری شایع ترین عارضه پزشکی بارداری است. متأسفانه، هیچ درمان طبیعی برای UTI در دوران بارداری وجود ندارد و در صورت عدم درمان، می تواند خطری جدی برای سلامتی زن باردار و جنین در حال رشد ایجاد کند. پزشک برای درمان آنتی بیوتیک هایی را تجویز می کند که مصرف آنها در دوران بارداری بی خطر است.
علت عفونت ادراری در دوران بارداری:
در دوران بارداری، رحم برای رشد جنین منبسط می شود. این انبساط بر مثانه و حالب ها فشار وارد می کند. حالب ها لوله هایی هستند که ادرار را از کلیه ها به مثانه می برند.
ادرار در دوران بارداری اسیدیته کمتری دارد و حاوی پروتئین، قند و هورمون بیشتری است. این ترکیب از عوامل خطر بروز UTI را افزایش می دهد.
زنان همچنین در حین زایمان و پس از زایمان مستعد ابتلا به عفونت ادراری هستند. در طول زایمان، خطر ورود باکتری به دستگاه ادراری افزایش می یابد. پس از زایمان، یک زن ممکن است حساسیت و تورم مثانه را تجربه کند، که می تواند عفونت ادراری را محتمل تر کند.
پیشگیری از عفونت ادراری:
می توان به طور طبیعی از عفونت ادراری پیشگیری کرد یا حداقل خطر ابتلا به عفونت ادراری در دوران بارداری را کاهش داد.
- آب زغال اخته: طبق یک بررسی در سال 2012، بیان شده است که زغال اخته حاوی ترکیباتی است که ممکن است به جلوگیری از چسبیدن باکتری ها به پوشش مجرای ادرار کمک کند. این عمل به پیشگیری و از بین بردن عفونت کمک می کند. اگر فرد از داروی رقیق کننده خون، وارفارین استفاده می کند، نباید آب زغال اخته بنوشد، زیرا ممکن است منجر به خونریزی شود.
- نوشیدن آب زیاد: ادرار را رقیق می کند و به دفع باکتری هایی که ممکن است وجود داشته باشد کمک می کند.
- اجتناب از نوشیدنی هایی که ممکن است مثانه را تحریک کنند: قهوه، الکل و نوشابه های حاوی آب مرکبات یا کافئین ممکن است مثانه را تحریک کرده و ادرار بیش از حد را تداوم بخشد.
- پاک کردن: پاک کردن پس از حمام از گسترش باکتری های ناحیه مقعد به واژن و مجرای ادرار جلوگیری می کند.
- تخلیه مثانه بلافاصله پس از مقاربت: مهم است که سعی کرد با نوشیدن یک لیوان پر آب و ادرار کردن بلافاصله پس از رابطه جنسی، باکتری هایی را که ممکن است وارد مجرای ادرار شوند را خارج کرد.
- اجتناب از استفاده از محصولات تحریک کننده زنانه: استفاده از برخی محصولات مانند: اسپری های دئودورانت و پودرها می تواند مجرای ادرار را تحریک کرده و باعث عفونت ادراری شود.
- حذف غذاهای آماده، آب میوه، کافئین، الکل و شکر.
- مصرف ویتامین C (250 تا 500 میلی گرم)، بتاکاروتن (25000 تا 50000 واحد بین المللی در روز) و روی (30-50 میلی گرم در روز) برای کمک به مبارزه با عفونت
- تخلیه کامل ادرار
- ادرار کردن قبل و بعد از رابطه جنسی
- در زمان درمان عفونت ادراری توصیه می شود از مقاربت خودداری شود.
شرایطی که خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهد:
خطر ابتلای یک زن به عفونت ادراری در طول زندگی 20٪ است. در صورت درمان سریع و صحیح، UTI به ندرت منجر به عوارض جدی می شود، اما اگر درمان نشود، می تواند منجر به عفونت کلیه و حتی مرگ در موارد نادر شود. UTI زمانی رخ می دهد که باکتری از مجرای ادرار وارد می شود و باعث عفونت می شود. به طور کلی، باکتری ها با ادرار از بین می روند، اما شرایط خاص می تواند باعث افزایش خطر ابتلا به عفونت ادراری شود.
این شرایط عبارتند از:
- رابطه جنسی
- بارداری
- انسداد ادرار
- ماهیت ویروسی برخی از باکتری ها
علائم و نشانه های UTI:
برخی از زنان مبتلا به عفونت ادراری بدون علائم هستند، اما شایع ترین علائم گزارش شده عبارتند از:
- احساس سوزش هنگام ادرار کردن
- درد در قسمت پایین کمر
- افزایش تکرر ادرار
- نیاز فوری یا مکرر به ادرار کردن
- وجود خون یا مخاط در ادرار
- ادراری که کدر به نظر می رسد یا بوی بد می دهد.
- درد، فشار یا حساسیت در ناحیه مثانه
- هنگامی که باکتری به کلیه ها گسترش می یابد، ممکن است علائمی مانند: کمردرد، لرز، تب، حالت تهوع و استفراغ را اتفاق بیفتد.
در صورت وجود خون در ادرار باید فوراً به پزشک مراجعه کرد، زیرا می تواند نشانه بیماری دیگری باشد.
در برخی موارد، عفونت باکتریایی که باعث عفونت ادراری می شود می تواند به کلیه ها سرایت کند. فردی که عفونت کلیه دارد ممکن است علائم زیر را تجربه کند:
- کمر درد
- تب
- لرز
- تهوع و استفراغ
اگر افراد این علائم را دارند، باید فورا به پزشک مراجعه کنند. عفونت کلیه می تواند جدی باشد و نیاز به درمان فوری پزشکی دارد.
تشخیص UTI در دوران بارداری:
آزمایش ادرار و کشت ادرار می تواند عفونت دستگاه ادراری را در طول بارداری تشخیص دهد.
در صورت ابتلا به عفونت ادراری، پزشک آزمایش ادرار را تجویز می کند و بررسی خواهد کرد که باکتری در ادرار وجود دارد یا خیر که به این روش آنالیز ادرار می گویند.
تأثیر عفونت ادراری بر کودک در زنان باردار:
اگر UTI درمان نشود، ممکن است منجر به عفونت کلیه شود. عفونت کلیه ممکن است باعث زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد شود. اگر پزشک عفونت ادراری را به موقع و به درستی درمان کند، عفونت ادراری آسیبی به جنین وارد نخواهد کرد.
درمان عفونت ادراری:
عفونت ادراری را می توان با آنتی بیوتیک در دوران بارداری به طور ایمن درمان کرد. عفونت های دستگاه ادراری معمولاً با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند. پزشکان معمولا یک دوره 3-7 روزه آنتی بیوتیک تجویز می کنند که برای مادر و جنین بی خطر است. مانند: آموکسی سیلین، آمپی سیلین، سفالوسپورین ها، نیتروفورانتوئین، تری متوپریم-سولفامتوکسازول
اگر تب، لرز، درد پایین معده، حالت تهوع، استفراغ، انقباضات و یا اگر پس از سه روز مصرف دارو، همچنان احساس سوزش در هنگام ادرار وجود داشته باشد، لازم است به پزشک مراجعه شود. عفونت ادراری بدون درمان، می تواند عوارض جدی ایجاد کند.
کالج آمریکایی متخصصان زنان و زایمان (ACOG) توصیه می کند که زنان باردار از نیتروفورانتوئین و متوپریم-سولفامتوکسازول در سه ماهه اول بارداری اجتناب کنند. این آنتی بیوتیک ها در صورت مصرف در این مرحله از بارداری می توانند باعث ناهنجاری های هنگام تولد شوند. همچنین بر اساس یک منبع معتبر در سال 2015، مطالعات نشان می دهد که هم نیتروفورانتوئین و هم تری متوپریم-سولفامتوکسازول در سه ماهه دوم و سوم بارداری بی خطر هستند. با این حال، مصرف هر یک از آنتی بیوتیک ها در هفته آخر قبل از زایمان ممکن است خطر زردی را در نوزادان افزایش دهد. همچنین تحقیقات نشان می دهد که مزایای مصرف آنتی بیوتیک برای درمان عفونت ادراری بسیار بیشتر از خطرات ترک عفونت ادراری بدون درمان است.
عوارض عفونت ادراری:
بدون درمان، عفونت ادراری می تواند عوارض جدی در دوران بارداری ایجاد کند. عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- عفونت کلیه
- تولد زودرس
- سپسیس
نوزاد متولد شده از زنی با عفونت ادراری درمان نشده، ممکن است هنگام زایمان دارای وزن کم باشد.
اگر عفونت ادراری به کلیه ها سرایت کند، می تواند عوارض بیشتری ایجاد کند، مانند:
کم خونی، فشار خون بالا، پره اکلامپسی، تجزیه گلبول های قرمز یا همولیز، تعداد کم پلاکت خون یا ترومبوسیتوپنی
باکتری در جریان خون یا باکتریمی و سندرم دیسترس تنفسی حاد
در برخی موارد، عفونت ممکن است به نوزاد تازه متولد شده منتقل شود و باعث ایجاد یک عارضه نادر اما شدید شود. انجام غربالگری عفونت ادراری در دوران بارداری و دریافت درمان سریع در صورت بروز می تواند به پیشگیری از این عوارض کمک کند.
به طور کلی بررسی های معمول بارداری به تشخیص علائم اولیه UTI کمک می کند.
مطالب مشابه:
تفاوت IUI و IVF
نکاتی برای زایمان طبیعی
کوئتیاپین در دوران بارداری
ویتامین های دوران بارداری
محاسبه زمان تقریبی بارداری
منابع: medicalnewstoday ، americanpregnancy
