تولارمی یا تب خرگوش

 تولارمی یک بیماری نادر برای انسان است. این بیماری عفونی عمدتاً در حیوانات مشاهده می شود. بنابراین، آن را به عنوان تب خرگوش نیز می شناسند. در انسان، غدد لنفاوی، چشم ها، ریه ها و پوست را مبتلا می کند. یکی از انواع تولارمی بر سیستم گوارش، دهان و گلو تأثیر می گذارد.

باکتری Francisella tularensis مسئول انتشار این بیماری است. تماس مستقیم با حیوان آلوده و نیش حشرات رایج ترین راه‌های انتشار این بیماری است. همچنین با خوردن گوشت نیم پز حیوانات آلوده رخ می دهد.

تولارمی می تواند غدد لنفاوی را به شدت متورم کند، که به نظر می رسد برجستگی های بزرگ روی بدن  باشد. گاهی اوقات باعث زخم در محلی می شود که باکتری F. tularensis وارد بدن شده است.

علائم و نشانه های تولارمی:

اگر فرد به تولارمی مبتلا باشد، باتوجه به نوع تولارمی، ممکن است طی 2 تا 5 روز علائم شدیدی را تجربه کند.

• تولارمی اولسرگلندولار (Ulceroglandular): خستگی، لرز، تب، سردرد، زخم های پوستی و تورم غدد لنفاوی.
• تولارمی چشمی: قرمزی در چشم ها، حساسیت به نور، زخم هایی که در داخل پلک ها ایجاد می شود، ترشح از چشم ها، چشم های متورم، درد در چشم ها و غدد لنفاوی حساس اطراف فک، گوش ها و گردن.
• تولارمی غده ای: علائم مشابه تولارمی اولسروگلندولار است. با این حال، افرادی که از این نوع رنج می برند، زخم های پوستی را تجربه نمی کنند.
• تولارمی اوروفارنکس: زخم‌های دهان، اسهال، استفراغ، گرفتگی‌های شکمی، تورم لوزه‌ها، گلو درد، غدد لنفاوی متورم در گردن و تب
• تولارمی پنومونی: سرفه خشک، مشکل در تنفس و درد قفسه سینه
• تولارمی تیفوئیدی: کبد بزرگ، طحال بزرگ، تب بالا، استفراغ، اسهال، خستگی، لرز، گلودرد و درد عضلانی.

قسمت‌هایی از بدن  که تولارمی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد:

تولارمی می تواند غدد لنفاوی، پوست، چشم‌ها، گلو، روده ها (روده) یا ریه ها را تحت تاثیر قرار دهد. در موارد شدید، می تواند باعث التهاب در هر عضوی از جمله مغز و قلب شود.

تأثیر تولارمی یا تب خرگوش بر بدن:

باکتری F. tularensis وارد بدن می شود و توسط سلول‌های سیستم ایمنی بلعیده می شود. به طور معمول این سلول ها باکتری ها را از بین می برند، اما در عوض، باکتری ها در داخل آنها تکثیر می شوند. باکتری‌ها سلول‌های ایمنی را از بین می‌برند و به بدن منتقل می شوند تا سلول های دیگر را آلوده کنند.

تخریب سلول‌ها و پاسخ سیستم ایمنی به باکتری باعث ایجاد علائم در قسمتی از بدن می شود که آلوده شده است.

 عوامل خطر مرتبط با تولارمی یا تب خرگوش:

زندگی در یک منطقه یا بازدید از مناطقی که در آن شیوع بالای تولارمی وجود دارد، احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. در هند، تولارمی برای اولین بار در سال 2015 در خون یک بیمار تب دار یافت شد. اگرچه این یک بیماری نادر در هند است، اما در برخی مکان‌ها یافت می‌شود و خطر ابتلا ساکنان آن را افزایش می‌دهد.

افرادی که به دنبال مشاغل و سرگرمی‌های پرخطر هستند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند. به عنوان مثال، شکار حیوانات، افراد را در معرض خون حیوانات وحشی قرار می دهد. به طور مشابه، مصرف گوشت نیم پز حیوانات وحشی که قبلاً به تولارمی مبتلا شدند، خطراتی را به همراه دارد. مردم می توانند این باکتری را در حین محوطه سازی یا باغبانی استنشاق کنند. در نهایت، افرادی که دامپزشکی دارند یا در مدیریت حیات وحش کار می کنند ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

عوارض احتمالی تولارمی:

• این بیماری اگر برای مدت طولانی درمان نشود، عوارض می تواند تهدید کننده زندگی باشد. تولارمی می تواند باعث عفونت استخوان شود، زیرا گاهی اوقات به استخوان‌ها سرایت می کند.
• می تواند قلب را تحریک کند زیرا ویروس باعث تورم در غشای نازک اطراف آن می شود.
• می تواند باعث عفونت در غشای نخاع و مغز شود.
• می تواند باعث مشکلات ریوی شود که در آن فرد نمی تواند دی اکسید کربن کافی آزاد کند و اکسیژن کافی را استنشاق کند و در نتیجه نارسایی تنفسی کشنده ایجاد می کند.

اقدامات پیشگیرانه برای تولارمی یا تب خرگوش:

• از آنجایی که هیچ واکسنی برای تولارمی وجود ندارد، اگر این بیماری در منطقه ای که کار می کنید یا زندگی می کنید، شایع است، باید اقدامات پیشگیرانه انجام دهید.
• توصیه می شود برای درمان حیوانات وحشی و شکار آن‌ها از دستکش استفاده شود و پس از تماس با حیوان، دست‌ها را با آب گرم و صابون کاملاً بشویید.
• خودداری از نزدیک شدن به حیوانات مرده یا بیمار
• پوشیدن لباس‌های پوشیده که پوست در معرض دید را بپوشاند.
• هنگام کار در خارج از منزل از مواد دافع حشرات استفاده شود.

درمان برای تولارمی:

تشخیص تولارمی دشوار است، زیرا علائم با انواع بیماری های دیگر‌ مطابقت دارد. در صورت تشخیص، معمولاً آنتی بیوتیک برای درمان تجویز می شود. آنتی بیوتیک‌ها با توجه به شرایط بیمار به صورت خوراکی یا تزریقی مصرف می شوند. اگر فرد مننژیت یا ذات الریه داشته باشد، ابتدا باید قبل از درمان تولارمی برای آن بیماری‌ها تحت درمان قرار بگیرد. معمولاً افراد پس از یک بار ابتلا به آن نسبت به آن مصونیت پیدا می کنند. با این حال، در برخی افراد، تولارمی می تواند بیش از یک بار ظاهر شود.

به طورکلی تولارمی یک بیماری نادر است. اگر برای مدت طولانی درمان نشود، می تواند منجر به مرگ شود. برخی از انواع، مانند: تولارمی اوروفارنکس، تولارمی تیفوئیدی و تولارمی پنومونی، به طور بالقوه خطرناک تر از سایر اشکال رایج هستند. برای پیشگیری از این بیماری استفاده از لباس‌های محافظ و دوری از حیوانات بیمار یا بی جان توصیه می‌شود. با این حال، اگر شخصی هر یک از علائم را دارد، بایستی فوراً به پزشک مراجعه شود.

شایع ترین نوع تولارمی یا تب خرگوش:

تولارمی اولسرگلندولار است.

مدت زمان علائم تولارمی:  

علائم حدود سه هفته طول می کشد، اما با درمان مناسب، بیماران به طور کامل از این بیماری بهبود می یابند. درمان معمولاً 10 تا 21 روز طول می کشد که بستگی به شدت بیماری دارد.

کدام حیوانات بیشتر در معرض ابتلا به تولارمی هستند؟

تولارمی در کمتر از 100 حیوان یافت می شود. سنجاب ها، خرگوش ها، بیورها و مشک ها بیشترین مستعد ابتلا به این باکتری هستند.

مطالب مشابه:

تب حصبه یا تیفوئید

تب در نوزادان

طاعون

بیماری ویروسی ماربورگ (MVD)

لیستریا مونوسیتوژنز

منابع: healthlibrary.askapollo, my.clevelandclinic