انواع زایمان

گزینه های زیادی برای زایمان وجود دارد که می توانید با پزشک در میان بگذارید. زایمان طبیعی، سزارین، VBAC و زایمان کمکی نمونه هایی از انواع زایمان هستند.

 وقتی نوبت به زایمان می رسد، خوب است بدانید که روش های زیادی وجود دارد که پزشک از آنها استفاده می کنند.

انواع زایمان عبارتند از:

• زایمان واژینال.
• زایمان کمکی واژینال (وکیوم یا فورسپس).
• سزارین (زایمان سزارین).
• VBAC (زایمان واژینال بعد از سزارین).

چه نوع زایمانی بهتر است؟

زایمان طبیعی ایمن ترین و رایج ترین نوع زایمان است. زایمان واژینال حدود 68 درصد از کل زایمان ها در ایالات متحده را تشکیل می دهد. اکثر سازمان های پزشکی و متخصصان زنان و زایمان طبیعی را توصیه می کنند مگر اینکه دلیل پزشکی برای سزارین وجود داشته باشد.

زایمان واژینال

زایمان طبیعی چیست؟

در زایمان طبیعی، نوزاد از طریق واژن یا کانال زایمان متولد می شود. این مرجع ترین و رایج ترین راه برای زایمان است زیرا کمترین خطر را در بیشتر موارد دارد. زایمان طبیعی اغلب بین هفته های 37 تا 42 بارداری اتفاق می افتد.

زایمان طبیعی سه مرحله دارد: زایمان، تولد و تحویل نوزاد.

مزایای زایمان طبیعی:

برخی از مزایای زایمان طبیعی عبارتند از:

• بهبودی سریعتر.
• ایمن ترین برای فرد باردار و کودک.
• میزان کمتر عفونت
• نوزادان در معرض خطر کمتری برای مشکلات تنفسی هستند و سیستم ایمنی قوی تری دارند.
• شیردهی معمولا راحت تر است.

انواع زایمان طبیعی:

زایمان واژینال خود به خود: زایمان طبیعی است که خود به خود و بدون داروهای محرک انجام می شود. این نوع زایمان طبیعی در هفته 40 بارداری ایده آل است.

زایمان واژینال القایی: داروها یا تکنیک های دیگر شروع به زایمان کرده و دهانه رحم را برای زایمان نرم یا باز می کنند. پزشک اغلب القای زایمان را زمانی توصیه می کنند که یک فرد باردار دارای شرایط پزشکی است یا موعد مقرر گذشته است. زایمان معمولاً با Pitocin، شکل مصنوعی داروی اکسی توسین القا می شود.

اگر در حین زایمان واژینال زور نزنید چه اتفاقی می افتد؟

در بیشتر موارد، هنگامی که دهانه رحم فرد به طور کامل گشاد شد پزشک  از او می خواهد که در طول انقباض فشار دهد. پزشکان نظرات متفاوتی در مورد زمان فشار دادن، مدت زمان زور زدن، فشار دادن با تأخیر یا صبر کردن تا زمانی که فرد میل به زور زدن داشته باشد، دارند.

سخت است که بگوییم اگر در حین زایمان طبیعی فشار نیاورید یا نتوانید فشار دهید چه اتفاقی می افتد، زیرا تجربه زایمان هرشخص بسیار منحصر به فرد است. با این حال، مطالعات نشان می دهد که مقاومت در برابر میل به فشار دادن یا به تعویق انداختن فشار دادن می تواند باعث عوارضی مانند: عفونت، خونریزی یا آسیب به لگن شود.

بهتر است در مورد فشار دادن با پزشک خود از قبل صحبت کنید تا بدانید در طول زایمان چه انتظاری دارید.

زایمان واژینال با کمک:

زایمان واژینال با کمک زمانی است که متخصص زنان و زایمان از فورسپس یا دستگاه وکیوم برای بیرون آوردن نوزاد از واژن استفاده می کند. این نوع زایمان ها  اغلب زمانی اتفاق می افتد که:

• فرد مدت زیادی در حال زایمان بوده است.
• زایمان پیشرفت نمی کند.
• فرد آنقدر خسته می شود که نمی تواند به زور زدن ادامه دهد.
• مادر یا نوزاد علائم ناراحتی را نشان می دهند.
• زایمان کمکی تنها زمانی اتفاق می افتد که شرایط خاصی برآورده شود.

نمونه هایی از زایمان کمکی چیست؟

روشی که پزشک متخصص زنان و زایمان به فرد توصیه می کند به شرایطی بستگی دارد که در هنگام زایمان ایجاد می شود. روش‌های زایمان کمکی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• زایمان فورسپس: فورسپس یک ابزار جراحی انبر مانند است که متخصصان زنان و زایمان از آن برای گرفتن سر نوزاد و برای هدایت او به خارج از کانال زایمان استفاده می کنند.
• زایمان با خلاء: در کشیدن خلاء، پزشک متخصص زنان و زایمان یک فنجان ساکشن کوچک را روی سر کودک شما قرار می دهد. فنجان به پمپی متصل است که در حین فشار دادن کودک شما را به بیرون می کشد.

کشیدن خلاء و تحویل فورسپس از نظر مزایا و معایب مشابه هستند و اغلب انتخاب بین آنها به تجربه متخصص زنان و زایمان بستگی دارد.

سزارین:

در طول زایمان سزارین، متخصص زنان و زایمان نوزاد را از طریق برش های جراحی که در شکم و رحم شما ایجاد می شود به دنیا می آورد. زایمان سزارین ممکن است از قبل برنامه ریزی شود، اگر دلایل پزشکی لازم باشد، یا ممکن است برنامه ریزی نشده باشد و در صورت بروز مشکلات خاص، در طول زایمان شما انجام شود.

پزشک ممکن است زایمان سزارین برنامه ریزی شده را توصیه کند اگر شما:

• زایمان سزارین قبلی داشته اید.
• جفت سرراهی داشته باشید.
• اگر نوزاد به صورت بریچ قرار داشته باشد.
• داشتن یک نوزاد مبتلا به ماکروزومی جنینی یا یک نوزاد بزرگ.
• فیبروم رحم یا انسداد دیگری داشته باشید.

گاهی اوقات، روند و زایمان شما تغییر می کند و زایمان سزارین برای سلامت و ایمنی شما یا نوزادتان ضروری می شود. در صورت بروز هر یک از شرایط زیر در حین زایمان ممکن است نیاز به سزارین برنامه ریزی نشده باشد:

• ناراحتی جنینی (کودک شما زایمان را تحمل نمی کند).
• کار پیشرفت نمی کند.
• افتادگی بند ناف.
• جدا شدن جفت.
• خونریزی بیش از حد.

خطرات زایمان سزارین:

مانند هر عمل جراحی، زایمان سزارین با خطراتی همراه است. به طور کلی، سزارین خطر بیشتری نسبت به زایمان طبیعی دارد.

اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عفونت
• از دست دادن خون یا نیاز به انتقال خون.
• لخته خونی که ممکن است پاره شود و وارد جریان خون شود (آمبولی).
• آسیب به روده یا مثانه.
• بهبودی طولانی‌تر و بستری طولانی‌تر در بیمارستان.
• چسبندگی های شکمی.

مزایای زایمان سزارین:

برخی از افراد زایمان سزارین را ترجیح می دهند، زیرا به آنها کنترل بیشتری در انتخاب تاریخ زایمان می دهد. به این عمل سزارین انتخابی می گویند. برخی از پزشکان ممکن است سزارین انتخابی را به دلایل غیرپزشکی مجاز کنند، با این حال، معمولاً از انجام این کار جلوگیری می شود. در بیشتر موارد، زایمان سزارین به این دلیل اتفاق می افتد که از نظر پزشکی ضروری است. کنگره متخصصان زنان و زایمان آمریکا (ACOG) توصیه می کند که سزارین های برنامه ریزی شده قبل از هفته 39 بارداری انجام نشوند، مگر اینکه از نظر پزشکی توصیه شده باشد.

برخی از مزایای سزارین در مقایسه با زایمان طبیعی عبارتند از:

• خطر کمتر آسیب دیدگی نوزاد از عبور از واژن شما.
• خطر کمتری برای کمبود اکسیژن نوزاد در هنگام زایمان.
• خطر احتمالی کمتر بی اختیاری یا اختلال عملکرد جنسی.

VBAC (زایمان واژینال بعد از سزارین):

اگر قبلاً زایمان سزارین کرده اید، ممکن است بتوانید نوزاد بعدی خود را از طریق واژینال به دنیا بیاورید. این یک VBAC یا زایمان طبیعی بعد از سزارین است. از آنجایی که بریدگی جراحی منجر به اسکار روی رحم شما می شود، نگرانی این است که فشار زایمان در زایمان واژینال می تواند باعث باز شدن (پارگی) رحم شما در امتداد اسکار سزارین قبلی شود. به همین دلیل، برای اینکه متخصص زنان و زایمان شما بعد از سزارین اقدام به زایمان طبیعی کند، باید معیارهای خاصی رعایت شود.

آیا می توانم بعد از سزارین از طریق واژینال بچه دار شوم؟

افرادی که زایمان سزارین داشته اند ممکن است در بارداری آینده بتوانند زایمان طبیعی داشته باشند. اگر معیارهای زیر را داشته باشید، شانس شما برای زایمان واژینال موفق بعد از سزارین (VBAC) بالاست:

• متخصص زنان و زایمان شما یک برش عرضی کم در حین سزارین ایجاد کرد. این روش معمولی برای انجام سزارین است، مگر اینکه نیاز باشد نوزاد شما را با عجله به دنیا بیاورند.
• شما اسکار یا ناهنجاری رحم دیگری ندارید.
• شما قبلا زایمان طبیعی داشته اید.
• قبلاً پارگی رحم نداشته اید.

چه چیز دیگری باید در مورد زایمان بدانم؟

چندین اصطلاح دیگر وجود دارد که اگر پزشک برای زایمان در مورد آنها صحبت می کند، باید با آنها آشنا باشید.

اپیزیوتومی:

اپیزیوتومی یک برش جراحی است که دهانه واژن شما را باز می کند. این اجازه می دهد تا سر کودک شما راحت تر از آن عبور کند. اکثر افراد نیازی به اپیزیوتومی نخواهند داشت.

دو نوع برش اپیزیوتومی وجود دارد: خط وسط که مستقیماً به سمت مقعد شما ایجاد می شود و برش میانی که از مقعد شما مایل است.

آمنیوتومی (شکستن کیسه آب):

آمنیوتومی پارگی مصنوعی غشای آمنیوتیک یا کیسه ای است که حاوی مایع اطراف کودک شما است. پزشک ممکن است به طور مصنوعی غشاهای شما (AROM) را پاره کند تا:

• القا یا پیشرفت زایمان ایجاد شود.
• یک مانیتور داخلی برای ارزیابی انقباضات خود قرار دهید.
• یک مانیتور داخلی روی پوست سر کودک خود قرار دهید تا وضعیت سلامتی او را ارزیابی کنید.
• مکونیوم (ماده ای قهوه ای مایل به سبز، که اولین مدفوع کودک شما است) را بررسی کنید.

پزشک از یک آمنیو هوک که شبیه قلاب، قلاب بافی است برای پاره کردن کیسه استفاده می کند. پس از اتمام عمل، زایمان باید در عرض 24 ساعت انجام شود تا از عفونت جلوگیری شود.

نظارت بر جنین:

• نظارت بر جنین فرآیند نظارت بر ضربان قلب کودک شما در طول زایمان است. این می تواند خارجی یا داخلی باشد. دانستن اینکه کودک شما چگونه قرارگرفته است و در چه وضعیتی است به پزشک کمک می کند تا تصمیم بگیرد که آیا زمان زایمان می تواند ادامه یابد یا اینکه زایمان ضروری است.
• در مانیتورینگ خارجی جنین، یک دستگاه سونوگرافی بر روی شکم شما قرار می گیرد تا اطلاعاتی در مورد ضربان قلب جنین، دفعات و مدت انقباضات شما ثبت کند.
• نظارت داخلی شامل استفاده از یک الکترود کوچک برای ثبت ضربان قلب کودک است. قبل از اینکه الکترودها به پوست سر کودک شما متصل شوند، باید غشاهای شما پاره شوند. یک سنسور فشار نیز می تواند در نزدیکی کودک شما قرار داده شود تا قدرت انقباضات را اندازه گیری کند.

کدام نوع زایمان دردناک تر است؟

این ممکن است به نظر شخصی برگردد. عوامل زیادی دخیل هستند – به عنوان مثال، استفاده از داروهای مسکن، نوع داروی مسکن یا تحمل درد شما. شما باید قبل از زایمان در مورد تسکین درد با پزشک خود صحبت کنید تا از خطرات و مزایای هر نوع  مسکن مطلع شوید.

دو گزینه کلی وجود دارد: عدم مصرف دارو (زایمان بدون دارو یا طبیعی) یا استفاده از داروهای مسکن.

زایمان بدون دارو به این معنی است که شما قصد زایمان طبیعی و بدون هیچ گونه داروی مسکن را دارید. بدون دارو نمی توانید سزارین کنید.

گزینه های شما برای تسکین درد در هنگام زایمان می تواند شامل موارد زیر باشد:

مسکن ها: مسکن ها درد را بدون از دست دادن کامل احساس یا حرکت عضلات تسکین می دهند. رایج ترین نمونه مسکنی که در هنگام زایمان استفاده می شود، اپیدورال است. می توانید برای زایمان واژینال یا سزارین اپیدورال دریافت کنید.

داروهای بیهوشی: داروهای بیهوشی با مسدود کردن سیگنال های مغز شما را از احساس درد باز می دارند. این داروها به صورت تزریقی یا از طریق یک خط داخل وریدی (IV) تجویز می شوند. در طول سزارین، ممکن است بیهوشی عمومی دریافت کنید که شما را به خواب می‌برد. یکی دیگر از گزینه‌های زایمان می‌تواند بی‌حسی موضعی باشد، که شامل تزریق دارو در ناحیه خاصی از بدن، مانند اعصاب واژن و فرج است.

یکی دیگر از عوامل در تصمیم گیری برای اینکه چه نوع زایمانی بیشتر دردناک است، بهبودی است. به طور کلی، بهبودی زایمان طبیعی راحت تر از زایمان سزارین است.

مطالب مشابه:

زایمان در آب

نکاتی برای زایمان طبیعی

درد زایمان

زایمان زودرس

جفت سر راهی

منبع: my.clevelandclinic