تفاوت عفونت ادراری و بیماری مقاربتی

بیماری های مقاربتی و عفونت های ادراری به دلیل علائم مشابه اغلب با یکدیگر اشتباه می شوند. درک تفاوت بین این دو عفونت بسیار مهم است. زیرا آنها از نظر درمان و خطرات سلامتی بسیار متفاوت هستند. به این معنی که افراد فعال جنسی باید به محض ظاهر شدن علائم STD به دنبال آزمایش همان روز باشند.

در حالی که بیماری های مقاربتی عمدتاً از طریق تماس جنسی منتشر می شوند. عفونت های ادراری معمولاً از طریق اعمال جنسی (به استثنای اعمال جنسی مقعدی) منتقل نمی شوند. این بیماری اغلب زمانی ایجاد می شود که باکتری به نام E. coli وارد دستگاه ادراری شود.

عفونت مجاری ادراری:

از سوی دیگر، UTI یک عفونت باکتریایی است که توسط باکتری E. coli ایجاد می شود و بر دستگاه ادراری تأثیر می گذارد. دستگاه ادراری از مجرای ادرار، مثانه، کلیه ها و حالب ها (دو لوله‌ باریک هستند که مثانه را به کلیه‌ ها متصل می‌کنند) تشکیل شده است. عفونت ادراری زمانی رخ می دهد که باکتری در هر یک از این نواحی تجمع می یابد و معمولاً مثانه را تحت تأثیر قرار می دهد. این عفونت ‌ها نسبتاً شایع هستند. اگرچه نمی ‌توانند مستقیماً منتقل شوند، اما زمانی که باکتری‌ ها از طریق تماس جنسی منتقل می‌شوند و شرکای جنسی بلافاصله پس از مقاربت مثانه خود را تخلیه نمی‌کنند، می‌ توانند رخ دهند.

گرچه عفونت های ادراری معمولا خفیف هستند. اما ممکن است به سایر نواحی دستگاه ادراری مانند: کلیه ها (پیلونفریت) گردش کنند و اگر درمان نشود، می تواند منجر به شرایط شدیدتری شود که می تواند آسیب دائمی به جا بگذارد.

عواملی که خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهند عبارتند از:

استفاده از لباس های تنگ

انسداد در مجاری ادراری به دلیل بزرگ شدن پروستات یا سنگ کلیه

جنسیت، با توجه به مجرای ادرار کوتاه ‌تر و نزدیکی بیشتر به مقعد، باکتری ‌ها می‌ توانند راحت ‌تر وارد مثانه زنان شوند.

فعالیت جنسی اخیر با یک شریک جنسی جدید ممکن است باعث ورود باکتری به مجرای ادرار شود.

بیماری های مقاربتی (STD):

STDها بیماری های عفونی هستند، که عمدتاً از طریق رابطه جنسی و تماس غیر جنسی مانند: بوسه منتقل می شوند. ویروس‌ ها، باکتری ‌ها و انگل‌ ها علل اصلی بیماری‌ های مقاربتی هستند. فعال بودن از نظر جنسی در معرض خطر قرار گرفتن در بیماری های مقاربتی قرار می گیرند، با عوامل خاصی که این خطر را افزایش می دهد، مانند:

رابطه جنسی محافظت نشده: استفاده نادرست از کاندوم و همراه شدن با شریک آلوده بدون استفاده از کاندوم، خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را افزایش می دهد.

داشتن تماس جنسی با شرکای متعدد: هرچه با شرکای جنسی بیشتری تماس داشته باشید، خطر بالاتری دارد.

داشتن سابقه بیماری های مقاربتی: ابتلا به بیماری های مقاربتی باعث می شود که مبتلا شدن به عفونت دیگری راحت تر باشد.

استفاده از سوزن آلوده یا مشترک (از طریق تزریق دارو): استفاده از سوزن های مشترک به بسیاری از عفونت های جدی مانند: هپاتیت B، C و HIV نسبت داده می شود.

بیماری های مقاربتی از نظر شدت، علائم و درمان بر اساس نوع STD که مبتلا می شوند، متفاوت است. بیماری های مقاربتی می توانند از طریق رابطه جنسی و سایر اشکال تماس جنسی منتقل شوند. برخی از بیماری های مقاربتی مانند: HPV نیز می توانند از طریق دهان در طی تماس غیر جنسی منتقل شوند. بیماری ‌های مقاربتی معمولاً از یک فرد مبتلا به شریک جنسی منتقل می‌شوند. به همین دلیل است که افراد فعال جنسی باید به ‌دنبال آزمایش ‌های STD منظم یا انجام آزمایش STD همان روز باشند. همچنین ممکن است علائم نشان دهنده نیاز به مراقبت های فوری پزشکی باشند.

تفاوت دو عفونت STD و UTI:

تفاوت اصلی بین STD و UTI این است که UTI از طریق تماس جنسی منتقل نمی شود و نمی توانند از فردی به فرد دیگر سرایت کنند و ابتلا به آن مستلزم داشتن فعالیت جنسی نیست. با این حال، درگیر شدن در رابطه جنسی نیز به خطر ابتلا به عفونت ادراری نسبت داده می شود.

هر دو عفونت در نزدیکی اندام های جنسی رخ می دهند و ممکن است علائم مشابهی ایجاد کنند. به همین دلیل است که اکثر مردم این دو را اشتباه می گیرند.

برخی از علائم مشترک عبارتند از: میل به ادرار کردن، تکرر ادرار، دفع ادرار با مشکل یا همراه با درد، تغییر رنگ در ترشحات ادرار (ممکن است کدر یا تیره به نظر برسد) و بوی عجیبی دارد.

اگر چه بیماری های مقاربتی و عفونت های ادراری بدون علامت هستند، اما این بیشتر در مورد بیماری های مقاربتی صدق می کند.

موارد زیر علائم STD هستند که توسط UTI ایجاد نمی شوند:

خونریزی مقعدی، درد یا ترشح، زخم های تناسلی، تاول ها یا راش ها، تغییرات در ترشحات آلت تناسلی یا واژن، لکه بینی یا خونریزی بین دوره های قاعدگی ودرد در هنگام مقاربت.

علاوه بر علائم مشابه، بیماری های مقاربتی و عفونت های ادراری نتایج مشابهی را در آزمایش های آزمایش ادرار ایجاد می کنند و منجر به تشخیص اشتباه می شوند. چندین اطلاعات تحقیقاتی نشان دادند که حدود نیمی از بیماران مبتلا به عفونت ادراری در اورژانس ممکن است مبتلا به STD بوده باشند.

تشخیص STD و UTI:

عفونت های ادراری گاهی اوقات علائمی را نشان نمی دهند و بیماری های مقاربتی گاهی علائمی ایجاد می کنند و گاهی هیچ علائمی نشان نمی دهند. در صورت مشاهده علائم، بهترین راه انجام فوری آزمایش است. اگر چه توجه دقیق به علائم به فرد امکان می دهد که تشخیص دهید به کدام عفونت مبتلا شده است. اما تنها راه برای اطمینان 100٪ مراجعه به یک کلینیک STD و انجام آزمایش است.

عوارض STD و UTI:

یک تصور غلط رایج وجود دارد که UTI بیماری نیست که نگران آن بود. در صورتیکه عفونت‌ های مجاری ادراری می ‌توانند از عفونت ‌های خفیف تا شدید متغیر باشند که به مرور زمان به کلیه ‌ها آسیب جدی وارد می‌کنند. درمان عفونت های ادراری خفیف با مکمل های پروبیوتیک بدون نسخه و غذاهای غنی از آنتی بیوتیک نسبتاً آسان است.

با این حال، در صورت تداوم علائم، مبتلایان باید برای دریافت درمان به پزشک مراجعه کنند. بیماری‌ های مقاربتی می‌ توانند طیف وسیعی از مشکلات سلامتی را ایجاد کنند. با این حال، حتی شایع ‌ترین بیماری‌ های مقاربتی مانند: کلامیدیا در صورت عدم درمان می‌ توانند اثرات جدی بر باروری داشته باشند. بیماری ‌های مقاربتی مانند: سیفلیس می‌ توانند کشنده باشند. به همین دلیل است که اگر علائم رایجی مانند: زخم، بثورات یا خونریزی ظاهر شد، افراد باید از طریق آزمایش STD به ‌دنبال مراقبت ‌های فوری باشند.

آیا بیماری های مقاربتی می توانند باعث عفونت ادراری شوند؟

بله، باکتری E. coli باعث بیشتر عفونت های UTI می شود. اما سایر ویروس ها، باکتری ها و قارچ ها نیز می توانند باعث عفونت ادراری با شیوع کمتری شوند. در موارد خاص، باکتری هایی که باعث بیماری های مقاربتی خاص می شوند، مانند: کلامیدیا، ممکن است باعث عفونت ادراری شوند.

به طور کلی توجه به این نکته ضروری است که بیماری مقاربتی یا عفونت ادراری هیچ کدام به موقع و خود بخود بهبود نمی یابند و از بین نمی روند. بنابراین لازم است که به طور مناسب درمان شوند.

مطالب مشابه:

بیماری مقاربتی در مردان

واکسن بیماری های مقاربتی

بیماری های مقاربتی

راه های انتقال HPV

عفونت دستگاه ادراری (UTI)

منبع: pasadenauc